Verloren

Hoofdstuk 12

Ik word wakker, welke dag is het vandaag? Zondag. Morgen moet ik alweer naar school. Gisteravond ben ik vroeg naar bed gegaan, nadat ik Guusje had opgehaald. M'n ouders waren boos geworden dat we zoveel lawaai hadden gemaakt en hebben ons zonder eten naar bed gebracht. Nouja, gebracht.. Gestuurd eigenlijk, ze waren te lui om echt mee naar boven te lopen. Guusje en ik hebben altijd wat extra eten op onze kamers voor situaties als dit. Ik ga vandaag wel even langs de ouders van Rosa denk ik. Dan kan ik even met ze praten.

Ik zit na te denken, waarom is het zo oneerlijk? Rosa heeft hartstikke leuke ouders, die om haar geven. En ik heb twee "ouders" die niet naar me om kijken. Ik moet er eigenlijk iets tegen doen. Niet tegen de oneerlijkheid natuurlijk, daar kan ik niks aan veranderen. Maar misschien moet ik eens een keer met mijn ouders gaan praten. Hopelijk gaat Guusje vandaag nog met iemand spelen. Ik wil liever niet dat ze er last van heeft als er ruzie komt, of misschien erger...

Ik loop naar Guusjes kamer, ze zit met haar poppen te spelen. "Hee Guus, lekker geslapen?" "Ja, jij?" "Ik ook wel. Ga je vandaag nog met iemand spelen? Bram? Of een ander kindje uit je klas?" "Jaa, leuk! Mag ik met Bram spelen?" "Ja, tuurlijk! Ga je bij hem spelen?" "Is goed! Wil jij me brengen?" "Natuurlijk, ik ga zo wel even ontbijten en douchen!" Guusje draait zich weer om en gaat verder met spelen.

Ik loop naar beneden. Ik heb zin in muesli met bosbessen, yoghurt en aardbeien. Ik heb laatst ergens een leuk bakje gekocht in de vorm van een hartje. Ik eet het op terwijl ik op mijn laptop een aflevering van Pretty Little Liars kijk. Het is zo spannend dat ik niet eens door heb dat mijn moeder de kamer binnen is komen lopen. Pas als ik een glas op de grond hoor vallen en gevloek hoor, kijk ik weg van mijn scherm.

Er ligt allemaal glas op de grond, en mijn moeder staat er middenin. "Mam!! Gaat het? Wat gebeurde er? Heb je ergens pijn?" "Het gaat wel, bemoei je nou gewoon met je eigen zaken!" "Mam, je hebt een snee op je arm, ik help je wel even, kom!" "Oke, maar wees snel." Ik hoor de ergernis in haar stem. Ik ben bezit met wat jodium erop te doen, mijn moeder kijkt geïritteerd, maar ik besluit het haar te vragen.

"Mama, waarom drinken papa en jij zoveel? Kunnen jullie niet stoppen?" Ik bereid me voor op het antwoord en kijk haar aan. Ze kijkt met haar hoofd de andere kant op. Heeft ze me niet gehoord? "Mam?" Ze kijkt me aan en ik zie een traan langs haar wang lopen. "Mama, gaat het? Doet het zo'n zeer?" Ze slikt haar traan weg. "Nee, nee, dat is het niet. Het is gewoon-"

Ze stopt abrupt met praten. Ik hoor nog iemand de kamer inlopen, waarschijnlijk is het mijn vader. "Godverdomme, wat is hier nou weer gebeurd?! Lana, hoe vaak moet je ik je nog vertellen dat-" Ja, het is mijn vader. Hij gaat nog een tijdje door, maar ik luister al niet meer. Ik kijk m'n moeder aan. "Straks?" Vraag ik. "Straks." Zegt mijn moeder en ze loopt naar de keuken om het glas op te ruimen. Wat is er net gebeurd?

M'n vader pakt weer een biertje en gaat in de tuin aan tafel zitten. Mama is bezig met glas opruimen, en ik zet Netflix weer aan. Ik zie m'n moeder naar de badkamer lopen, en mijn vader is in de tuin, dus ik zet Netflix op de tv aan, zonder oortjes. "Auu!!" Ik hoor een schreeuw van de badkamer afkomen. Het is mijn moeder. "Mam!!" Ik ren naar de badkamer.

Ik wil jullie allemaal bedanken voor het lezen en voten. Ik vind het echt superleuk om te zien dat mijn boek 1K heeft!

Bedankt allemaal!

Liefs,

Anne