Heartless||Draco Malfoy

Hoofdstuk 9

Het was al laat in de avond en ik liep de bibliotheek in, achter in was Draco al druk bezig met het lezen van een boek wat ik nooit verwacht had.

'Druk aan de studie?' Vroeg ik en hij keek glimlachend omhoog.

'Ik wilde wel een beetje indruk op je kunnen maken' zei hij en ik schudde met mijn hoofd en ik ging tegenover hem zitten.

'Hoe gaat het nu met je?'

'Prima, ik voel er niks meer van' en ik zwaaide met mijn arm.

'Fijn' zei hij met een zwak glimlachje, ik keek hem aan en ik zag de wallen die zich onder zijn ogen bevonden.

'Slecht geslapen?' Vroeg ik en hij leek even de vraag te verwerken maar gaf daarna antwoord.

'Naah..' was het enige wat hij zei.

'Oke, spreuken' begon ik het gesprek weer en ik ging ze stuk voor stuk uitleggen.

Na een uurtje ging hij onderuitgezakt zitten en ik begon te glimlachen.

'Word het saai?'

'Nee nee' zei hij snel en hij ging weer rechtop zitten. Ik keek even op mijn horloge en zag dat het al best laat was.

'We gaan morgen wel verder' zei ik terwijl ik het boek dicht sloeg.

'Hoezo? Nu kan toch ook nog?'

'Het word al best wel laat' zei ik terwijl ik de spullen in mijn tas stopte en ik keek op naar Draco die knikte.

'Je hebt helemaal gelijk, het word laat.. nou tot morgen' en daarmee stond hij op en verliet de bibliotheek.

Vreemd keek ik achterom en ik schudde met mijn hoofd.

Geen idee wat hem opeens te binnen schoot.

Ik liep in de donkere gangen terug naar de Ravenclaw leerlingen kamer.

'Laurel' hoorde ik plotseling een autoritaire stem zeggen en ik sloot mijn ogen, nee niet nu.
Langzaam draaide ik me om en Alaric keek me geïrriteerd aan.

'Wat' snauwde ik terug maar ik zette meteen een stap naar achteren, misschien was het nu niet zo heel slim om op zijn zenuwen te werken. Hij zag er namelijk niet zo heel blij uit.

'Waarom moet ik er zelf achterkomen dat je was ontslagen uit de ziekenzaal'

'Had ik het moeten melden dan?' Vroeg ik en Alaric keek me aan alsof ik net de meest domme vraag had gesteld.

'Natuurlijk moet je dat melden! Ik liep naar de ziekenzaal toe en daar was je niet'

'Ohh, oke sorry de volgende keer zou ik het wel melden' zei ik met een glimlach om hem iets rustiger te krijgen, ik had namelijk niet echt zin in een blauw oog.

'Vind je dit grappig? He?!' Rip hij dit keer wat harder en ik deinsde achteruit en toen rook ik het, alcohol. Hij was dronken.

Ik hield mijn armen voor mij uit en ik stapte langzaam naar achteren.

'Ik ben moe, mag ik alsjeblieft naar mijn leerlingenkamer gaan?' Vroeg ik zo zacht mogelijke en hij draaide zijn hoofd schuin.

'Nee, jij blijft bij mij'

Ik slikte eventjes en de gedachte om het op rennen te zetten schoot door mijn hoofd heen. Maar ik haalde de gedachte al snel weer weg, Alaric was veel groter en dan ook veel sneller dan dat ik was. Dus rennen zou onmogelijk worden.

'Ik.. ik.. ik' stotterde ik en hij zette een stap dichterbij.

'Wat?!' Snauwde hij en mijn hersenen gingen uit toen hij met een rap tempo naar mij toe kwam lopen.

Ik draaide me om en zette het op rennen maar zoals verwacht was hij binnen no-time bij mij..