Darling, You'll be Okay || CHANBAEK

4.BÖLÜM

Baekhyun Pov's

"- Luhan ağlama lütfen... biliyorum baek için üzülüyorsun ama elimizden birşey gelmiyor . Hadi chan mini alıp evimize gidelim."

"- Ama ama sehun ben kardeşimi bırakmak istemiyorum... o daha çok küçük."

O olaydan sonra hastaneye tekrar geri gelmiş ve mini almaları için sehunları aramıştık.
Tabiki hyungum luhan sakin kalamamış durumumu öğrenmek için elinden geleni yapmış sonrada "kardeşime sen sebep oldun sik kafalı park chanyeol " diye bağırıp üstüne atlamıştı

Sehunla onu tutmaya çalışmıştık ama cılız hyunguma sanki deli gücü gelmişti öyleki kıpırdatamadık bile
En sonunda aklıma gelen fenalaşma numarasıyla ayrılmışlardı
Şuan ise ben hasta yatağımla serumla yatarken onun gitmesi için uğraşıyorduk

"- Lu lu hyung doktoru dinlemedin mi stres ve üzüntü daha çabuk ölmeme yol açabilirmiş . Seni görünce gerçekten kötü hissediyorum , sen biraz dinlen kafanı toparla ben hastaneden çıkınca bize kalmaya gelirsin ve birlikte konuşuruz. "

Dolu gözleriyle yüzüme baktı sonra kafasını salladı ve yanıma gelerek bana sımsıkı sarıldı.
Bende gülümsedim ve sarılışına karşılık verdim . Böyle yapmaları hiç iyi değildi kendimi çok kötü hissediyorum.

Ayrıldıktan sonra tekrar yüzüme baktı bu defa buruk gülümsemesiyle sonrada başıma öpücük kondurdu kokumu çekerek.

Sehunlada vedalaştıktan sonra gittiler
Bende başımı arkaya atıp tavana bakmaya başladım. Düşündüm

Sevdiğim insanları nasıl bırakacaktım onları gittikten sonra nasıl avutacaktım.
Ben gittikten sonra minime kim bakacaktı onunla kim ilgilenecekti .

Öteki tarafta onu ne kadar özleyecektim , bütün herkesi...

Düşündüm acaba chanyeol ne hissediyordu bunca yaşanandan sonra acaba o beni özleyecek mi ? Yada eunji veya min e bakınca ne hissedecekti...

Kapım çalındı
"- Gelebilirsin ."

Kapım açıldı ,içeriye gözleri şişmiş ve kızarmış chanyeol girdi

"- Baekhyun nasılsın ?." Diye sordu. Chanyeolun hiç değişmeyen boş konuşan bir ağızı vardı.
Alaycıl bir şekilde güldüm.
"- En az 1 yılı kalmış birine göre oldukça iyiyim chanyeol. Sen nasılsın ? 1 yıl sonra istediğin gibi sonsuza dek gidiyorum ."

Derin bir iç çekti ve sıkıntıyla yanımdaki refakatçi koltuğuna oturdu.
"- Bak baekhyun her ne kadar geçmişte kötü şeyler yapsamda sen benim eşimdin ve çocuğumu doğuran adam. Senden nefret etmiyorum veya ölmeni istemiyorum , hiç üzülmedim mi sence ? ."

Tekrardan dolan gözlerine baktım ama sonra kafamı çekip kucağımdaki ellerime bakmaya başladım.

"- Chanyeol bana öyle bir davrandın ki ölmemi istemeyi geç cehennemde yanmamı bile istediğini düşündüm. Hem neden bu kadar sulu göz davranıyorsun ben gidince rahat edeceksin . Minle eun jiyle güzel bir aile bile kurabilirsin. "

Hıçkırığını duyunca şaşırarak tekrar ona döndüm. Küçük bir çocuk gibi gözlerini silmeye uğraşıyordu
Göz yaşları düşmeyi bırakmadığı için sinirlenip göz yaşlarını silmeyi kesti.
Niye bu kadar üzülüyor aklım almıyordu.

"- Baekhyun biliyorum çok zor ama ne olur beni affet. İçim içim yanıyor baekhyun... "
Dedi ve yüzüme baktı cevap vermemi beklercesine

Başımı olumsuzca salladım.

"- Chanyeol affetceğimi düşünmüyorsun dimi ? Neye dayanarak bunu istiyorsun ? Bunun ölmemle bir alakası var mı ?."

Dedim ve kaşlarımı çattım. Henüz aklımı yitirmemiştim ve yitirene kadarda böyle birşey düşünmüyordum.