Yağmur Sonrası

Yağmur Sonrası 3.Bölüm

Ela saate baktığında on ikiye geldiğini gördü. Daha fazla beklemiyecekti Baran'ı içtiği kahve bardağını mutfağa bırakıp odasına çıktı. Haftalardır böyleydi. Baran sabah erkenden evden çıkıyor, gece geç saatlere kadar gelmiyordu. Şirketteki problemler yüzünden o kadar çok çalışıyordu ki Ela varlığının unutululduğunu düşünüyordu. Bursa'ya gidemedikleri için sevinememişti bile , daha beteriyle karşılaşmıştı. Saat gece on iki geçmişti ve kocası ve o kadın beraberdi. Bu konu yüzünden ettikleri kavgaların haddi hesabı yoktu, Ela ne kadar sinirlense de Baran Ela'nın içinde durumun farkında değildi. Ela'da boşvermişti artık, ne kadar bağırıp çağırsa da elinden bir şey gelmiyordu. Baran'a güveniyordu , sevgisine sadakatine çok güveniyordu ama çocukluğunda kalan bir yanı hep annesinin kaderini yaşamaktan korkuyordu. Çocukluğundan genç kızlığına kadar masalsı bir aşkla büyümüştü Ela. Babası ve annesine o kadar çok özeniyordu ki hep öyle bir evliliği olsun istiyordu ama tam on sene önce o büyüyü bozmuştu babası. Ortağıyla annesini aldatarak o sözde çok sevdiği ailesini yıkıp kavurmuştu. Gözlerinin önünde annesinin yıkılışı, babasının ihaneti, içindeki nefret yerle bir etmişti Ela'yı. Annesiyle babası tek celsede boşanmış, o günden sonra annesi işkolik bir kadın olup çıkmıştı. Babası ile başlarda ne kadar görüşmek istemese de sonralarda babasını çok özlemiş tek tük görüşmüş ama eski sevgi dolu babasını karşısında bulamamıştı. Atlattığını düşünürken şu son günlerde on sene önce yaşadıkları babasının yaptıkları aklından çıkmıyordu. Kapı sesiyle gözyaşlarını silip gözlerini kapattı.

Baran evden içeri girince derin bir nefes aldı. Haftalardır o kadar çok yoruluyordu ki gözü hiçbir şey görmüyordu. Bir yandan iş yerindeki sıkıntılar bir yandan Ela'nın can sıkıcı tavırları iyice bunalmıştı. Ela ile aralarındaki diyolag kavgadan ibaretti günlerdir eski sevgi dolu karısını görmek istiyordu karşısında artık kendisinin de suçlu olduğunu biliyordu ama ne kadar anlatırsa anlatsın Ela bazı şeyleri anlamamakta o kadar ısrarcıydı ki Baran'ı yoruyordu. Bu olaya artık bir son vermeliydi. İşlerini düzene soktuğu gibi karısını alıp birkaç günlüğüne bir yerlere kaçmayı kafasına koymuştu,hem Ela'ya hem kendisine iyi geleceğini biliyordu. Odalarına girdiğinde karısının uyuduğu görmek hiç hoşuna gitmemişti. Ela'yı özlemişti, belki biraz konuşurlar hem kendisini hem karısını rahatlatmaya çalışırdı. Biliyordu ki o da iyi değildi. Her gözgöze geldiklerinde o kırgın bakışları içine işliyordu adamın. Üstündekileri çıkartıp karısının yanına uzandı. Saçları yastığına dağılmış, ipek geceliğinin beli açılmış öyle davetkar duruyordu ki önce saçlarına hafif bir öpücük kondurup sonra sıkıca beline sarıldı.

Ela uyandığında soluduğu kokuyla mest olduğunu hissediyordu. Günlerdir açmak istemediği gözleri sevinçle aralanmıştı. Kocası yanında mışıl mışıl uyuyordu. Baran'a daha sıkı sarılıp anın tadını çıkarmaya karar verdi. Yaklaşık bir saat kadar sessizce yatmıştı kocasının göğsünde. Baran kıpırdanıp gözlerini aralayınca "Günaydın," diye mırıldandı Ela Baran'ın kollarından çıkıp yanına oturdu. "Günaydın, seni yanımda görmek ne güzel," dedi sıkıntısı belirtmek istercesine ama ses tonu ne kadar sitemli olsa da Baran gözlerinden mutlu olduğunu anlamıştı. Ne zamandır karısının ışıl ışıl parlayan gözlerine şahit olamıyordu? Aklına gelen fikirlerle gülümseyerek karısını güçlü bedeninin altına aldı. " Biliyorum seni çok ihmal ediyorum ama aklım hep sende , kalbimde," diye fısıldadı boynuna doğru. Derin derin nefesler alıp yumuşak bir öpücük bıraktı." Ela ise kendinden ödün vermemeye çalışıyor hiçbir şekilde Baran'a karşılık vermemekte kararlıydı. Ama hızlıcı inip kalkan göğsü , kocasının vücuduna dokunmak istercesine karıncalaşan parmak uçları onun ufak oyununa pek dahil olmak ister gibi değildi. Baran'ın öpücükleri şiddetini arttırdıkça Ela bir o kadar kendini salıyor, ufak oyunu suya düşüyordu. Ama bu kadar kolay değil diye düşündü. Baran'ın yüzünü doğru düzgün göremiyordu bile. Buldukları ilk boşlukta hiçbir şey konuşmadan sevişmeyeceklerdi! Ellerini Baran'ın omzuna koyup hafifçe ittirdi. "İşlerim var Baran," diye mırıldandı kocasından uzaklaşırken. Üstüne sabahlığını geçirmiş kalkacakken kolundaki güçlü elleri hissetti. "Ela niye böyle yapıyorsun," diye isyan etti adam yattığı yerden doğrulurken. Ela hızlı Baran'a doğru döndü. "Ben ne yapıyorum Baran. Dün gece saat on ikiye kadar seni bekledim. Saat dokuzda aradığımda birazdan gelecektin. Tüm gün , tüm gece bu evde yalnız olmaktan sıkıldım," ," Baran sıkıntıyla bir nefes aldı. " O kadın , o kadın seni benden çok daha fazla görüyor , ben evde seni beklerken sen onunlasın." Diye devam etti. Baran Ela'yı anlıyordu , haklıydı. Karısına yaklaşıp ellerini ellerinin arasına aldı. "Evet haklısın, yanında olamıyorum. İnan benimde hiç hoşuma gitmiyor bu durum. En kısa zamanda çözeceğim." Dediğinde Ela'nın inanmıyorum diyen bakışlarına inat " Söz veriyorum," diyerek diretti. Yavaşça başını sallayan karısına güçlü kollarının arasına aldı. "Ee benim güzel karım bu günümüzü nasıl değerlendirmek ister," diye sordu ortamın gerginliğini almak istercesine. Ela gülümseyerek başını kaldırmış "Evde misin yani bugün," diye sorduğunda dayanamamış dudaklarına derin bir öpücük bırakmıştı. Komidinin üstünde duran telefonunu eline alıp kapattı ve "Seni gerçekten özledim Ela" diye mırıldanırken Ela'nın üstünde ki sabahlık çıkmış , tepesindeki topuz olan saçları açılmıştı.