Verloren

Hoofdstuk 13

Quick Recap: Lana zat op de bank tv te kijken, en ze hoorde een schreeuw uit de badkamer komen, van haar moeder.

Ik ren zo snel als ik kan naar de kamer van mijn ouders. Als ik de deur geopend heb, schrik ik me kapot. De hele kamer ligt vol met bierflesjes, bierblikjes, flessen wijn en andere rotzooi. Het is alles behalve schoon. Ik bedoel, ik ben wel eerder op hun kamer geweest, maar toen was ik nog wat jonger. Op een gegeven moment ben ik maar gewoon gestopt om moeite te doen. Ik denk dat ik er al zo'n 2/3 jaar niet meer ben geweest.

Mijn vader zit op bed met een blikje bier in zijn handen (ofcourse). "Waar is mama?" Hij kijkt me aan alsof ik de meest idiote vraag stel. Ik kijk hem nog even aan, en draai dan mijn hoofd weg. Ik kijk zelf wel waar ze is. Als ik de badkamer binnen loop, is mijn moeder al bezig met haar haar. "Mam, wat gebeurde er net? Gaat alles goed?!" Ze draait zich naar me toe en ik zie dat de snee op haar arm nog roder is geworden. Ik raak de snee voorzichtig aan en ik zie een pijnscheut in mijn moeders ogen. "Mam, wat is er gebeurd? Ben je gevallen? Is je snee erger geworden? Wat -" "Niks, het is niks. Echt niet..." Ze gaat gewoon door met het föhnen van haar haar, alsof er niks gebeurd is. Ik blijf nog een tijdje verbijsterd staan. "Lana! Er is niks! Ga nou maar weer naar de woonkamer!" Ze schreeuwt nog net niet.

Ik snap er niks van. Ik wilde alleen maar helpen, en net deed ze nog zo 'normaal' tegen me. Ik kijk haar nog 2 seconden doordringend aan, maar het helpt toch niet. Ze zoekt het maar lekker uit, ik loop stampvoetend hun kamer uit en sla de deur achter me dicht. Als ik weer in de woonkamer ben sluit ik m'n telefoon aan op de speakers en zet de muziek aan op z'n allerhardst. Ik hoor het niet eens als de bel gaat. "Lana!! Doe die muziek eens uit! En doe de deur open!" Ik zet de muziek uit, en hoor de bel.

Het zijn Roy en Bram. "Eh, hallo! Sorry dat ik zo laat open! Ik had nogal harde muziek aan. Maar kom binnen!" Bram rent al metee naar Guusje's kamer. En Roy loopt naar binnen en gaat aan tafel zitten. "Wil je wat drinken?" "Ja, graag, heb je cola?"

Ik zet de cola op tafel. Roy neemt een slok en loopt naar me toe. Mijn telefoon gaat. "Is het je vriendje?" Ik moet lachen. "Nee, ik heb geen vriendje. Jij? "Nog niet, maar wil jij mijn vriendinnetje zijn?" Mijn hart gaat sneller kloppen. "Natuurlijk!" Hij komt dichterbij en voor ik het weet staan we te zoenen...

a/n
Sorry dat het zo lang heeft geduurd voor een nieuw hoofdstuk. Nieuwe, leuke ideeën zijn altijd welkom! Ook bedankt voor de lieve reacties!

X
Anne