ဒီေန႔ ၀မ္ကြမ္းနင္ မူမမွန္ဘူးလို႔ က်န္းလင္းရီ ထင္ေနတယ္။
၀မ္ကြမ္းနင္ဟာ ဉာဏ္ေကာင္းတယ္ဆိုေပမဲ့ တကယ့္ Genius ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ တကယ္ေတာ့ သူ႔ကို စာၾကိဳးစားတဲ့ဘုုရားလို့ ေခၚရမယ္။ အကယ္လို့ သူသာ ထိပ္တန္းေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အားမာန္အျပည့္နဲ႕႔ ၾကိဳးစားမယ့္လူတစ္ေယာက္ .......။
အဲ့တာေၾကာင့္ ၀မ္ကြမ္းနင္ဟာ ဒီလို revision ျပန္တဲ့ အခ်ိန္ဆိုရင္ အျမဲတမ္း ထိပ္ဆံုးကေန ၾကိဳးစားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပဲ။
ဒါေပမဲ့ ဒီေန႔ က်န္းလင္းရီ စာၾကည့္တိုက္မွာ စာသြားလုပ္ဖို့ သူ႔ကို ေခၚေတာ့ ျငင္းခံလိုက္ရတယ္။ ဒါ တစ္ခုခုေတာ့ မွားေနသလိုပဲ ....။
ဒါေၾကာင့္ ဘဝမွာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ အေနနဲ႔ က်န္းလင္းရီ အေစာႀကီးထၿပီး ဝမ္ကြမ္းနင္ဆီ ေျပးသြားတယ္၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ စန္းစီးယန္ ဆီကေန ထိတ္လန္႔စရာ သတင္းကို သိလိုက္ရတယ္။
၀မ္ကြမ္းနင္ မေန႔ညက အေဆာင္ကို ျပန္မလာဘူး .......
မေန႔ညက သူနဲ႔ ၀မ္ကြမ္းနင္ ေက်ာင္းကို ျပန္လာၾကေတာ့ အေဆာင္ေအာက္မွာတင္ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ၾကတာ။ ဒါဆို ၀မ္ကြမ္းနင္ သူနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ျပီးသြားေတာ့ အျပင္ကိုမ်ား ထပ္ ထြက္သြားတာလား။
က်န္းလင္းရီ ေခါင္းေျခာက္လာတယ္။
က်န္းလင္းရီ ဟာ ႐ွင္း႐ွင္းဘြင္းဘြင္း လူမို႔ သူ႔စိတ္ထဲ သံသယ ျဖစ္တာနဲ႔ သူတစ္ခါတည္း တဖက္လူကို ဖုန္းေခၚလိုက္တယ္။
ဝမ္ကြမ္းနင္ ဖုန္းျမည္လာေတာ့ ကိုင္လိုက္တယ္။
"႐ိႈ႕႐ိႈ႕၊ စန္းစီးယန္ ေျပာေတာ့ မင္းမေန႔ညက အေဆာင္ျပန္မလာဘူးဆို၊ ဘယ္သြားတာလဲ?"
"ငါအဆင္ေျပတယ္၊ မင္းစိတ္ပူစရာ မလိုဘူး"
ဝမ္ကြမ္းနင္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနတဲ့အသံနဲ႔ အလိုက္သင့္သလိုပဲ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ႏွာတစ္ခ်က္ ေခ်ၿပီး သူဖုန္းျမန္ျမန္ ျပန္ခ်လိုက္တယ္။
YOU ARE READING
Agreement of Being Gay for 30 Days - Myanmar Translation (HIATUS)
Teen FictionThis story is the Myanmar Translation of Kiai's work, Agreement of Being Gay for 30 Days! Thank you for reading! Enjoy!