be strong

14

langzaam stop ik met zingen en spelen. wat als ik haar nooit meer zie? nooit meer kan knuffelen met haar? nooit meer met haar kan lachen? nooit meer met haar zal kunnen zingen? nooit tegen haar zal kunnen zegeen dat ik van haar hou? tranen stromen over mijn wangen. wat als ik haar nooit kan zeggen dat ik met heel mijn hart van haar hou, verder met haar wil gaan en haar nooit meer los wil laten? al die gedachtes maken me kapot van binnen. wat als je er nu al niet meer is?, wat als ze nu klaar staat om van een gebouw of brug af te springen? zacht hoor ik iemand vragen of het gaat, ik kijk op en zie Louis, Liam, Zayn en Harry staan. langzaam schud ik mijn hoofd. alle jonens komen om me heen zitten. 'het komt wel goed met haar bro' zegt Zayn. ik kijk hem ongelovig aan. ik pak de brieven en duw ze onder zijn neus, na een paar minuten kijkt hij me moeilijk aan. 'het is erger dan ik dacht. hij geeft de brieven door aan Harry, die ze ook begint te lezen, en Liam en Louis lezen mee over ziijn schouders. alle drie kijken ze me na een paar minuten ook moeilijk aan. 'this is bisness' mompelt Harry zacht. de jongens knikken. 'we gaan naar haar toe! of het nou mag of niet' zegt Liam vastbesloten. verrasst kijk ik op, 'serieus?' vraag ik. de jongens knikken. ik spring op, 'waar wachten we nog op dan?!' vraag ik. de jongens staan op en lopen naar beneden.

ik snel naar de deur en wil hem opentrekken maar dan zie ik een brief liggen. ik zie meteen dat het van Rose is, de krullende lettens en de klungelige klinkers. ik pak de brief op en scheur em meteen open.

lieve Niall

dit is mijn laatste brief, het is op. mijn leven is voorbij. ik zal je missen en over je waken als ik boven in de hemel ben,, of ik kom in de hel, als ik maar weg ben hier, weg van de aarde, dan ben ik al blij. blij dat ik weg ben en over je zal kunnen waken.

ik mis onze tijden samen, het is al zeker de 4e keer dat ik het zeg, maar ik mis ze zo, die keren dat we uit gingen en je me naar huis moest dragen omdat ik zo veel gedronken had, of die keren dat we gingen voetballen en ik mijn kleren hekemaal vies, nat of kapot maakte en dan in een polo en jogging broek van jou aan moest en dan heel erg mijn best moets doen om de broek niet af te laten zakken omdat hij zo groot was. of die keren dat ik bijna uit jou roeibootje viel, die keren dat ik er echt uit viel en jij achter me aan sprong om me te redden. en ik zei het al, die keren dat we samen zongen. ik mis dat zo Niall, ik mis jou zo.

ik stond gister al helemal klaar om mezelf van een gebouw naar beneden te laten storten, maar toen dacht ik aan ons liedje, ik wou eerst afscheidt van je nemen, niet dat jij dit zal lezen, of dat het je uperhaupt zou schelen, maar toch wou ik het nog doen.

lieve Niall, ik zal je enorm missen, en als je dit leest ben ik waarschijnlijk al dood. heb ik mijn polsen al door gesneden,en ben ik al naar onze plek gegaan in daar dood te bloeden. het spijt me Niall, maar ik moest dit wel doen, ik moest er een einde aan maken.

Rose