Bakit ako MALANDI ?

CHAPTER 41 : Im Okay but not Okay

JUNNIE's POV

Nandito ako ngayun sa parke habang hinihintay yung babaeng nanakit sa kaibigan ko.

Nilibot ko ang paligid, kabaligtaran to ng pinupuntahan ko. Unang besses ko lang to malilibot. Madalas kasi ay sa Resto club ang pinupuntahan ko kung saan maingay at pwedeng gawin ang lahat ng gusto mo.

Maraming puno ang nakapalibot dito. Halos mag kakapantay at pinag isipan ang bawat lugar ng puno. Maraming tao ang nag pipicnic at pamilyang nag sasaya.

Sana lahat. Ganitong ganito ang lugar ng gusto ng lola ko. Yung tahimik at malayo sa gulo. Kaso iniwan na niya kame , iniwan na niya si lolo.

Habang nag iisip ay napansin ko ang babaeng patagong umiiyak sa gilid ng Akasya. Wait mukhang pamilyar ang taong to. Unti unti akong lumapit sakanya at saka iniharap sa akin.

" B-Bella? What are you doing here? " tanong ko. Agad naman siyang nagulat nang makita ako.

" Ikaw ? Bakit ka nandito? Akala ko patay kana dahil iniwan kita sa bangin? " tanong niya at saka pinunasan ang luha.

" Common. Pretty. Sa pogi kong to. Anyway. Nandito ako para i meet yung Ex ng kaibigan ko. Kapangalan mo nga. Baka ikaw yon HAHAHA " biro ko. Kaya agad naman siyang tumahimik at nag salita

" Ako nga. " mahinang sagot nito.

Halos gulat lang ang naibigay ko sakanya. Hindi ako makapaniwala na ang gusto at mahal na mahal ng kaibigan ko ay yung babaeng minsan konang nagustuhan.

" p-paanong... " hindi kona natapos ang sinabi ko ng nag salita ulit ito

" Tara punta tayo sa Comfort Zone. Ipapaliwanag ko sayo lahat. " mahinang sabi nito ay saka pilit na ngumiti.

---

Nandito kami ngayun sa cliff kung saan sa baba nito ay puro mga puno. Sobrang hangin at tanging mga huni lang ng ibon ang maririnig mo. Umupo kame pareho ni Bella.

Ramdam ko na halos malalim ang iniisip niya. Nakatingin lang siya sa kawalan habang yakap yakap ang tuhod niya. Hindi na ako nag dalawang isip pa at pinutol na ang katahimikan.

" What happened? Bakit ka nakipag hiwalay kay Clave? Totoo ba yung mga sinabi niya? Pinag laruan mo lang ba talaga ang kaibigan ko? " tanong ko.

Kita ko sakanya ang pag aalinlangan na sagot kaya iniharap ko siya saken at tiningnan ng mabuti. Damn it. Her eyes is like clave. Mapula at pagod ang mga mata. Umiwas siya ng tingin at nag punas ng luha.

" I'm trusted. You can open up. " sabi ko

" O-oo nakipag hiwalay ako sakanya pero hindi dahil sa pinag laruan ko siya at hindi dahil sa hindi ko siya minahal. " -Bella

Ilang segundo lang ay hindi na niya napigilan ang pag tulo ng luha niya.

" M-mahal na mahal ko siya. At nasasaktan din ako. I even want to hug him right now. G-gusto kong humingi ng tawad sakanya. Pero.. mas pinili kong layuan nalang siya  "-Bella

" Then why are you doing this? Hindi mo ba alam kung gaano nag hihirap ang kaibigan ko ngayun? Halos parang patay nalang siya kung tingnan. " sigaw ko

" A-akala mo ba hindi ako nahihirapan? Akala mo ba gusto koto? Akala mo ba masaya ako sa ginagawa ko?!! " sigaw niya habang tuloy parin ang pag agos ng kaniyang luha.

Then tell me!

" Kung hindi mo siya gustong saktan. Balikan mo siya. Mag usap kayo. Diba ikaw na nag sabi mahal mo siya. Patunayan mo bella. " this time huminahon ang bosses ko.

Hindi siya makatingin ng maayos. Maya maya lang ay nag iba ang ekspresyon ng mukha niya. Ngumiti ito ng matalim at then she rolled her eyes at saka tumawa.

" Just kidding. Ang galing ko bang umarte? Hahaha " sabi niya sabay palo sa braso ko.

Tumawa ito ng tumawa hanggang sa tuluyan nang tumulo ang luha nito. Bella hindi mo ako mauuto. Alam kong nasasaktan ka. Lumapit ako sakanya at nagulat naman siya sa ginawa ko ng bigla ko itong niyakap.

" H-hey! What are you doin-- " Bella

" Just cry. Hindi ko alam kung bat mo ginawa yun sa kaibigan ko. Pero alam kong may dahilan yun. " sabi ko at agad hinagod ang kaniyang likod.

---

THIRD PERSON POV

Nakatago ang lalaki sa mataas na puno at dito niya kinukuhanan ang isang babae at lalaking magkayakap.

Ilang segundo lang ay kinuha ng lalaki ang kanyang telepono at agad may tinawagan. Lumawak naman ang ngiti nito na agad iyong sinagot.

" Nakuhanan kona po sila ng litrato na magkayakap. Ibibigay kona po agad sainyo ang mga litrato na ito. " sabi nito.

Agad naman tumawa ang nasa kabilang linya at pumalakpak.

" Magaling. Magaling. Hihintayin ko ang mga litrato na iyan. Malapit nang mapunta saken ang pinaka mamahal ko. Sa wakas. " sabi nito at saka uli tumawa ng malakas.