GAVAT'A GIRAVAT

GAVAT'A GIRAVAT/ SON BÖLÜM

Hikayemi okuyan oy veren yorum yapan herkese sonsuz teşekkürler... Umarım bu kitap okuma düşkünü okurlarım hayatları boyunca nerede. kimle ve nasıl yaşamak istiyorlarsa doya doya yaşasınlar... Bu arada " kadınım hepsi, bu" adlı sıfır yayınlarının proje kitabına Türkiye'den 40 kadından bir olarak seçildim. Ben de bu proje kitabına şiirlerimi yazdım. İsteyen sıfır yayınlarından adımı söyleyerek temin edebilir. Bu arada internet üzerinden paylaşmadığım romanlarımdan bir ikisi yakında kitap olma yolunda... Sevgi ile kalın...

27.BÖLÜM

Söz...

O günü halen birbirimize anlattıkça gülüyoruz. Çünkü Nasip'in benim kimliğimi öğrendikten sonra anlattıklarımı dinleyince mahkemenin orta yerine altına kaçırmasını şaşkınlıkla ve gülerek seyretmiştik. Ona verilebilecek en güzel dersi vermiştik. Yılların öcünü tüm ezilenler, haksızlığa uğrayanlar adına almıştım sanki. Ömür boyu hapse mahkum olmuştu. Hem de hiçbir indirimden faydalanmamak üzere. Tam mahkemeden çıkarken Nermin'in "Merak etme! Ara sıra sana don ile gıravat yollarız Gavat Nasip bey! Don işine yarar ama gıravata pek güvenme diye bağırması ikimizin de içini soğutmuştu sanki.

Kocaman bir aile olmuştuk. Nermin annesini ve kardeşini de alıp İzmir'e bizim evimizin yakınına yerleştiler. Ben Harun abi ile yeni büyük bir avukatlık danışmanlık bürosu açtım. İşlerimiz çok iyi. Nermin de kardeşi de bizim büroda çalışıyorlar. Nermin benim sağ kolum oldu.

Mihriban can kardeşim. Nişanlı bu ay evlenip başka bir eve çıkacak. Başka ev derken iki bina ileriye. Damada tek şart koştuk uzağa gitmeyeceksin diye. O da mükemmel biri. Kabul etti. Sessiz sakin akıllı biri. Diş hekimi. Mihriban'ı da çok seviyor.

Ali abim ile sezen ablam. İkinci çocukları oldu. Ben halen lokantaya gidip mutfağa giriyorum ara sıra. Yemeklerini özledik diyorlar. Zevkle hazırlıyorum onlara yemek. Masalar kuruyoruz upuzun. Hepimiz oturuyoruz masaya neşeyle sohbetler ediyoruz.

Annem öğrenmiş nerede yaşadığımı aradı beni konuştuk. Beni bunca zaman aradığını ama bulamadığını anlattı. Özlemiş sandım beni. Meğer babam aratmış. Felç olmuş. Şu evi satsın da beni özel bir hastaneye yatırsın demiş. Kurtulma şansı varmış. Tabii tabii dedim. Evi hemen birine sattım onlarda hemen taşınmak istediklerini söylediler bizimkileri çıkarttılar. Parasını da yardım derneklerine bağışladım. Sonra onlara bir mesaj yazdım. "Daha beter olun" dedim.

Bugün beni istemeye gelecekler. Ali abim ile Sezen ablamdan. Yani ailemden. O da avukat. Biliyor başımdan geçenleri. Anlattım hiçbir şey saklamadan. Ama son kez konuşmuş ve bir daha bu konuyu hiç konuşmayacağımıza söz vermiştik.

-SON-