Evet dostlarım. Ben Ivan Znayet Lyubov hikayemin son ve kısacık kısmını size birinci kişi ağzından anlatmak istedim. Başlangıçta yaptığım gibi. Hikayem klişe bir sonla bitecek belki. Ama kahramanca bitecek. İnsanlar arkamdan "Ivan da ne cesurmuş be!" diyecek. Uzun zamandır bu günleri düşlüyordum. Son cinayetimi işleyeceğim. Anlattığım olaylar birebir doğrudur. Yani birgün birisi size bunlar yalanmış, bunların aslı şöyleymiş falan derse, inanmayın onlara.
Az sonra yapacaklarımı anlatayım size. Mutfağımdan uzun zamandır kullanmadığım bıçağımı alacağım. Sonra banyoya gideceğim. Üstümü çıkartacağım.
Evet, dediklerimi yaptım. Şu an küvetin içindeyim. Bıçak başucumda duruyor. Şu an sol elimde. Sağ elimde de kalemim vat. Acaba hangisi daha keskin ? Neyse kurala uyup bıçakla halledeceğim işimi.
Sol bileğimi başarıyla hallettim. Şu an usulca ağlıyor. Sıra sağda. Bunu zor başaracağım. Şimdiden kusuruma bakmayın. Yazılar kandan okunmayabilir. Ama sanırım siz anlarsınız.
Evet ş#mdi sağ b#leğim de solla aynı d#rumda. Ar#ık y#z##ayacağım sanırım. Elveda dostlarım. Ivan Znayet Lyubov cesaretini kanıt "
"Evet efendim yazı burada bitiyor. Büyük ihtimalle bayılıyor ya da yazacak hali kalmıyor."
"Dosyasını getirin o zaman bana. Bu gereksiz hikayeyle boşuna zaman harcadık. Aptal bunak okuyacak varmış gibi yazmış bir de."
Polis memuru hızla gitti ve elinde dosyalarla döndü. Komiser üzerinde "Ivan Znayet Lyubov" yazan dosyayı açtı. İlk sayfada Ivan'ın kan dolu küvetin içerisinde banyo yaptığı bir fotoğraf vardı. O kıvırcık sakalı ve saçı kıpkırmızı olmuştu.
Komiser dosyayı incelemeye başladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Otur Anlatayım
NouvellesBir deli mi ? Yoksa aşırı zeki birisi mi ? Sürekli krizler geçirip, geçmişine dönen, işitme engelli Ivan, acı gerçeklerle bir bir yüzleşmeye mahkumdu. Günlüklerine yazdığı bu olaylar bir hayalperestin eseri miydi ? Bir delinin ütopyası mı ? Ya...
