GÜÇLÜ KIZ

1

Salonda otururken kapı çaldı. Kapının çalınış şeklinden babamın geldiğini anladım. Beni görmeden odama geçmeye çalıştım ama kapıda annemi babamın ceketini asarken gördüm. Beni fark etmediler galiba. Yavaş yavaş odamın kapısını açarken arkamdan babamın o soğuk, buz gibi sesiyle adımı söylediğini duydum. Yavaşça arkamı dönüp gözlerinin içine baktım. Babam bir şey demeden ben konuşmaya başladım.

"Odama gidiyorum, çok uykum geldi."

Ben bunu söylerken o kadar korkuyordum ki... Babamla hangi konuda konuşursak konuşalım hep korkuyorum. Nedenini bilmiyorum ama babamla ne zaman konuşsam sanki aniden gelip en sert tokatlarından birini atacakmış gibi geliyor.
Ki zaten yine öyle oldu.
Sırf anneme yardım etmediğim için, odama geçip uyuyacağım için, arkamdan gelip beni kolundan tutup kendine doğru çevirdi ve o en sert tokatlarından birini yanağıma geçirdi. Yanağımda hissettiğim sıcaklıkla berber odamın açık duran kapısından içeri düştüm. Gözümden gelen soğuk ve tuzlu yaşlar, yanağımdaki yanmayı biraz olsun geçirmişti. Ardından karın boşluğumda hissettiğim tekmeyle biraz daha yuvarlandım.
Bana hiç mi acımıyordu bu adam?
Hiç mi sevmiyordu?
Benim ondan tek istediğim, bir kere olsun başımı okşayıp, bana kızım demesiydi.
Ben ona ne yaptım ki, ne yaptım da bu kadar çok nefret ediyor benden?

Yavaşça ayağa kalktım ve hemen gözyaşlarımı sildim. Çünkü babam ağladığımı görünce daha da çok sinirlenip daha çok dövüyordu. Günlük dayak dozumu almıştım ben.
Annem babamı kolundan tutup salona doğru geçirirken bana kötü gözlerle bakıyordu. O da beni sevmiyordu.
Karnımı açıp baktım, hemen morarmaya başlamıştı bile. Ben yatağıma geçerken, salondan annemin, babamın ve 4 yaşındaki erkek kardeşim Ege'nin kahkaha seslerini duydum. Karnımdaki morluklara kolumdaki ve suratımdaki yaralara değil de, beni sevmiyor olmalarına ağladım. Hemde öyle bir ağladım ki, artık ağlamaktan uyuya kalmıştım.
Bir insan nasıl ağlamaktan yorgun düşüp uyuya kalabilir ki?
Işte, tüm bu soruların cevabı, benim hayatımdı.