Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Vin ve Foku aynadaki yansımada alev almış dudakları görünce çığlık attılar.
Foku: "갑자기야!! (kap-ça-gi-ya)"
Vin: "Dudaklarım!"
Foku: "Korkma! Ben buradayım."
Vin: "Dudaklarım sımsıcak yanıyordu zaten ama meğer gerçekten alev almışlar."
Foku: "Çok ateşli olduğunu söylemiş miydim fıstık?"
Vin: "Şu halde bile espri mi yapıyorsun?"
Foku: "Ben gayet ciddiydim."
Şimdi yanakları da alev almaya başlamıştı Vin'in. Ama bu sefer utançtan.
Foku: "Hey dinle beni, endişelenme, bu her dönüşümde yaşadığımız bir durum Yaz aylarında dönüştüğün için yanıyorsun. Kışın dönüşenler her zaman daha rahat atlatmışlardır."
Vin: "Ben mi istedim! Kışı bekleseydin o zaman!"
Foku: "Saçmalama! Daha 8 ay var! Seni her gün görüp sana dokunamamak, alevli dudaklarına yapışıp işte bunlar benim diyememek.. Ne kadar zor haberin var mı?"
Vin: "Yok! Nasılmış? Ne kadar zor?"
Foku: "Gözlerin dudakların alev alev çağırıyor yangınlara. Öyle bir şey var ki sende çözemediğim, insanı çılgınlıklara sürüklüyor."
Vin: " Bırak aşk-ı memnu repliği okumayı! Tatava yapma bana! Neden dönüştürdün beni? Hangi blistex düzeltir bu dudakları! Yanıyorum, anlasana!"
Foku: "Ben biliyorum ne yapacağımı." dedi ve Vin'i kolundan sürükleyip terastan ormana doğru ittirdi.
