Marcus Gunnarsen {edit}

77. Μείνε μακριά μου!

Είδα ένα χαρτί... ήταν ανοιχτό...

"Μωράκι μου, χώρισε την να τελειώνουμε! Έχω να σε δω από χτες και μου λείπεις! Σε αγαπω... Κατερίνα♥"

Βούρλωσα και τα πρώτα δάκρυα έκαναν την εμφάνιση τους...

Ώστε... Θέλει να με χωρίσει... Σε εκείνη πήγε χτες... και με άφησε μόνη μου;

Βγήκα από το δωμάτιο του κλαίγοντας...
Και με είδε ο μπαμπάς του...

Μπ: Τι έπαθες κορίτσι μου;

Ε: Μην πείτε στον Μάρκους οτι με είδατε έτσι... Αντίο σας...

Έφυγα... Και πήγα στο σχολείο... 

Ι: Τι έπαθες κουμπάρα μου;

Είπε και με αγκάλιασε...

Ε: Ο Μάρκους...

Σ: Τι σου έκανε;

Τότε ο Μάρκους ήρθε και με αγκάλιασε...

Μ: Τι έπαθες αγάπη μου;

Ε: ΦΥΓΕ...

Είπα και τον έδιωξα από πάνω μου και άρχισα να τρέχω μακριά του...

Μετά απο λίγο το κουδούνι χτύπησε και έπρεπε να μπω μέσα...

Έκατσα στην θέση μου και ο Μάρκους μου έπιασε το χέρι...

Ε: Μεινε μακριά μου!

Είπα και πήρα το χέρι μου...

Μ: Αγάπη μου τι έπαθες;

Ε: Μην με λες ετσι! Μου λες ψέματα... Πάνε στην Κατερίνα σου και άσε με...

Μ: Ποια Κατερίνα; Τι λες;

Ε: Μάρκους ξέρω ότι χτες ήσουν μαζί της... δεν πήγες να ηχογραφήσεις τραγούδι...

Μ: Τι λες; Από που και ως που να πάω στην Κατερίνα και αν δεν με πιστεύεις ρώτα και τον Τίνους...

Ε: Γιατί; Για να μου πει και αυτός ψέματα;

Μ: Σε παρακαλώ λογικέψου...

Ε: Εγώ ή εσύ; Πας με την Κατερίνα και μετά έρχεσαι σε εμένα και κοιμόμαστε μαζί... Για τόσο κορόιδο με έχεις;

Μ: Δεν πήγα με την Κατερίνα!

Ε: Και αυτό τι είναι;

Είπα και του έδωσα το γράμμα που βρήκα στην τσάντα του...

Μ: Τι είναι αυτό;

Ε: Το βρήκα στην τσάντα σου...

Μ: Δεν ξέρω γιατί να το γράψει αυτό, αλήθεια πριγκίπισσα μου...

Ε: Μην μου κάνεις τον ανυξερο...

Ντριν ντριν...

Μ: Μα αλήθεια σου λέω...

Εγώ σηκώθηκα από την θέση μου και αυτός με πήρε από πίσω...

Μ: Πριγκίπισσα μου...

Ε: Φύγε... Και μην με ξαναπείς έτσι... Εγώ φταίω, νόμιζα οτι διαφέρεις... αλλά τελικά είσαι σαν όλους τους άλλους...

Έφυγα από εκεί... Και πήρα άδεια για να πάω σπίτι μου... με άφησαν και έφυγα...