BREAKEVEN

Chapter 12

Sharlene POV

Nakaka dalawang araw na ako sa hospital pero di parin ako makaalis. Kailangan pa raw ng further observation to make sure na walang internal bleeding na nangyari sa loob ng utak ko.

Chaka! May dugo na nga sa loob. Paano pa magkaka bleeding doon? Lalabas ang dugo sa loob ng utak ko na nadon naman talaga sila sa loob? Basically, lalabas ang dugo sa loob? Ano daw?
Okey. That's insane. Nevermind.

Anyways, bago pa masira utak ko sa illogical na bagay. Eto talagang nangyayari ang mas nakakatuyo ng utak. Dito yata ako magkaka internal bleeding.

"She doesn't like chocolate!"

Topher said while trying to get the chocolate on Dayne's hand.

"How do you know?"

Mariing sabi naman ni Dayne habang iniiwas ang kamay niya.

"BECAUSE, I JUST KNOW!"

Tinaasan niya ang boses saka tumingin ng madiin sa isa. Pero di ito umiwas at nakipag sagupaan rin ng tingin.

"She won't eat that, this (vanilla).. she will like this one!"

Until now, alam parin niya ang gusto ko. Pero wait, bakit andito pa ang dalawang 'to dito? Ke aga aga pa talaga nandito na ang mga kumag nato?

"Dude, girls like chocolate most!"

Di rin magpapatalo ang isang to ah? Dayne kept on insisting.

"Dude, she ain't one of the girls you knew!"

Naririndi na ako sa dalwang to eh. Nakakainis na!

"Two of you, will you please stop?"

I said trying to volume up my voice kaya napatingin naman sila sakin at mabilis pa sa alas kwatro na lumapit.

"Shar.. you like chocolates?"

"You prefer vanilla than choco, right?"

Sabay nilang sabi saka nagsi abot ng tinapay na may palaman. Okey? Ano to?

"Ang gugulo niyo. Ke aga aga. Ayoko pang kumain. And please, I'm on my diet!"

I rolled my eyes saka nag crossed arms nalang sa kanila.

"I told you to minimize your voice, ang ingay mo kasi"

"Look who's talking, your voice can be heard next door tho!"

Mahina nila bulong pero rinig na rinig ko naman.

"At nagbulungan pa kayo na rinig naman kahit sa labas? Hiya ako eh. Labas nalang ako? Ako na mag adjust?"

I said sarcastically. Nakita ko naman na nagkatinginan sila ng masama.

"I need to rest. You two can go now. Pumunta nalang kayo sa mga trabaho niyo!"

"I'M ON MY LEAVE!"

(They both said in chorus)

Napatingin naman ako sa kanila saka nagtaas ng kilay. Ano to a perfect timing with two wrong people?

"Leave niyo naman pala eh. Magsi uwi na kayo at mag pahinga. Please, gentlemen. I need some rest. Di kayo nakakatulong eh!"

Hindi ko na sila kinausap saka tumagilid ng higa. Bahala kayo jan. Masakit masyado ang ulo ko para itindihan ang mga pinag gagawa niyo.

Later on, I heard the door closed and some footsteps heading off. Nakahinga ako ng malalim ng masigurong wala na ang dalawang lalaki.

Thank God. For once, they value my peace and convenience.
Natulog nalang ako ulit.

*****

Dayne POV

"Hoy. Del Franco. Alam mo bang kanina pa nang gagalaiti sayo di Direk? San ka naba?"

Halatang naiinis na ang manager ko. I am not into skipping any set dahil mahalaga sakin ang career ko. But I don't feel I can make it, knowing that Sharlene is in the hospital. Madidistract lang ako at baka malimutan ko ang script and scene.

"Sorry Sir Hams. May importanteng kaibigan kasi akong nasa hospital kaya di po naka attend!"

Hininaan ko ang boses ko kasi kanina pa panay tingin ng mga tao sakin na napapadaan. I know, they know me kaya alam ko na any minute from now may riot na mangyayari.

"Hey, Sir Hams. I gotta go! I will call you later. Thank you. Bye!"

Agad kong binaba ang phone saka naglakad papunta sa room ni Sharlene. But just before I came, nakita ko si Christopher na nakatayo sa gilid ng kama na nakatingin kay Sharlene.

Tuluyan kong binuksan ang pinto saka pumasok ng prente sa loob.

"Why are you here?"

I asked him while putting my things on the side table.

"Visiting Sharlene, isn't it obvious?"

Napamaang naman ako sa sinabi niya. He acted so authoritative.

"Obviously, but did Boss told you to do so? Well, tell him that no need to worry. I can look after her!"

I smile at him but I receive nothing but cold stare.

"I did it myself. Nobody told me to do so."

"Man, you can go now. I know, your company needs you!"

Napa smirk naman ako dahil sa itim ng aura niya at tinignan ako ng masama.

"It's not you to tell me what to do!"

He said as if mandating a force to launch a war. But sorry to say, I ain't afraid. Hindi ko nalang siya pinansin saka kumuha ng mga pagkain sa loob ng paper bag saka.

"What is that?"

He asked nonchalantly trying to look of what I'm holding.

"Chocolate for Sharlene!"

Nag salubong ang kilay niya saka tumingin sa bitbit kong pagkain.

We almost have a argument pero bigla namang nagising si Sharlene. At pinagalitan kaming dalawang.

She told us to go and since, it's for Sharlene good. Then, we both agree. Pero hanggang sa makalabas kami sa room ay di parin kami nagkakasundo.

I don't know why but I feel like I wanna win over this guy. For what competition? I really don't know.

I feel like, I wanna turn him down and smash his face.

I want him to get lost!

It's crazy but that's what I feel everytime I see this guy.

*****