Verloren

Hoofdstuk 10

De bel gaat. Shit! Het is vast Roy. Nee, wat moet ik doen? "Guusjee, volgens mij is Roy er. Hier heb je wat geld, doe jij de deur open?" Guusje komt huppelend vanuit de tuin naar me toe. "Natuurlijk! Wil je me wel helpen met dragen zometeen?" "Eeh, ja. Tuurlijk!" Ik geef Guusje geld voor de pizza's, en 2 euro fooi. "Geef dit maar aan Roy!" Guusje pakt het geld aan en loopt naar de deur. Ik plof neer op de bank, Claire zit te whatsappen met iemand. Ik heb geen idee wie, en eerlijk gezegd maakt het me ook niet veel uit. "Claire, zullen ze zo nog een film kijken, en dan gewoon met pizza op de bank?" Claire reageert niet. "Claire?" Alweer geen reactie. Ik pak haar telefoon uit haar handen en loop naar de andere kant van de kamer. "Hé, geef terug! Ik ben met iemand aan het praten!" Ik zie allemaal hartjes smileys en kus smileys en kijk naar de naam van diegene. 'Sam' Achter zijn naam staan ook allemaal hartjes. "Claire, moet je mij wat vertellen?" Ik begin te lachen. Wie is die Sam? "Geef eerst mijn telefoon terug, dan vertel ik verder." Ik loop naar de bank en geef haar haar telefoon terug. Ze begint meteen weer met typen. "Claire, ga je het verhaal nou nog vertellen?" "Jaa, oke, ik heb deze jongen ontmoet op.." En dan komen Guusje en Roy ineens binnen lopen. Ik zit in mijn onesie met geen make-up op en mijn haar zit in een lelijke staart. Roy begint te lachen als hij merkt dat ik naar hem staar.

Ik ren snel naar Guusje toe, pak het geld uit haar handen en geef het aan Roy. "Is dit genoeg?" "Ja, hoor, iets teveel zelfs!" Roy kan zijn lach nog steeds moeilijk inhouden. Claire krijgt hier helemaal niks van mee, gelukkig. "Mogen we nu de pizza's, we hebben honger." Het komt er een beetje bot uit, maar ik wil gewoon niet dat hij nog langer in mijn huis is. "Oke, eet smakelijk!" Als hij wegloopt, kijkt hij nog één keer achterom, en hij lacht. Zijn lach is echt perfect. Ik weet nu al dat ik vannacht over zijn lach ga dromen. Ik hoor de deur dichtslaan en schrik op uit mijn gedachten, hij is weg. Guusje en Claire zijn al bezig met hun pizza, dus ik ga naast ze zitten met mijn pizza. "Welke film zullen we kijken?" "K3! K3!" Guusje is een grote fan van K3, we hebben ook al hun dvd's en cd's. Ook nog van vroeger, toen ik nog klein was. "Vind je het niet erg om K3 te kijken Claire?" Eigenlijk had het geen zin om dat te vragen, ze zit toch op haar telefoon. "Oke, het wordt K3!" Guusje springt van de bank af en pakt haar favoriete K3 film, K3 en de wensput. Ik heb de film al zo vaak gezien, ik heb geen zin meer om te kijken. Ik scroll een beetje door mijn Twitter tijdlijn, kijk af en toe op Instagram, en tussendoor eet ik mijn pizza.

Als ik Guusje eenmaal naar bed heb gebracht, is Claire's telefoon leeg. "Shit! Ik ben mijn oplader vergeten. Kan ik die van jou even lenen?" "Sorry, ik heb eigenlijk geen idee waar die is. Waarschijnlijk hebben mijn ouders 'm even." Ik wist precies waar mijn oplader lag, ik raak hem nooit kwijt, maar ik heb geen zin dat Claire de hele avond op haar telefoon zit. "Ohh, balen! Maarja, wat gaan we nu doen?" "Zullen we Pitch Perfect kijken?" "Jaa, goed idee!" Ik pak Pitch Perfect uit de kast en zet de film aan.

'I saw the sign, and it opened up my eyes, I saw the sign.'

'Please don't stop the, please don't stop the music, music, music.

'Turn it around, turn in around, oh yeah. Turn the beat around..'

We hebben de film allebei al zo vaak gezien dat we bijna alle liedjes helemaal mee kunnen zingen. De film is afgelopen, het is zo'n geweldige film. Het is inmiddels 12 uur en we zijn allebei moe. Ik doe alle lichten uit en we lopen naar zolder. Ik leg het logeer matras neer en we halen onze make-up eraf. Ik zit nog een tijdje op mijn telefoon, en Claire is een tijdschrift aan het lezen. Ik herinner me ineens iets. "Claire, je zou me nog het verhaal vertellen over die Sam!" Ik hoor een tijdje niks. "Claire!" Shit, ze is al in slaap gevallen.