be strong

16

'de kans dat ze het overleefd is klein, ze heeft veel bloed verloren' zegt de dokter. mijn gezicht is helemaal rood van het huilen, het is mijn schuld. langzaam knik ik. de dokter glimlach nog een keer geforceerd naar me en loopt dan weg. zachtjes begin ik weer te snikken. allemaal mijn schuld, herhaal ik steeds in mijn hoofd. ik haal alle brieven van Rose uit mijn zak en lees de meest diepgaande stukjes.

ik eet nu ook steeds minder, de stem in mijn hoofd blijft maar zeggen dat ik moet afvallen en dat ik te dik ben. "kinderachtig" denk je nu vast, "ze is gek" als of ik je gedachte lees, niet? maar voor mijn is het niet kinderachtig, voor mij is het een irrietand iets wat voor een deel bij me hoort, die onzekerheid is er altijd al geweest, jij drukte het alleen weg. maar toen jij wegging, kwam de onzekerheid weer terug.

weet je nog die keer dat we gingen karten, jij verloor, rond ging rennen en riep 'I'AM A BIG FAT IDIOT" ik moet er de laatste tijd vaak aan denken......zo voelt het namelijk, alsof ik met mijn hoofd tegen een metale plaat geslagen heb.

weetje nog? dat wij elkaar beloofden dat ik op jou bruiloft zou komen en jij op de mijne, de mina zal er nooit komen en de jouwe haal ik waarschijnlijk niet. ik hoop dat je gelukkig word met je bruid, dat meisje zal de mooiste ervaringen van haar leven hebben als ze bij jou is, die heb ik namelijk ook bij je gehad. altijd moet ik weer denken aan die keren dat je voor me zong, count on me, van Bruno mars, (als het goed is staat het liedje aan de zijkant.) en je met je gitaar soms nog de verkeerde noten sloeg en begon te vloeken terwijl ik lachen van het bed of mijn stoel viel.

ik mis onze tijden samen, het is al zeker de 4e keer dat ik het zeg, maar ik mis ze zo, die keren dat we uit gingen en je me naar huis moest dragen omdat ik zo veel gedronken had, of die keren dat we gingen voetballen en ik mijn kleren hekemaal vies, nat of kapot maakte en dan in een polo en jogging broek van jou aan moest en dan heel erg mijn best moets doen om de broek niet af te laten zakken omdat hij zo groot was. of die keren dat ik bijna uit jou roeibootje viel, die keren dat ik er echt uit viel en jij achter me aan sprong om me te redden. en ik zei het al, die keren dat we samen zongen. ik mis dat zo Niall, ik mis jou zo.