BEDA KENTİ

KONSEY

Medya1: Ares ve Athena
Medya2: Imagine Dragons Believer- Fingerstyle Guitar Cover

"Kalp ruhun evidir; ateş ise özdür, aşktır..."

-Hestia bekle!

Beklemeyecektim! Durmayacaktım da! Yıllar boyu güçlerimi bastırmıştım ama artık bazı şeylerin değişme vakti gelmişti. Kulağıma Ares'in ordusunun bağırış ve tezahürat sesleri dolarken yüreğimdeki alevin her adımda daha çok harladığını hissedebiliyordum. Kalp atışlarım hızlanmış, ellerim titremeye başlamıştı. Tenimden akan terler birer birer toprağa düşerken zemin sarsılıyor yer ayaklarımın altında dans ediyordu. Bunların hepsini ben mi yapıyordum bilmiyordum ama uzun zamandır kendimi hiç bu kadar güçlü hissetmediğim bir gerçekti. Öyle ki kulağıma ilişen Hades'in sesi bile beni durdurmaya yetmemişti. Hızla leş kokan ormanda yürürken karşıma dikilen köpek ile duraksadım.

-Önümden çekil!

Beni anlıyor gibi bana baksa da ilerlememe asla izin vermiyordu. Neredeyse boyumun yarısı büyüklükte kara tüylü kızıl başlı kızıl gözlü bu köpek görev yerini terk etmemeye yemin etmiş bir asker gibi önümde dikiliyor, hareket etmeme engel oluyordu. Küçük lanetler eşliğinde köpeğe derdimi anlatmaya çalışırken belimde hissettiğim şekilli parmaklarla irkildim. Hades olduğunu bildiğim bu elin sahipleri beni havaya kaldırarak omzuna attığında şaşkınlığımı hızla üzerimden atıp debelenmeye başladım.

- İndir beni! İndir dedim! Hades! Beni! İndir! Bırak beni! İndir! İndir beni be adam!

Debelenmem onun üzerinde bir etki yaratmayınca pes ederek duruldum. Söylenmeye devam etmeme rağmen ne dediklerimden ne de çırpınmamdan etkileniyordu.

-Lütfen...

Fısıldayarak söylediğim son kelimeyle bir an için duraksasa da beni ormandan uzaklaştırdı. Yeterince uzağa gittiğimizde yavaşça beni zemine bıraktı ve elleriyle suratımı kavradı. Yaptığı hamleyle ikinci şaşkınlığımı yaşarken kaşlarımı çattım. Suratımı onun ellerinden kurtardığımda o da  bu yakınlığın fazla olduğunun farkına vararak benden bir adım uzaklaşmıştı.

- Hestia... Biliyorum acı çekiyorsun. Ama her şeyin bir nedeni var. Akhiroe'yi ölüme terk etmemin de bir nedeni vardı. Unutma Bedalı Tanrıça, yaptığım her şeyin bir nedeni vardır! Şu an güçlüsün ve gücünü intikam için kullanmak istiyorsun, haklısın da! Ama o gücünü kontrol altında tutmazsan savaş çıkar. Ve savaşın sonunu yalnızca ölüler görür Hestia! Ayrıca Ares'in seni burada görmesi tehlikeli olabilir. Bu yüzden stratejik hareket etmeliyiz tamam mı?

Kirpiğimde asılı duran gözyaşımı elimin tersiyle silerek kafamı olumlu anlamda salladım.

- Şimdi sana bir pelerin vereceğim bunu giyerek askerlerin arkasından olan biteni gözlemleyeceksin. Tek kural var saçlarını ne olursa olsun gizle! Gözlerini ise onlardan sakın! Ben Ares'i buradan bir şekilde göndereceğim. Bugün ülkemde savaş istemiyorum!

Hades'in duyguları olduğu belliydi fakat hepsi birer ölüden farksızdı. Dirilmeyi bekleyen ölüler gibi uzanıyordu tüm duyguları gözleri ardında. O duyguları diriltme isteği belirmişti zihnimin bir köşesinde. Bunun fark edince kendime gelme amacıyla kafamı hızla salladım.

Hades'in yardımcısı olduklarını her hallerinden belli eden Şekina ve Cali yanımıza gelmişlerdi. Cali elindeki pelerini omuzlarıma bıraktı. Kapşolunu kafama geçirip Şekina'nın iplerini tuttuğu atlardan birinin üzerine atladım. Hades'in çukurları bir anlığına da olsa gözüme bayram ettirirken O Noble diliyle bağırdı.

- STRATIÓTES, AKOLOUTHISTE ME!
(Askerler, beni takip edin!)

Nerden çıktığını anlayamadığım bir düzine asker Hades'in arkasında saf alarak ilerlemeye başladı. Ben de arkalarından yavaş yavaş ilerlerlerken Cali arkamdan dikkatli olmam gerektiğini belirten bir dolu cümle sıralıyordu. Beni düşünen birilerinin olması garibime gitmişti. Uzun zamandır kimse beni dikkatli ol diye uyarmamıştı. Uyarmalarına da gerek yoktu da her neyse...