Hepinize merhaba :) Bu benim yeni hikayem. İlk hikayem Karanlığımdaki ışık'tı onu askıya alıyorum şuanda. Buna başladım. Umarım beğenirsiniz.
Kapak olmuş mu sizce? Multimedya da Doruk var. Daha diğer karakterlere henüz karar veremedim. İyi okumalar :)
Hiçbir şeyi hissetmemek nedir bilir misiniz? Soğuğu, sıcağı, keskini, yumuşağı, en önemlisi de acıyı...
Elinize iğne battığında ya da sobaya değdiği anda anında refleks gösterip elinizi çekersiniz. Çok canınız yanar belki ama benim canım hissiz olmam nedeniyle sen kaynar suya elini soktuğunda, çivili yolda yalın ayak yürüdüğünde, dikenli teller her tarafını kestiğinde, tam kalbinden kurşun yarası aldığında bile hissedemeyeceğin kadar çok yanıyor.
Hissedemiyorsun, nasıl yanabilir canın dediğini duyar gibiyim. Hissedemediğim için acıyı, özel güçlü sayılmam. Acıyı bilmeden yaşamak kulağa hoş gelebilir sizin için ama kulağa hoş gelen her şey güzel değildir.
Ben Doruk Eymen. Güneşin sıcaklığını hissedemediği için geceye sığınan güçlü ama bir o kadar çaresiz çocuk. Herkesin korkup bir adım gerilediği korkusuz çocuk. Şu hayatta ki en büyük korkusu birini incitmekten korkacak kadar çok sevmek olan yalnız çocuk.
Benim hastalığımın adı CIPA. Acı, sıcak, soğuk gibi duyuları beyne ileten küçük sinir uçlarının görev yapmaması sonucu oluşan lanet hastalık. Dünyada çok az kişide olan bu hastalığın tedavisi ise hala yok. Bu hastalık bir insanı ya mazoşist ya da sadist yaparmış. Ben ikisiyim de .
Acının verdiği hissi bilmediğim için çevremdekilere de istesem de istemesem de acı veriyorum ve acı çekmelerini gördükçe zevk bile almaya başladım. Çünkü benim eksik tarafımı dolduruyordu onların acı çığlıkları, yakarışları...
Neyin acı verdiğini bilmediğim için beni durduracak bir refleks sistemim olmadığı için de kendime sürekli zarar veriyorum ama bu zararı hissetmiyorum bile. Ellerimi kemiriyorum, derimi kazıyorum, soyuyorum ama hissetmiyorum.
Beni bu zamana kadar tek bir durduran vardı. Gece güneşim, Sare. Ama o güneş batalı çok uzun zaman oldu ve onun gidişinden sonra her doğan güneş benim için karanlık. Ama inanıyorum, bir gün onu bulacağım. Gece güneşimi bulacağım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gece Güneşim
Dla nastolatkówAcı lügatımda yoktu benim. Hissetmeye açtım doğuştan. Siyahtım ben karanlıktım,kötüydüm. Bedenim hissizdi peki kalbimde öyle miydi? Acıyı hissetmeyen bir insan aşkı o dalgalanan deniz gözlerde en derinlerine kadar hissedebilir mi ? Teneke çocuk ile...