Verloren

"Lana! Kom naar beneden je moet je kleine zusje nog naar school brengen!" Ik gaap nog een paar keer en stap dan mijn bed uit. Het is inmiddels een week geleden dat Rosa, mijn beste vriendin, is overleden en ik besef het nog steeds niet helemaal. Als ik wil hoef ik niet naar school te komen, maar ik ga het proberen. Hoe moeilijk het ook is, ik moet proberen achter me te laten. Guusje, mijn kleine zusje van 7, moet natuurlijk wel gewoon naar school en zoals gewoonlijk moet ik haar brengen omdat mijn ouders weer een kater hebben. "Lana, waar blijf je nou? Straks komt Guusje te laat!" "Ik kom al mama, even mijn schoenen aandoen!" Ik strik de veter van mijn witte all stars en loop naar beneden waar Guusje in de gang staat te wachten. "Hèhè, ben je daar nou eindelijk! Kom op! Breng haar naar school!" Ik loop naar de schuur om mijn fiets te pakken en zet Guusje achterop. Ik heb een hele goede band met Guusje, veel beter dan met mijn ouders.

Ik ben een beetje aan het dagdromen tot Guusje me roept: "Eeh, Lana! We zijn er al hoor!" Ik kijk om me heen en zie inderdaad Guusje's school. Ik rem en loop met de fiets het schoolplein op. Ik geef Guusje een kus en kijk haar nog even na als ze met haar vriendinnetjes naar de klas loopt. Ik krijg een brok in mijn keel, ik mis Rosa. Ik stap weer op de fiets en besluit naar huis te gaan om een heerlijke warme douche te nemen. Ik ben er echt niet aan toe om naar school te gaan en de hele tijd blikken van medelijde te krijgen. Het is allemaal lief bedoelt, maar ik probeer er niet aan te denken. Ik kom thuis en merk dat ik mijn huissleutels ben vergeten. Ik klop op de deur maar niemand doet open. Ze liggen vast in hun bed, as always. Ik besluit om op de bel te drukken, hoe boos mijn vader ook op me gaat worden. Ik hoor gestommel van boven en bereid me voor op een hele lading woede en alchohol.

Mijn vader doet de deur open in zijn ochtendjas, zijn haar zit door de war, hij stinkt naar alchohol en heeft een flesje bier in zijn handen. "Verdomme Lana, had je niet gewoon even een huissluitel mee kunnen nemen? Je weet dat we hartstikke hoofdpijn hebben en dan nog ben je zo asociaal om niet aan ons te denken!!" "Sorry papa, maar door alles met Rosa.." "Rosa? Ben je daar nou nog niet overheen? Het leven gaat door Lana! Je was vanochtend bijna vergeten Guusje naar school te brengen en nu dit? Vergeet het gewoon oké?!" "Ja, papa. Sorry pap." "Kom nu snel naar binnen en laat ons met rust!" Ik hang mijn jas op de kapstok en loop naar zolder, waar mijn kamer is. Mijn ouders slapen op de verdieping onder mij net zoals mijn zusje. Ik ben heel erg blij met mijn zolderkamer, ik kan me afsluiten van alles wat er om me heen gebeurd en heb last van niemand. Mijn opa heeft er zelfs een badkamer gebouwd voor mij, vorig jaar. Ik kleed me uit en stap onder de douche. Ik zet mijn doucheradio aan, maar er is alleen maar verdrietige muziek op de radio. Ik begin me nog depressiever te voelen en zet de radio uit.

Ik heb nu helemaal geen zin meer om te douchen. Ik was me nog even en stap dan onder de douche uit. Het is zo koud buiten de douche dat ik de grootste handdoek pak die er is en hem om me heen sla als een warme deken. Ik draai het slot open en laat me op mijn bed neerploffen. Ik pak mijn iPhone en zet keiharde muziek aan. Ik blijf een tijdje zo liggen tot ik in slaap val. "LANA!!" Ik schrik op en merk dat ik nog steeds op mijn bed lig met een handdoek om me heen en muziek op. Ik kijk op de klok en zie dat het al half 4 is, ik had Guusje een uur geleden moeten ophalen. Shitt!! Ik kleed me snel aan en loop naar beneden. Ik zie Guusje helemaal doorweekt in de gang staan, het regent keihard buiten. "Lana, wat bezielt je? Je liet dit kind helemaal alleen door de regen lopen! Nu moet ik weer gaan wassen en daar heb ik echt geen zin in. Je regelt het zelf maar!"

Mijn moeder loopt weg en ik help Guusje haar doorweekte jas uit te doen. "Sorry, Guusje ik was helemaal de tijd vergeten en ik ben in slaap gevallen. Ik ben gewoon zo moe de laatste tijd door het overlijden van Rosa en door papa en mama." Ik sta bijna te huilen in de gang en slik dan mijn tranen weg, Guusje mag niet zien dat ik huil. "Het is goed Lana, ik snap het. Maar kom je me morgen wel ophalen?" "Natuurlijk, ik zal mijn wekker zetten deze keer voor het geval ik weer in slaap val!" Ze geeft me een knuffel en ik hou haar stevig vast. We kijken elkaar aan en beginnen een beetje te giechelen. Guusje is helemaal nat en ik loop in mijn giraf-onesie. We lopen naar boven en ik zet Guusje onder de douche, ik leg haar zebra-onesie klaar voor straks zodat we perfect matchen. Ik blijf op haar bed wachten en kijk haar kamer rond, ze heeft best een grote kamer en alles is roze. Het was ooit mijn kamer, maar ik vind het op zolder veel fijner. Ik hoor de douchekraan niet meer lopen en loop de badkamer in. Guusje staat in een roze handdoek haar haar te borstelen. "Ik heb je onesie op het bed gelegd als je die aanwil." "De zebra?" Ik knik. "Ja, dan passen we bij elkaar!"

Mijn zusje begint te lachen als we naast elkaar in onze onesies staan. Ze heeft zo'n aanstekelijke lach dat ik automatisch mee lach. Staan we daar, twee meisjes verkleed als dieren. "Wil je tv kijken?" Vraag ik aan mijn zusje. Guusje knikt dus lopen we naar beneden. We gaan op de bank zitten en ik zet Spangas aan.