Zoey: the Road leads to Rome (Completed)

Chapter 4- Pregnant

Rome's POV

"Ano ang problema mo Stacey?" Napatingin kami sa pinanggalingan ng boses. Nakita koo si Cailee na galit na galit. Nagmamadaling tumakbo si Khal at Jack palapit kay Cailee.
My blood boiled when I saw Zoey. Basang basa siya at nakayuko. She's silently crying.

Hinubad ko ang jacket ko at pilit kong pinasuot kay Zoey.

"Let's go to Guidance Office." Yaya ko sa kanya.
"Huwag na." She replied.
"No Zoey. This bullying have to end." I replied.

Kung hindi madadaan sa maayos na usapan si Stacey. Baka ngayon pa lang ako makasuntok ng babae.
Naghihintay kami ni sa labas ng Guidance Office. Nasa loob si Carlos, Cailee at Zoey.

"Rome... Huwag kang gagawa ng ikakapahamak mo." Babala ni Jon.

"I am one step away to murder that bitch." I replied.
"Hindi lang ikaw ang gustong saktan si Stacey. Last school mo na'to Rome. Let Cailee and Carlos do what is necessary." Jack replied.

Bumukas ang pintuan at lumabas si Cailee na halatang galit.

"Ano daw?" tanong ko.
"They will review and investigate." She replied flatly.
"That's bullshit." I shouted.
"Shhhh.... Baka masuspend ka pa. Kami ng bahala." Pagbabawal ni Carlos sa akin.

Hindi ako nakuntento sa nangyari. After namin manggaling sa Guidance Office, at maihatid ng driver si Zoey sa tinutuluyan niya, hinanap ko si Stacey. Nakita ko siya sa gym na nagpapractice kasama ng ibang cheer leader.

"Hi Stacey, mind if I talk to you? Alone?" Nakangiting tanong ko sa kanya. She beamed her seductive smile and walk ahead of me sa locker room. Nang masiguro kong kami lang ang nasa locker room, I put my hand on her throat. Hindi mahigpit but enough para mamutla si Stacey.

"Tigilan mo ang pang-bubully kay Zoey. This will be my last warning to you. Dahil kung hindi, I will do anything para masira ka Stacey. At magsisimula ako sa sex video mo with your English teacher." Nanlaki ang mata ni Stacey. Binitawan ko siya at lumabas ng locker room. Plastering my smile, I winked at the cheer leaders and walk out of the gym.

----------------------

Kasabay namin si Zoey na bumalik ng Negros at si Trevor daw ay nasa Myanmar kasama ni Cailee. Ramdam kong iniiwasan ako ni Zoey. Dahil ba 'to sa nangyari sa amin last month? But damn it, napipikon ako sa kakaiwas niya sa akin.

"Ate Zoey, okay ka lang ba?" Tanong ni Brook kay Zoey habang nasa eroplano kami papuntang Negros.
Tumango si Zoey.
"You looked pale." My dad told her.
"Okay lang po ako." She tried to smile. Napatingin siya sa akin but she looked down.
"Nakipag date ka ba kagabi, Zoey?" Biro ni London.
She tried to smile. Her smile didn't reach her eyes. What the hell is happening to her?
"My boyfriend ka na ba?" Tanong ni mommy sa kanya.
The hell...
"Wala po." Tanggi ni Zoey.
"Well, wala namang masama kung magkakaboyfriend ka na Zoey. You are at the right age anyway." Sabi ni mommy.

I tried to sleep... I fucking hate this kind of conversation dahil at the end of this, lovelife ko ang pagdidiskitahan.

"Ikaw Rome, kailan ka magpapakilala ng matinong babae sa amin?" Tanong ni mommy.
See... Hindi ako sumagot. Nagtulog-tulugan ako.
"Ate Zoey?" Nag-aalalang tanong ni Brook.
Napatingin ako sa kabilang aisle. Si Zoey pinipigilang masuka. Nakiraan siya kay Brook at London. Nagmamadaling pumunta sa toilet.

Nagkatinginan si mommy at daddy habang nakatingin ako sa toilet na pinasukan ni Zoey. Namumutlang lumabas ng toilet si Zoey after ng ilang minuto.

Pagkababa namin sa airport, napagpasyahan ni mommy at daddy na umuwi kami lahat sa Soledad.

"Zoey." Tawag ko sa kanya ng makababa kami lahat sa bahay sa Soledad.
"Magpapahinga lang ako Rome." She replied. Nagmamadaling pumasok sa bahay.

