Birbirine Çaresiz

3

Savaş abi bana doğru gelirken ben duyduklarımdan dolayı şok olmuş bir şekilde olduğum yerde duruyordum.

"Deniz iyi misin sen?"

Anlaşılan duymamıştı denilenleri.

"İ-iyiyim."

Yanından hızla geçip okula gittim. Okul çıkışı ise hiç bir yere uğramadan ve Savaş abi ile karşılaşmamaya özen göstererek, eve gittim. Bizi beraber görmeleri dedikoduları daha çok arttırırdı. Bu sefer Yaren bana gelmişti. Nasıl insanlara düşünmeden etmeden iftira atıyorlardı? Aklım almıyordu cidden.

"Kuzum iyi misin sen? Betin benzin atmış zaten okulda da ağzını bıçak açmadı hasta mısın yoksa?"

Dolan gözlerimle Yaren'e döndüm. Hızla kolları mı boynuna doladım...

"Deniz hadi anlat bana, ne oldu kim üzdü seni böyle?"

"Yaren çok kötü şeyler duydum ben."

Göz yaşlarıma hakim olamayıp ağlamaya başlamıştım.

"Ne duydun?"

"B-baban beni S-Savaş abiye isteyecekmiş."

"Ne var bunda kuzum istemiyorsan konuşurum annemlerle."

"Sorun orda değil Yaren, mahallede ki kadınlar, benim sizin evde kaldığım zaman Savaş abi ile..."

Devamını söylemeye dilim varmıyordu. O kadar çirkin bir şeydi ki bu düşünce.

"Yuh!!"

Gözleri kocaman olan Yaren bana dehşet içinde bakıyordu.

"Senin hakkında nasıl böyle düşünürler!? Nasıl çirkin bir şeydir bu böyle? Aklım hayalim almıyor!"

"Ne yapacağım ben Yaren?"

Üzgünce bakmaya başladı bana bu sefer.

"Sanırım abimle evlenmeden kapanmayacak mahallenin ağzı, üzgünüm..."

Nasıl yapardım ki? Daha dün abi dediğim adama kocam diyemezdim ki ben.

"Yaren ben abi dediğim adamla evlenemem, nasıl abim gibi gördüğüm biri ile aynı yatağı paylaşırım ben!?"

Sesimin içeri gitmemesine özen göstererek konuşmuştum. Fakat Yaren arkamda bir yere bakıyordu, arka mı dönmem ile yutkunmam bir oldu.

"Ne dedin sen!? Evlilik? Sen ben ve evlilik!?"

Savaş abinin Yaren'i almaya geleceğini nasıl aklımdan çıkartıp da kilitlememiştim ben kapıyı!!? Hışımla evden çıkan Savaş abinin peşinden Yaren de çıktı.

Yaren'in ağzından;

Abim sinirle evden çıktığın da ben de peşinden gittim. Kapıyı kıracak şekilde bizim evin kapısını çalarken annem açtı kapıyı. Abim sinirinden hiçbir şey kaybetmeyerek ve gürleyerek evde babamı aradı.

"Baba!!!!!!!!"

Salona girdi, babam da oradaydı.

"Evet?"

Babam hiç sakinliğini bozmayarak cevap vermişti.

"Siz kafayı falan mı üşüttünüz!!!? Ne demek Deniz'le beni evlendirmek!!!!!?"

"Mahalle sizin dedikodunuzdan geçilmiyor ne yapsaydım oğlum?"

"Baba o kız benim kardeşimle yaşıt kardeşimle!!!! Ben nasıl kardeşim gibi gördüğüm birine karım diyeyim!!!!?"