Ayaw Ko'g Labda

34> Ayaw Ko'g Samoti

34> Ayaw Ko'g Samoti

"Enough Gray...nothing will ever change the truth. Sakit sya but I'm sure I'll move on."

Wala siya nitingog...igo ra siyang naghupaw ug padayon nga milantaw ngadto sa kawanangan sa syudad nga gidan-agan sa nagkadaiyang suga. He just held my hand as if hanging on it for dear life. I enjoy the warmth it radiates, sinking into my being. But I know it's just temporary...so I'll just enjoy it while it last. At least I have a fleeting memory of being this close to him. As in I savor the moment gyud nga close kaayo mi...somehow memorizing his scent and the feel of his hand on mine. Ingani diay ang feeling kauban si Hendrix...too bad karon lang ni.

Hingpit na gyud nga ningitngit ang palibot ug nitingog na gani ang mga gangis. Mas nibugnaw pa ang huros sa hangin. Nivibrate akong fon. Nakalimot man diay ko ug text sa amoa.

Mama bear calling...

"Hello Ma..."

"Hello Yumi Nak...asa ka? Pagdali gang apas dire sa Cebu Doc.."

"Hah? Ma kinsa may naospital?"

Nagpanic nako mga besh...nangurog ug kalit akong unod. Naa koy phobia sa hospital kay nagsunod baya akong grandparents ug panaw unya naadmit ug taodtaod sa hospital. Pila ka higayon nga tua nalang ko magyampungad didto kay magbantay. Lain jud akong bation basta maghisgot na ug ospital. Plus, alarming pa gyud kaayo ang tingog ni Mama mas nisamot akong kakulba.

"Si Papa nimo naadmit...dire na lang ta mag-estorya. Lahus dire kay wa koy kauban. Si Yuki tua ilang Tiyo Jeremy nimo."

Nalisang ko ug kalit daw niuyog ang akong kalibutan. Namoypoy ang akong mga batiis nga wa ko kasabot.

"Yumi, what's wrong?"

Natingala si Hendrix kay nihilak man ko ug samot. Iyang giuyog akong abaga ug gitrapohan niya akong luha. Mura ko ug gidat-ugan sa kalibutan. Gisamotan gyud ang kabug-at sa akong gibati.

"I have to go...there's an emergency."

"What happened?"

"Si Papa naospital."

"Which hospital? I'll take you there..."

"Cebu Doc...please..."

Gigunitan niya akong kamot and he led me to his car. While nagbyahe wala na sya magtingog. I was so lost in my own train of thoughts. Fear enveloped me...I could feel myself shaking. I'm so scared kay puros bati akong last memory sa ospital. Lord, please not my father. Ayaw intawn dugangi akong kasakit. Weak pa kaayo akong heart ron bag-o lang nabuak. Ayaw ko ug samoti malooy ka Lord.

Pag-abot namo sa Cebu Doc, deretso ko sa emergency room kay ingon ni Mama tua pa sila didto. Gitabang si Papa. Gikuyugan pa ko ni Hendrix paingon didto. I told him nga pwede na siyang mouli after ko nagpasalamat. Wala na nako huwata pa iyang tubag kay nideretso nako sa nahimutangan ni Papa.

Good thing kay ang findings over fatigued lang maong ni passed out siya sa opisina. He needs to be confined overnight and was advised to rest for a week or more para layo sya sa stress. Pwerti gyud nakong pasalamat sa Ginoo nga mild ra iyang sakit. Naluoy gyud tawn si Lord nako kasabot Siya nga nakuniskunis pa akong kasingkasing.

Naglain akong hunahuna ganina while padung mi sa ospital. Nahuwasan intawn ko pagsulti ni Mama nga pahuway ray gikinahanglan ni Papa. I can't imagine losing him...he's my rock and my pillar...without him I'd be doomed. Ingana ka daku ang gihuptan nga role ni Papa sa akong kinabuhi.

Overnight mi sa ospital kay wa man gyud namo biyae si Papa hangtod nakamatngon na siya. Kapoy kuno kaayo iyang kalawasan. He's been working overtime lately man gud. Sayo sya moreport sa opisina unya dugay siya mouli, hasta gani weekends ipatawag pa sya sa iyang boss.