______________________________
______________________________PART TWO
______________________________
______________________________က်န္းလင္းရီ လက္တစ္ဖက္က သူတို႔ အဝတ္အစားအိတ္ ဆြဲထားတယ္။ ဝမ္ကြမ္းနင္ ေျပာတာ ၾကားရေတာ့.. ..
"မျဖစ္ဘူး .. ငါ လက္တန္းဆြဲဖို႔ လက္အပိုမပါဘူး""အဲ့ လက္ကိုင္တန္းကို မကိုင္ရရင္ မင္းေသသြားမွာမို႔လို႔လား?"
ဝမ္ကြမ္းနင္ အသံအုပ္ေျပာၿပီး က်န္းလင္းရီရဲ႕ လက္ကို ေဆာင့္ဆြဲလိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ခပ္တင္းတင္းသာ ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္တယ္။
"ေဟး .. မင္း ...."
က်န္းလင္းရီ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး မတံုျပန္ခင္မွာပဲ ဝမ္ကြမ္းနင္ ရဲ႕ အၾကည့္စူးစူးတစ္ခ်က္ကို ရ႐ွိလိုက္တယ္။ 'ငါ လက္ကိုင္တစ္ခု ဆြဲကိုင္ထားတယ္... အကယ္၍ မင္းေသခ်ာ မတ္တပ္မရပ္ႏိုင္ရင္ ငါ့လက္ကို ခိုထားလို႔ ရတယ္ .. ငါမင္းကို ေသခ်ာ ကိုင္ထားေပးမယ္' လို႔ ေျပာေနသေယာင္။
ေနာက္ေတာ့ ဝမ္ကြမ္းနင္ အသံတိုးတုိးနဲ႔ "ဟိုဖက္က ေကာင္မေလးေတြ ၾကည့္ေနတယ္ .. ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနမယ္ ....ေသခ်ာမွတ္ .... ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနမယ္"
အဲ့ေတာ့မွပဲ က်န္းလင္းရီ အခုလက္႐ွိ သူတို႔ရဲ႕ အေျခအေနကို ျပန္သတိဝင္သြားတယ္၊ ႏူးညံ့တဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ဝမ္ကြမ္းနင္ကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ၿပီး သူ႔လက္ကို ဖ်စ္ညႇစ္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္။
"ခ်ီး .. ငါလက္ တအား မဆုပ္နဲ႔ဟ"
ဝမ္ကြမ္းနက္ မ်က္ႏွာက နာက်င္မႈေၾကာင့္ ႐ွံု႔မဲ့ေနတယ္။
"No, ငါမင္း ကို လက္မလႊတ္ေပးႏိုင္ဘူး" .. က်န္းလင္းရီ မဟားတရားကို ခ်ိဳၿမိန္တဲ့ ေလသံနဲ႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
တဆက္တည္းမွာပဲ ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ႐ိုမန္တစ္ဆန္ဆန္ လက္ကိုင္ထားၾကတဲ့ ျမင္ကြင္းတစ္ခု ရထားေပၚမွာ ထင္ထင္ရွားရွား ေပၚထြက္လာတယ္။
YOU ARE READING
Agreement of Being Gay for 30 Days - Myanmar Translation (HIATUS)
Teen FictionThis story is the Myanmar Translation of Kiai's work, Agreement of Being Gay for 30 Days! Thank you for reading! Enjoy!