Ayaw Ko'g Labda

33> Ayaw Ko'g Pahilaka

33> Ayaw Ko'g Pahilaka

The rest of the day wa nay kisaw. Nagwonder lang ko kay niabsent si Hendrix the whole afternoon. Unsa kahay giawayan nilang Nur Eve. Di ba kaha akoy hinungdan noh mga besh? Hihihi muhad ra kaayo ko sah? Pero di ba suko baya si Nur Eve nako, gihadlok pa man gani ko. Basin gibuwagan to syang Hendrix...pero duh dili nalang nako libogon akong utok nila kay labad na kaayo.

After class niuli nako. Wa na sad mangulit nako si Iron. Nawagtang rag kalit after ni bell ang dismissal. Nilakaw ko paggawas sa campus ug naghuwat ug jeep pauli.

Naay kalit nihunong nga sakyanan sa akong tungod. Kang Hendrix diay. Leche ba aning tawhana di gyud ko lung-an ay. Nipidpid kos sidewalk ug nilakaw palayo niya. Gisundan sad ko niya sige ug busina. Wa sya kaagwanta ninaug sa sakyanan ug gisundan ko. Nipaspas sad ko ug lakaw pero iya kong naapsan. Gigunitan niya akong kamot ug gibira pabalik sa iyang sakyanan. Molugnot ta ko pero mauwaw sad ko kay naay daghang tawo gatan-aw.

"Buhii ko! Unsa bah?"

"Get in!"

Naana diay mi atubangan sa iyang sakyanan. Nagmagahi gyud ko kay dili nako gustong magpadala pa sa iyang mga bulada. Labad na kaayo akong ulo aning iyang style nga wa gyuy klaro. Nakahukom nako nga mobuhi na lang jud ko kay grabeh ka komplikado. Wa koy angay ipaglaban kay wa koy karapatan.

"Yumi please...I just want to talk to you. I'll take you home afterwards."

His voice was pleading. Iyang itsura kay disheveled kaayo. Medyo naluoy pod ko. But I don't want to give in. I have to be firm gyud kay ako ray masakitan ug akong pasiundayonan akong kaugalingon.

But then, as always heart over mind gyud inyong atey mga besh. Nisakay ko sa way daghang istorya. He closed the door after me ug nilipot siya sa driver's side. Pag-andar sa sakyanan wa siyay gisulti. It seems like he's weighing his thoughts. Gipasagdan lang pod nako. I'm also trying to sort out my feelings.

"Thank you for coming..."

Finally nitingog ra gyud sya. But his eyes were on the road. Wa sya molingi nako. Ako rapod siyang gipasiplatan from my peripheral vision.

"Where are we going?"

"Somewhere quiet. Don't worry, we're almost there."

Aguy mga besh asa kaha nang somewhere quiet niya...di ba kaha sa menteryo kay mingaw baya didto. Waaaa...Hilom Yumi uy ka gross nimo ug hunahuna.

Taodtaod nihunong mi sa kilid sa karsada. Ninaug siya ug giablihan niya akong door.

"Come...we're here..."

Gitunol niya iyang kamot nako. Pero wa nako dawata. Ninaug ko ug gilantaw ang palibot. Naa mi sa elevated nga part sa syudad.

"Let's walk a few meters from here."

Ug tuod man nilakaw mi ug pag-abot sa unahan naay mga benches nga nag-atubang sa city scape. It looks so serene and quiet here. The view is breathtaking as well. Naay pipila ka mga couples nga nag-enjoy pod sa view. Iya kong gipalingkod sa pinakalast nga bench layo sa uban nga nagsight seeing. Ug mitupad sad siya ug lingkod nako. He runs his fingers several times on his hair. Obviously he's anxious. I waited for him to talk. And it took him a while before letting out a long sigh and opened up.

"Yumi...I brought you here because there are a lot of things that I need to tell you...I actually don't know how to start."

"Just go on...I'm listening. Promise, I won't ask anything."

"Thanks...I know you're confused with the way things have been..."

Igo rako nitando ug nitan-aw niya. Layo kaayo ug lagbas iyang panan-aw. Murag galisod sya ug formulate sa iyang isulti. Naghuwat lang gyud ko nga mosumpay siya. I don't want to complicate things. Bisan ug naglagot ko niya, I want to make things easy for him. Ingana ko ka considerate mga besh.