Tımarhane-Sessizlik

6.Bölüm

Öncelikle önceki bütün bölümlere yorum yapan @KubraKaracaoglan adlı kişisine ve de güzel eleştirileri için @CansuYarenKoak kişilerine teşekkürlerimi sunuyorum ve bu bölümü onlara ithaf ediyorum.Uzun bir bölüm oldu...

Ben...Ben yine yemekhaneye gelmiştim!..Etrafa göz gezdirdim.Kusma izim hala orda duruyordu.Ve... ve yavaş da olsa korka korka başımı Mel'e doğru çevirdim.Daha doğrusu Mel'in cesedinin bulunması gereken yere.Çünkü ne Mel'in canlı halini ne de Mel'in cesedini göremiyordum burada.Giderek daha fazla gerildiğimi hissebiliyordum.Çünkü ben.. ben hatırlıyordum.Burada Mel'in kafasına ağırlık çökerek öldüğünü.Hatta bu düzeneğin işleve girmesindeki en büyük etken  bendim.O düğmeye basmasaydım Mel yaşıyor olabilirdi.

Ama ama şimdi Mel'i göremiyordum.Bütün odayı dikkatlice süzdüm.Her yere baktım ancak ağırlıklar  ve Mel yer yarılmışta yerin içine girmiş gibi görünüyordu.Onu yemekhanenin her yerinde aradım ve bulamayınca daha fazla gerildiğimi hissettim.Burada neler dönüyorsa benim açımdan pek iyi olmayacaktı ve çok ilerlemiştim.Kaçık rahibin dediğine uyarak belki bir çıkış yolu bulurum diyerek o koğuşta yukarı avanak avanak bakarak ilerlemiştim.Ancak bu... gerçekten fazlaydı.Tavanda büyük bir delik vardı ki bu benim koğuştan buraya düştüğüm delik olmalıydı.Ancak yemekhane önceki gelişimde burada olmadığına yemin edebilirdim.Tamam, o zaman tavana pek dikkatli bakmamıştım ancak bu kadar büyük bir delik ilgimi çekerdi en azından.Daha fazla düşünmek istemediğimden yemekhanenin çıkış kapısına yöneldim ve küçük bir not buldum.Çok merak ediyordum doğrusu beni tekrar buraya geri göndermesinin sebebini.O bilindik güzel el yazısı  vardı yine karşımda.Dikkatlice okumaya başladım."Çocuğum,biliyorum belkide bana çok kızgınsın.Seni anlayabiliyorum çünkü uzaktanda olsa seni az çok izleyebiliyorum.Bunların hepsinin büyük bir oyun olduğuna o kadar inandırmışsın ki kendini kimseden korkmuyor gözüküyorsun.Ancak ben yemem bunu.Seni tekrar neden yemekhaneye getirdiğimi ve de Mel'i neden göremediğini merak ediyorsun.Ancak unutma ki burada sen ve benden başka benim bile başa çıkamadığım bir güç var ve sen onu gördün.Ben buraya bu notu bırakmak için geldiğimde Mel ve ağırlıklar yoktu.Öncelikle sana şunu belirtmeliyim ki Mel'i öldüren düzeneği ben kurmuştum ancak Mel'in kaybolma sebebi ben değilim ve seni yemekhaneye yeniden getirmemin sebebiyse lobide göreceğin bir dosya var.Aslında görmeni MUTLAKA gerektiren bir dosya var.Okumanı tavsiye ederim belkide aradığın cevaplar oradadır ve unutma seni her gördüğüm fırsatta yeniden onların karşısına getirmeye çalışacağım.Buradan kurtulmak istiyorsan bunu yapmalısın."İğrenç bir el yazısı diyemiyorum çünkü kabul etmeliyim ki adamın harika bir el yazısı vardı ancak ben o kadar sinirlenmiştim ki notu yırttım.Altıma küçük parçalarını alarak onları ezdim ve bunu neden yaptığımı anlayamasamda sinirimin bir şekilde birazcıkta olsa hafiflediğini hissettim ancak yeniden gerilmiştim.Öncelikle Mel'in yerini o da bilmiyordu ve Mel'in başına ne geldiğinide ki bu beni çok korkutmuştu çünkü bunu o yapmadıysa yapabilecek tek kişi o beyazlı cesetti.Şimdi ki konumsa merak konusuydu çünkü ölmüş Mel'i neden kaçırdıysa iyi bir sebep olmadığı belliydi.Birden o kadar ağır geldiki herşey olduğum yere yığıldım ve gözümden akan yaşlara izin verdim.Ne kadar çabalarsam çabalayım yine dönüp dolaşıp aynı yere geliyordum ve buradan kurtulmayı çok istiyordum.Bunları düşündükçe hıçkırıklara boğuldum.Bir süre sonra ağlama krizim bitince gözümdeki kurumuş yaşları tişörtüme sildim ve yemekhanenin kapısını açıp olabilecek tüm tehlikere hazırlıklı bir şekilde ürkek ürkek dışarı çıktım.Koridoru çok dikkatli bir şekilde süzüp güvenli olduğunu anladığımda lobiye ulaştım ve dosyayı gördüm.Dosyayı elime aldım ve yere çökerek derin bir nefes aldım.Şimdi o dosyayı açma zamanı.

"Gün:2

Bugün yine çığlıklara uyandım.Bay Mark ilacı aldığımda bu kabusların biteceğini söylemişti.Ne zaman geçeceğini bilmiyorum ancak ilaçları almaya devam edeceğim.En iyisini bay Mark'ın bileceğini düşünüyorum.