Lost Stars (Jeon Jungkook ff)

~Hoofdstuk 16~

Ik stapte de bus uit en voelde de warme zon op mijn huid schijnen. Overal waar ik keek waren mensen heen en weer aan het lopen. Iedereen had haast... Ik niet. Het kon jaren gaan duren voordat ik die plek had gevonden, maar in het eind zou het het allemaal waard zijn.

Ik voelde plotseling een warme hand zich om de mijne sluiten. Ik keek opzij en zag Mia naar me kijken. "Ik wil je niet kwijtraken in deze drukte." zei ze voorzichtig.

Ik gaf haar een hoofdknik en zo liepen we verder. Ik keek om me heen, maar ik zag niets wat me liet voelen alsof de plek hier was. Toen viel mijn blik op Mia, die alles met grote ogen in haar opnam en een warm gevoel overviel me. Waarom?

Daar had ik geen antwoord op.

Ik wist alleen wel dat het niet in Brazilië was.  "We gaan morgen naar een ander land." zei ik, zonder überhaupt op te kijken.

Mia keek verbaasd. "Nu al? We zijn hier pas een dag." zei ze.

Ik werd boos. "Heb je er problemen mee? Dan kun je beter naar huis gaan."

Mia schrok en ik schaamde me meteen omdat ik mijn stem had verheven. "Sorry, sorry." mompelde ik meteen en beschaam liep ik door.

Ik zag Mia slikken en zich proberen groot te houden. "W-welk land?" vroeg ze en ik hoorde dat haar stem een beetje schudde. Ik had haar alweer pijn gedaan.

"Dat mag jij kiezen." zei ik zachtjes. Ik had toch geen idee waarheen.

Mia's blik werd groot. "Meen je dat?" vroeg ze blij. Ik knikte en ik voelde me warm worden toen ze glimlachte.

"Kunnen we naar Frankrijk gaan? Naar Parijs?" vroeg ze en ze klonk ongelofelijk enthousiast.

De stad van de liefde... Ik had geen idee wat ik daar zou moeten doen. Ik kende geen liefde meer. Maar het zou mogelijk zijn dat het daar was.

"Goed plan." zei ik en ik gaf haar een kneepje in haar hand. Mia lachte breed en viel me om mijn nek. "Echt? Dank je!"

Ik lachte om haar reactie en ik merkte tot mijn verbazing dat het een oprechte lach was. Ze maakte me blij.

"Wat wil je vandaag nog doen?" vroeg ik aan haar. Ik had toch geen plannen, dus waarom zou ik haar geen plannen laten maken.

"Zullen we naar het strand gaan?" vroeg ze. Ze leek alweer vergeten te zijn dat ze gisteren nog had gehuild daar.

"Natuurlijk." zei ik en we liepen naar het strand. Toen we daar aan kwamen was het strand tot mijn verbazing bijna leeg. Het zou wel geen toeristentijd zijn. Als ik mijn leven normaal had verder geleefd had ik nu ook op school gezeten, maar dat deed ik niet. Bovendien, er zou toch niemand zijn die er zich druk om zou maken dat ik er niet was.

We gingen naast elkaar op het strand zitten, maar toen vroeg ik me plotseling iets af. "Moet jij niet naar school?"

"Moet jij niet naar school?" kaatste ze terug. Ik zuchtte. Ik kon me niet voorstellen dat ze niet naar school ging, omdat ze met een complete vreemde een reis ging maken.

Ze gaf verder geen antwoord op mijn vraag en ik ging achterover liggen en ik sloot mijn ogen. Ik merkte dat ik moe was en ik langzaam dwaalde ik af.

Haar voetstappen snelden over de straat. Ik achtervolgde haar, maar ze leek alleen maar meer in de verte te verdwijnen. Gaat ze nou bij me weg?

Waarom doet het zoveel pijn? "Mia?" riep ik zachtjes.

Ze reageerde niet, ze draaide zich niet eens om. Ik rende achter haar aan, maar na een paar stappen leken mijn benen wel lood te worden. Ik zakte door mijn knieën op de grond en mijn hoofd boog naar beneden.

Tot mijn verbazing merkte ik dat er tranen over mijn wangen rolden. Het voelde alsof mijn hart in tweeën scheurde.

Ik hief langzaam mijn arm op. "Mia, ga niet weg!" schreeuwde ik. "Je moet bij me blijven!"

Haar figuur verdween verder in de verte...

"Ssst." hoorde ik een stem zachtjes zeggen. Ik voelde een hand door mijn haar gaan. "Ik ga niet bij je weg. Ik blijf bij je."

Ik opende mijn ogen en zag Mia's gezicht. Ik greep naar haar gezicht en hield haar hoofd vast tussen mijn handen. "Mia!"

Ze glimlachte blij, omdat ik wakker was geworden.

Plotseling werd ik rood. "Heb ik die laatste zinnen hardop geroepen?" vroeg ik beschaamd.

Mia knikte voorzichtig. "Ja. Is het waar? Alles wat je zei?"