Heartless||Draco Malfoy

Hoofdstuk 3

Pov Laurel

Ik hoorde de bel gaan en iedereen ging meteen staan, maar ik voelde niet echt de behoefte om op te gaan staan.

'Laurel, kom je nog?' Hoorde ik de stem van Luke zeggen. Ik draaide me om en ik schudde met mijn hoofd.

'Ik kom er zo aan' zei ik met een zwak glimlachje en hij knikte en liep het lokaal uit.

Ik kende Luke al sinds mijn eerste jaar op Hogwarts en ik vertelde alles aan hem, behalve dit.

Mijn moeder wachtte op mij in de kamer van het schoolhoofd, iets waar ik niet op stond te wachten.

'Mevrouw Smith, komt er nog wat van?' Hoorde ik mijn professor Snape zeggen en meteen ging ik staan en ik gooide mijn boeken in mijn tas.

Langzaam liep ik door de gang heen op weg naar de kamer van het schoolhoofd, ik had geen idee wat mijn moeder op school deed en ik wilde het eerlijk gezegd ook liever niet weten.

Na het wachtwoord te hebben gezegd tegen het beeld stond ik voor de deur van Dumbledore zijn kamer, door de deur heen hoorde ik mijn moeders stem al.

'Ze haalt toch wel alleen goede cijfers'

'Natuurlijk mevrouw Smith, Laurel doet het geweldig'

'Mmh' hoorde ik haar alleen terug zeggen en ik bracht langzaam mijn hand naar de deur en klopte.

Meteen werd hij open gedaan en Dumbledore keek me met zijn bekende rustgevende glimlach aan.

'Laurel, kom binnen'

Langzaam liep ik naar binnen terwijl ik nog een keer aan mijn rokje trok en keek of er geen kreukels in zaten.

'Goedendag mam' zei ik enkel en ze keek me zuchtend aan en ging staan.

Meteen ging ze aan mijn stropdas zitten en knoopte ze het laatste knoopje van mijn blouse vast.

'Ik heb je hier gevraagd om met je te praten, persoonlijk' zei ze en ik keek haar vragend aan.

'Ik ga maar weer, roep me maar als jullie me nodig hebben' hoorde ik Dumbledore zeggen en ik ging zuchtend zitten op de stoel die in het midden van de kamer stond.

'Laurel..'

Ze stopte met praten en ik keek haar meteen aan, mijn moeder stopte nooit met praten.

'Ik heb het er met je vader over gehad en om zijn status in het miniserie hoog te houden moeten we onze familie koppelen met een van de andere hoge status families daar'

'Jaaa... en wat heb ik hier mee te maken?' Vroeg ik en mijn moeder pakte mijn hand vast en toen wist ik het, meteen ging ik staan en ik schudde met mijn hoofd.

'Nee'

'Laurel, schatje'

'Nee!' Riep ik dit keer harder en mijn moeder zuchtte.

'Je hebt geen keus, het is al vast gesteld'

'Pardon?! Zonder mijn toestemming?? Je gaat me koppelen en uithuwelijken ZONDER mijn toestemming' riep ik en ik legde de nadruk op zonder.

'De Woods familie is een leuke familie' zei ze toen en ik bracht mijn hand naar mijn mond.

'Pardon... Woods?! Alaric Woods! Je koppelt mij met Alaric Woods uit al de jongens die je kon kiezen kies je Woods?!' Riep ik dit keer en ik begon rondjes te lopen in de kamer.

'Alaric Woods is een hele nette jongen'

'Mam, het is een Slytherin! En een pestkop en echt de meest verschrikkelijke jongen die hier op de wereld rond loopt... naast Malfoy dan'
Mijn moeder ging staan en ze zuchtte.

'Het spijt me, maar je hebt geen keus'

'Ik heb echt wel een keus, als ik zeg nee...'

'Laurel Smith!' Zei ze dit keer wat bozer en ik stopte meteen met praten.

'Sorry..' stamelde ik en ze knikte.

Precies op dat moment hoorde ik een klop op de deur en Alaric kwam naar binnen lopen samen met zijn vader.

'Perfecte timing' zei mijn moeder met een glimlach en ze verliet de kamer samen met de vader van Alaric, de deur viel achter haar dicht en dat liet mij en Alaric in een kamer.

'Dusss...' hoorde ik hem zeggen en ik draaide me om.

'Begrijp dit niet verkeerd, maar ik eet nog liever 100 snot maakende bertie botts every flavour beans dan dat ik iets met jou wil'

'Oke, wat ik niet snap want wie wil er nou niet iets met mij' zei hij lachend terwijl hij op de stoel ging zitten. Hij keek me aan met zijn fel groene ogen en hij haalde zijn handen door zijn zwarte haren.

Ik draaide met mijn ogen en ik wees naar de stoel.

'Mag ik daar zitten of zit je ego al op die stoel?'

'Jup daar zit mijn ego'

Ik zuchtte en ik ging zitten

'Je ego gaat nog wel vaker door mij verplettert worden dus raak er maar aan gewend'

'Grappig Smith'

'Weet ik'

Ik draaide me om en ik keek hem aan.

'Jij bent toch niet serieus blij met dit hele koppel gedoe'

'Tja, je bent niet lelijk'

'Woods ik breek je neus' zei ik dit keer wat geïrriteerde en hij begon te lachen.

'Nee, ik doe niet aan vriendinnetjes'

'Nou zorg er dan maar voor dat je de gedachte van mijn moeder gaat veranderen' zei ik terwijl ik onderuitgezakt in de stoel ging zitten.

'Pff grapjas, heb je jou moeder ontmoet, ze is angstaanjagend'

'Vertel mij wat' zuchtte ik en ik sloot mijn ogen.

'Waarom heb ik dit nou weer'

'Niet zo zeuren, honderden meisjes zouden nu in jou schoenen willen staan'

'Dat betwijfel ik'

Na een paar minuten kwamen mijn moeder en de vader van Alaric weer terug en ze gingen tegenover ons zitten.

'Alaric, Laurel we zijn er over uit'

'Ik ben helemaal nergens over uit' zuchtte ik en ik kreeg meteen een doodse blik van mijn moeder.

'Je vader en ik werken alle twee bij op een hele belangrijke plek en dat willen we graag zo houden maar dat lukt allen door onze bloedlijn zuiver te houden, want we weten allemaal dat die van jullie niet zuiver is'

'Dat mijn opa en oma dreuzels zijn maakt toch helemaal niks uit' snauwde ik maar de vader van Alaric schudde zijn hoofd.

'Dat maakt jullie halfbloed, dat snap je toch'
Ik draaide met mijn ogen en ik knikte.

'Dus, een relatie tussen jullie twee is een groot voordeel voor onze banen.

'Is dat een vraag of een eis'

'Laurel!' Piepte mijn moeder en Alaric zuchtte.

'Een eis'

'Met al u respect, maar rot op' zei ik terwijl ik ging staan en mijn moeder deed precies het zelfde.

'Laurel Smith jij gaat nu zitten!' Riep ze en ik voelde de angst in mij opborrelen en ik dacht terug naar de laatste keer dat ik haar boos had gemaakt, dat eindigde niet bepaalt fijn. Ik slikte eventjes en ik ging meteen weer zitten en ik keek naar beneden.

'Sorry' stamelde ik