Heartless||Draco Malfoy

Hoofdstuk 14

In stilte zaten we zo nog minuten die uren leken te duren naast elkaar.

'Hoe ben je eigenlijk deze kamer binnen gekomen?' Vroeg Draco toen plotseling.

'Door de deur' zei ik enkel en ik hoorde hem zuchten,

'Heel grappig'

'Jij vroeg het' zei ik en ik draaide me naar hem om.

'Ik bedoelde, bij alleen mij verschijnt er een deur.. bij niemand anders van mijn vrienden' zei hij toen en ik knikte.

'Niemand anders van mijn vrienden kan hem ook openen..'

'Nou dat maakt ons speciaal' zei ik met een glimlach erachteraan en Draco schudde met zijn hoofd.

'Zeker..' hoorde ik hem nog mompelen en ik haalde mijn schouders op en ik ging staan. Ik had er geen zin meer in, dat boze gedoe van Draco....

'Nou ik denk toch dat ik maar een andere plek ga zoeken' zei ik en Draco keek me verbaasd aan.

'Ja?' Vroeg hij en ik draaide met mijn ogen.
'Ik voel me namelijk niet echt welkom hier' snauwde ik en Draco keek weg. Ik schudde met mijn hoofd en ik liep naar de deur toe.

'Ik hoorde dat Alaric de vakantie bij jullie thuis doorbracht' zei hij toen plotseling en ik draaide me om.

'Ja, dat klopt' zei ik enkel en hij ging staan.

'Heeft hij..'

'Wat boeit jou het' snauwde ik terug en hij keek me recht in mijn ogen aan.

'Het boeit mij wel'

'Daar lijkt het nou niet echt op' zei ik zacht terug en ik voelde dat zijn hand die van mij vast pakte. Ik keek naar de grond en ik beet op mijn lip.

'Het komt wel goed' zei hij zacht en ik keek hem geïrriteerd aan.

'Nee dat komt het niet, ik word gek van mijn ouders..'

'Daar weet ik genoeg van' zei hij met een zwak glimlachje en ik schudde met mijn hoofd.

'Ik word letterlijk verloofd, ik kan het echt niet meer aan'

'He, kijk mij aan' zei hij terwijl hij mijn kin aanraakte en mijn hoofd naar boven duwde en ik keek hem nu recht in zijn grijze ogen aan.

Hij bleef stil, waarschijnlijk wist hij ook al te goed dat ik geen keus had. Ik moest het gene doen dat mijn ouders mij beveelde.

Ik haalde mijn hand los en ik liep naar de deur van de kamer en trok de hendel naar beneden en ik trok aan de deur maar er kwam geen beweging ging, verbaasd keek ik naar de deur en ik trok er nog een keer aan alleen dan nu met meer kracht.

'Lukt het?' Hoorde ik Draco zeggen en ik schudde met mijn hoofd.

'Hij zit op slot'

'Dat kan niet' hoorde ik Draco zeggen en hij ging naast mij staan en begon aan de deur te trekken, maar er kwam nog steeds geen beweging in.

Ik pakte mijn stok erbij en ik wees naar de deur.

'alohomora' meteen voelde ik weer aan de deur en ik zuchtte. Er was geen beweging in te krijgen.

'En nu?' Vroeg hij en ik haalde mijn schouders op.

'En nu, hopen we dat iemand die deur van de buitenkant open kan doen' zei ik en ik ging weer op de stoel zitten.

Plotseling kreeg ik een steek in mijn hoofd en ik greep er pijnlijk naar mijn hoofd.

'Laurel?' Hoorde ik Draco zeggen maar ik reageerde niet terug.

De steek werd telkens erger en erger en ik gleed van de bank af naar de grond.

'Laurel?!' Hoorde ik Draco nu wat duidelijker zeggen en ik voelde dat hij naast mij op de grond kwam zitten.

Het leek wel of iemand mijn gedachtes kon besturen, en heel hard aan het gillen was in mijn hoofd. Plotseling werd alles zwart, en ik verdween weg in mijn gedachte die niet meer van mijzelf leken te zijn. Ik keek angstig om me heen in de donkere ruimte waar ik was beland.

'Laurel'

'Wie is dat?!' Riep ik en ik hoorde mijn eigen stem in de donkere ruimte terug galmen

'Laurel' werd er weer gezegd alleen nu op een meer sissende toon, ik kreeg er de rillingen van op mijn rug.

Plotseling werd alles wat lichter, ik stond in een kamer met alleen een groot bureau en een haard.

'Laurel' hoorde ik iemand mijn naam weer sissen en ik draaide me om. Voor mij stond een gedaante met een zwarte kap.

'Wie bent u?' Vroeg zo dapper mogelijk en ik hoorde een heldere lag en daarna ging de kap naar beneden...