*Yeni kitabım Appoline'ye bakınız lütfen lksahklşwet*
Umudun bittiği yere geldiniz mi hiç? Hani ''Tamam ya, cidden yok artık.'' dediğiniz vakti. Şuan Ali, Esra, Eren, Samet, Yağmur ve en önemlisi Kağan ve babası Levent o andaydı. Neredeyse 2 saat olmuştu ve odadan çıkan yoktu. Kağan cama alnını yaslamıştı ve her an açılır umuduyla bekliyordu. O çökmüştü. Diğerleri yemek yerken o yemiyor Leyla'nın yanında kalıyordu.
Perde birden açılınca Kağan o şokla çığlık attı. Başta Levent olmak üzere herkes o camın önüne üşümüştü. Hemşirenin gülen suratından iyi bir şey olacağını anlamışlardı.
Hemşire camın önünden çekilince görmeye özlem duydukları o gülümsemeyi gördüler.
Leyla uyanmıştı!
''O... O...'' Kağan şaşkınlıktan kekeleyerek Ali'ye güzel sevgilisini gösteriyordu. Ali gözyaşlarını iterek mırıldandı. ''Bırakmadı bizi kardeşim.''
