Musical Heart

[Chapter 2] Day 2: Hotline of the Dead

************** Second Day: The Hotline of the Dead **************

Gumising ako ng mga 7:20 Am at pagkatapos maligo at mag-ayos ay nagtungo na ako sa Police Station 7 sa amin. Pagkatapos ng masusing interogasyon sa akin ay pinayagan akong umalis. Tinawagan ko sina Jane at Carla para makipagkita sa akin sa isang fastfood chain. Nais naming bisitahin si Allison, kahit galit ako sa kanila dahil sa kahibangan nila, kaibigan ko pa rin sila. Mahigit 7 taon na rin kaming magkaka-ibigan.

"Good Morning Guys!" bati ko sa kanila habang patungo sila sa kina-uupuan ko. Wala sa sarili silang naglalakad at tila hinang-hina. Walang ni bakas ng sigla ang matatagpuan sa kanila ngayong araw na ito. Hindi na sila maingya katulad ng dati, para silang mga estranghero sa aking paningin. Malayong-malayo sa aking nakilalang mga kaibigan na masayahin at tila walang ka proble-problema.

"Good Morning din..," matamlay na bati ni Carla habang si Jane ay hindi umumik.

Parang di sila nakatulog kagabi ah. You can feel their tired aura at the same time the fatigue can be seen in their worried faces. They must be totally worried specially about what happened to Allyson. O baka hindi lang kay Allyson kundi sa sarili rin nilang kapakanan. Pati rin naman ako eh, hindi ko maipagkakaila na matakot dahil baka ako ang isunod ng multo. Baka hindi lang coma ang matanggap ko kundi kamatayan.

Umupo na lang sila at umorder ng kape. Nagulat ako, hindi nagkakape ang dalawang ito. Ayaw nila ang lasa ng kape, mapait daw at di papasa sa taste nila.

"What happened to you guys? Di ba kayo nakatulog?" okay.., I must be stupid for asking such an obvious question but kailangan kong basagin ang bumabalot na katahimikan sa amin.

"Hindi eh..., binabangungot kasi ako kahapon....ni hindi ko nga magawang ipikit ang aking mga mata kahapon ng kahit isang minuto lang. Hindi pa rin matanggal ang mukha ng multong babae sa aking isipan. Bawat pikit ko ng aking mga mata ay mukha niya ang tangi kong nakikita..." sagot ni Jane na nanginginig pa rin sa takot habang nagpapaliwanag.

"Ako naman, kung ano anong bagay ang biglang nagsisihulugan sa aking kuwarto. Yung mga aparador ay biglang bumubukas tapos sasara habang patay-sindi ang ilaw, ang mas malala pa ay ang mga boses na naririnig ko..Iyak ako ng iyak kahapon lalo na't mag-isa ako sa bahay." ika naman ni Carla.

This is really getting serious. Are we haunted by that gastly lady yesterday? Nasundan niya ba kami sa aming sari-sariling bahay? If that's the case then, kung bakit sumusigaw si Allison!!! Sh*t! Tama ang hinala ko! This whole thing needs to be stopped now! If we can't stop it then.....we're all in deep trouble! Ano ang aming gagawin? Dapat matapos na ito, paano na lang ang buhay namin kong gabi-gabi kaming binubulabog ng masamang espiritu na iyon? Paano na lang kung kami ang isunod ng multong iyon? Ano ang gagawin namin?  

"Guys! Do you have any idea on how to stop this haunting?" tanong ko sa kanila. Nagtinginan silang dalawa with the same sour expression. Parang napapasahan sila ng mensahe gamit ang kanilang mga tingin.  

"Meron....kaso..." sabi ni Jane na may paghihinayang.

Why is she hesitating? Kung meron siyang alam na paraan para matapos na itong nakakarinding kabaliwang ito, 'bat nag-aalanganin pa siyan sabihin ito!!! She knows that I'm desperate for answers yet she's still hesitating to tell me?!!

"Kaso ano? Bakit ayaw mong sabihin huh Jane?!! Gusto mong ikaw lang maligtas huh?!!" I said in a mocking tone.

"Andrea...nagkakamali ka.." sagot ni Jane with frustration.

"So? If it's not the case..then tell me." hamon ko sa kanya. At first I thought it was really the answer that can totally resolve this problem. That's what I thought, masaya na dapat ako dahil sasabihin niya ang nalalaman niyang paraan but hindi eh...because the answer she stated stabbed my heart so hard: