Heartless||Draco Malfoy

Hoofdstuk 2

Ik liep de grote zaal binnen en ik plofte neer op een van de banken naast Blaise.

'Hier zat ik nou naar uit ze kijken' hoorde ik Graham zeggen terwijl hij liefdevol naar het eten keek.

'Kan jij ook ooit ergens anders over na denken?' Vroeg ik zuchtend terwijl ik keek naar Graham die zijn hele bord en mond vol propte.

'Nope' zei hij en ik schudde met mijn hoofd terwijl ik wat eten van de schaal af schoof.

Ik draaide me om en ik ging met mijn blik langs de grote zaal en hij bleef hangen bij de Ravenclaw tafel. Laurel was opgewekt aan het praten en lachen met de meisjes en jongens die om haar heen zaten.

'Aan het staren?' Hoorde ik Blaise zeggen terwijl ik een por in mijn buik kreeg.

Meteen keek ik recht voor me uit en ik schudde met mijn hoofd.

'Ik keek alleen even rond of er nog leuke meisjes in de zaal zaten' zei ik zo nonchalant mogelijk en ik ging met mijn handen door mijn haar heen.

'Tuurlijk, niet aan het staren naar ms Smith' zei hij terwijl hij een wenkbrauw op trok en meteen gaf ik hem een duw.

'Je denkt toch niet dat ik naar zo'n halfbloed kan staren' snauwde ik en ik ging rechtop zitten en ik begon weer te eten.

'Tja daar heb je gelijk in'

~

De volgende ochtend liep ik met een vermoeide kop door de gangen heen, ik zonderde me af van het geratel van Pansy en ik sloot mijn ogen even voor een seconde toen ik vol tegen iemand op liep.

'Hallo, kijk uit waar je loopt!' Siste ik meteen boos en ik liep door.

'Pardon, jij liep tegen mij op' hoorde ik een bekende stem zeggen en ik draaide me om en ik keek in de blauwe ogen van Laurel.

'Zei je wat tegen mij?' Zei ik dit keer iets spottender en ze knikte.

'Ja, ik zei dat je tegen mij op liep' zei ze met een halve glimlach en ik liep op haar af.

'Mmh, ik denk toch echt dat jij tegen mij op liep'

'Ik stond stil, Malfoy'

'Ohh je weet dus wel wie ik ben' zei ik met een glimlach en ze draaide met haar ogen.

'Wat goed van je dat je sorry zei' zei ze nog net voordat ze langs me op liep.

'Ik heb helemaal geen sorry gezegd' riep ik achter haar aan.

'Het was sarcastisch' hoorde ik haar terug roepen zonder om te draaien.

Ik schudde glimlachend met mijn hoofd en ik keek Blaise aan.

'Wat?'

'Pittig ding wel' zei hij met een grijns op zijn gezicht.

'Ravenclaws willen toch altijd gelijk hebben'

'En jij niet dan?' Vroeg hij spottend en ik gaf hem een klap.

'Mond houden'

We liepen iets door weer terug naar Graham die druk bezig was om zijn ontbijt nog naar binnen te werken en Vincent die met Pansy en Iris aan het praten was.

'Welke les hebben we eigenlijk' zei ik terwijl ik Iris aan keek, die was het meest voorbereid van ons allemaal.

'Toverdranken'

'Geweldig' zuchtte ik en ik liep het lokaal binnen dat bijna al helemaal vol zat.

Bij het zien van de kleur van de gewaanden begon ik al te glimlachen, het waren Ravenclaws.

Ik liet mijn blik over de meisjes gaan totdat ik haar stem hoorde, ze zat bijna achterin in de klas naast een jongen waar ze druk mee in gesprek was.

Ik seinde naar Blaise dat hij deze kant op moest komen en ik nam aan de tafel achter Laurel plaats.
Toen ik ging zitten bedacht ik me waarom ik ook alweer deze plek had uitgekozen.

Laurel was een halfbloed en nog een Ravenclaw notabene. Ik kon haar niet uitstaan maar alsnog wil ik bij haar zijn.

Ze draaide zich eventjes om en haar ogen ontmoette die van mij en ze zuchtte en draaide zich toen weer snel terug. De jongen die naast haar zat herkende ik niet.

Professor Snape begon te praten en ik legde mijn hoofd op de tafel neer, hij praatte zo eentonig waardoor je wel in slaap moest vallen.

Voor mij was Laurel druk bezig met schrijven wat ik best knap vond. Hoe kon ze nog zo geconcentreerd zijn na het horen van zijn stem.

'Graham wil je niet eten in mijn klaslokaal'

'Het is meer een kerker, professor' hoorde ik Graham zeggen met volle mond en ik schudde lachend met mijn hoofd.

'Nu' zei hij dit keer wat duidelijker en Graham zuchtte.

'Okee okee' en langzaam stopte hij het eten in zijn tas en zette hem op de grond neer.

Ik tilde mijn hoofd op en ik keek weer naar Laurel die haar bruine haar over haar schouder gooide, ik liet mijn hoofd op mijn hand rusten en ik zakte weg in mijn gedachtes.