At dahil napipikon na ako sa kakaiwas niya, sinundan ko siya sa loob ng bahay. Paakyat sa hagdanan, papasok sa kwarto niya.

"Zoey!..." Pikon na pikon na tawag ko. Nagmamadali siyang pumasok sa kwarto. Hindi na niya naisarado ang pintuan ng kwarto, deretso siya sa toilet at doon nagsusuka...

"Ano ba problema mo Zoey? May sakit ka ba?" I asked her.
"Go away." She replied.
"What the hell is wrong with you?" Sigaw ko sa kanya.

Mapula ang mata ni Zoey ng lumabas ng toilet. Halatang umiyak.

"I'm pregnant Rome." She said while looking at me.
"What?!"
"I'm pregnant with your child." Pag-uulit nya. Para akong binuhusan ng malamig na tubig.
"Rome! Zoey!' boses ni mommy ang sumunod kong nadinig.
"Sa sala." Sabi nito. Tumalikod si mommy kasunod si daddy.

Iyak ng iyak si Zoey pero ano ang gagawin ko? Naguguluhan din ako sa mga nangyayari. We only did it once for God sake...

"Sumunod ka na sa baba.' I said to her and went out of her room.

Naabutan ko si mommy na lakad ng lakad sa sala. Nakaupo si daddy na sapo-sapo ang ulo. They look defeated. Buti wala ang mga kapatid ko.

Napatingin si mommy sa akin ng nasa ibaba na ako ng hagdanan.

"Si Zoey?" tanong ni mommy. Ngayon ko lang nakitang nagalit si mommy sa akin ng ganito.
"Pababa na po." I replied.

"Beh, umupo ka muna. Matatakot sayo ang mga bata. Hindi tayo makakapag-usap ng maayos ng ganyan ka." My dad tried his very best to calm my mom.

Ilang minuto pa, bumaba si Zoey. Nakayuko ito at halatang umiyak.

"Upo ka Zoey." Dad said. Umupo si Zoey sa pinakamalayong upuan sa sala.
"Dito ka Zoey." Tinapik ni mommy ang upuan sa tabi ko. Sumunod si Zoey pero hindi pa rin siya nag-aangat ng mukha.

"How many weeks are you delayed?" Tanong ni mommy sa kanya.
"Mga 3 weeks po." She replied softly. Napapikit ako. Biglang sumakit ang ulo ko.
"Nagpacheck up ka na?" Tanong ni daddy.
Umiling si Zoey.
"Test Kit?" Tanong ulit ni daddy. Tumango si Zoey.

"Hindi ko alam na may relasyon kayo. Hindi naman kami tumututol ng daddy ninyo Rome." Simula ni mommy sa akin.
"She's not my girlfriend." I replied defensively.
"Then this is even worse." My mom cut me out.
"She's not your girlfriend pero nabuntis mo siya... Ganyan ka ba namin pinalaki?"Tumataas ang boses ni mommy. My dad is trying to calm her.
"Let us fix this on our own." I answered back.
"Then what will you do?" She asked. They said that my stubbornness came from my mom. I think, I will agree them now.
"Tell me... What will you do?" She shouted at me.

"Hindi ko pa alam." Sagot ko. Tumayo si mommy at nagpalakd lakad ulit ngnakapamewang.
"Ano balak mo kay Zoey, Rome?" Tanong ulit ni mommy.
"Hindi ko alam, ma..." I replied. Frustrated at her questions which I can't evenanswer.
"Then you will do the right thing. And for once Rome, gumawa ka ng tama.Papakasalan mo si Zoey." Sigaw ni mommy sa harap ko. Napatayo ako sa sinabiniya.

"I will not do such thing. Hindi lang kami ang magkakaanak ng hindi nagsasama."I shouted back.
"Rome..." Sita ni daddy sa akin. "You are talking to your mother!" Tumaas ang boses pati ni daddy.
"Dad..."
"Kung ito bang nangyari kay Zoey, ay mangyari sa kapatid mo, ano ang gagawin moRome?" Tanong ni daddy. "Meron kang kapatid na babae. Itama mo yang mali mo. Bigyan mo ng apelyido ang anak mo."

Napatiim ang bagang ko. I looked at Zoey who is silently crying...

Tumango ako kay daddy at tumalikod palabas ng bahay.

I heard Zoey's cry when I step out of the house.