Anılar peydâ olur köhne mezarlıkta,
Ölümlü yarınların müebbet cezası
Noksanlığı ile susar celladına karşı.
Alışamadığı bir coğrafyada,
Kalpten bir barınak arar.
Hükmedemediği sorulara bakışı,
Kelimelerin sessizliği kadar korkunç
Yaşam olmayan toprak gibidir.
Son demlerinde mutluluk denen illetin;
Gidiyor zaten hep sevdiklerin.
Teselli edecek hiçbir sözcük kâfi değil.
Ölüm ensesinde tokat gibi patlıyor,
Ve bu kez can çekişen yüreğindeki sevdâ,
Düşlerin içinde bir kez daha düşüyor.
Yüzme bilmeden atladığı hayat sularında ;
Önce kendini sonra kalbini yitiriyor.
Emine Barkın
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalbim Şiir Sokağı #Şiirlerim
PoesíaArtık üfledim hayallerimi, hepsi söndü. Geç kalınmış bir hevânın peşinde değilim. Yıllardır kaybolan ruhumun arayışını bırakalı çok oldu. Ölü bedenimin tereddütle yaşayış hikayesi son buldu. Ellerimde mutsuzluğun kalıntısı dururken hayat beni yordu...
