Instant Husband "Exo (fan fiction)"

Chapter 25: Him

Maaga akong gumising at nag ayos ng mga nakalunch box na mga pagkain. Gusto kong pagsilbihan si Suho dahil kasalanan ko naman kung bakit siya nandoon e.

"Do not forget the fruits!" paalala ni Jo-Ann kasabay ng halik niya sa aking pisngi

Grabe talagang mag-alala itong si Jo-Ann kaya siya nabibisto e

"Opo! Dadaan muna ako sa Super Market para makabili na din ng disposable plates" ang bigat kasi nung mga plates namin gawa kasi sa babasagin

"Ingat!" sabay sabay na sabi sa akin ng mga bruha sa Sala

Tumungo muna ako sa section ng fruits and vegetables. Marami rami ang kinuha kong fruits kaya agad napuno yung paper bag na hawak ko

Inaabot ko yung kamay ko sa pintuan ng kotse ng biglang nahulog ang mga pinamili ko. Kumalat sa sahig ang mga prutas. Why so weak Ace?

Pupulutin ko na sana yung mga fruits ng biglang mapako ako sa kinatatayuan ko

It's him...

And he still look like the usual. Nakapamulsa siya at may di mabasa basang ekspresyon sa mukha. Blanko siya at di ko masabi kung anong emosyon ang meron siya

Tinignan niya ako na ikinalambot naman ng buto ko. Hindi ko man siya matignan ng diretso sa mata alam kong hindi niya parin inaalis ang mga mata niya saken

Medyo may kaba akong nararamdaman. Lumapit siya at pinulot ang mga pinamili ko at ipinasok sa kotse. Kinuha niya sa kamay ko yung susi na kanina ko pa hawak

"Do you have a minute?" malamig niyang tanong. My heart beat skip some seconds

Ang lakas parin talaga ng epekto niya sa sistema ko. Hindi ko na talaga maintindihan ang sarili ko

I shrugged and give him a smile. Wala e di ko kayang magpanggap na hindi ako masayang makita siyang muli

Nagpunta kami sa isang malapit na coffee shop. Nakatingin lang kami sa isa't isa at walang kumikibo.

"How are you?" pagbabasag niya sa nakakabinging katahimikan lalo na at dadalawa pa lamang kami dito sa shop napakaaga pa kasi

"Ah! I was okay, always" pilit kong sabi kasabay ng malaking ngiti

"Sure?" Napakaliliit ng mga tanong niya saken pero nahihirapan akong sagutin. Well it's him, it isn't unusual

"Yes, uhm...to be honest— I am not really" tumikim ako at kinagat ang labi "Sorry.."

Tumingin siya sa ibaba at ibinalik din ito agad sa akin

"For what?"

"Pretending that I am okay" pinulot ko ang mug at humigop para mapigil ang pag-iyak

"Well you know, you're a bad liar. It's easy to say no kung di ka talaga masaya." Ngumiti siya ng pilit pero gusto ko paring makita iyon

"Paano kung masaya ako but I can't say yes? It's just the opposite but it's not the same anymore" hindi niya naituloy pa ang pag-inom at ibinaba ang kanyang baso

"If that's the case, endure it until time let you heal those wounds but remember it can't stop the fact that you are going to face the unforgettable scars. Lahat naman ng bagay ay di libre, but being responsible will make those struggles easy to skip"

Those eyes...

I can't stop falling...

To him...

Inilabas ko yung phone ko at pinunta sa camera

Tumabi ako sa kanya

"What are you doing?"