His Intruder Wife [COMPLETED]

HIW 13

Isang oras na ang lumipas at bumalik si zee sa office ko. He's now wearing Blue V-neck shirt that makes him more handsome and hot business man.

Umiwas ako ng tungin at itinuon nalang ang aking atensyon sa aking ginagawa kanina.

“Come with me.”

Umangat ang tungin ko sa kanya at blanko lang ang kanyang mukha.

“Why would I? I still have a lot of things to do.”

Umangat ang sulok ng labi niya at naglakad papalapit sa akin. Huminto siya sa harap ng table ko habang nakapamulsa.

I raised my eyebrow to him. “Let's now eat breakfast.” he said showing his perfect white teeth.

So, nagluto siya? Tsk. Too bad for him because I already ate my breakfast.

“I had already."

Iniwas ko ang aking tingin at pinirmahan ang mga nasa harap kong papeles.

“You had?” sabi niya.

Sa halip na sumagot ay itinuro ko ang pinaorder kong pagkain ng mga panahong wala siya dito. He didn't say anything kaya nagorder na lamang ako.

Hindi naman pwedeng maghintay ako sa kanya no. Ano ako, tanga ulit? Saka isa pa, iniwan niya ako ng pasabi. Bagay lang sa kanya yan. Kulang pa yan sa lahat ng paghihirap na dinanas ko sa kanya.

Inaasahan kong maiinis siya o kaya magagalit pero hindi.

“That's good. Don't ever try to skip your meals. Eat on time, serine. I don't want you to get sick just because of that fvcking diet.”

Then he leave.

That was...that was unexpected.

I just ignored it at itinuloy nalang ang mga ginagawa ko. Dumaan ang mga oras at bagot na bagot na ako sa apat na sulok ng office na 'to.

Sinuot ko ang coat ko at lumabas ng opisina. Sa loob ng isang linggo ko dito sa kompanya ay kahit ni minsan ay hindi ko binalak na kumain sa cafeteria.

Pero ngayon, I'll try it.

Sa bawat empleyado na nakakasalubong ko ay binabati ako. Ngumingiti lang ako ng tipid dahil una, hindi ako friendly.

Pangalawa, I'm their Boss. At pangatlo, I should distance myself to them. Minsan na akong nagtiwala pero niloko lang ako. That's why.

Umorder ako ng pagkain at umuo sa isang bakanteng lamesa. Pinagtitinginan ako ng mga empleyado dito kaya tinitignan ko din sila pabalik.

They Don't dare to look down on me or else I'll fire them.

I'm on the middle of my meal when I saw someone staring at me. Tumaas ang kilay ko at hindi na lang siya pinansin. Kaso sadyang hindi pa siya nakuntento sa paninilip sakin dahil huminto siya sa harapan ko.

“Is this seat taken?”

Hindi ko siya pinansin at patuloy lang ako sa pagkain. I dont eat too much calories because I might get fat.

Umupo siya kahit na wala sa aking permiso dahilan para mawalan ako ng gana. The food is delicious but I don't feel the ambiance here. Too many attention seekers and I don't like it.

Tumayo na ako saka kinuha ang bag ko at umalis.

“Serine! Don't you remember me?” sigaw niya kaya napahinto ako.

That voice.

It looks familiar to me. Kaya lumingon ako at nasa likudan ko na pala siya. I knew it! That voice belongs to Kite!