Fragile Heart

Chapter Eight

"Nakita mo ba kung gaano karami ang drills na ginawa namin? Men they werent joking when they said SJA has the most tiring training program! Parang nakita ko na ang gate ni San Pedro sa dami nun!" Kwento ni Isaac habang subo ng subo ng pagkain sa bibig niya. Napaka OA as usual, he can't just shut up and eat. Pag may gusto siyang sabihin ay sasabihin niya talaga at buong puso with actions.

Nasa resto kam malapit sa bahay namin. It was a resto bar na may tumutugtog na banda. medyo sawa na kami sa fast food kaya dito muna kami kakain.

Isaac ordered a lot today dahil gutom daw siya na may halong pagod kaya mapaparami ang kain namin nito. This has been the usual thing for us two. Sasama ako sa mga lakad niya tapos ililibre niya ako pagkatapos. Gawain na namin to magkaibigan eh. Minsan may linta nakasama pero mas madalas kami lang dalawa.

"Ehh, paano kung ganun ang training nila araw-araw? Paano ka? Lagi na lang ba tayo andito kumakain habang nirereklamo mo ang pagod mo?" Tanong ko sakanya. Huminto siya sa pagkain at bahagyang nagisip.

"Hmm.. Kakayanin siguro. Bukas na bukas ay masanay na ako sa training nila. Para saakin din naman ang training na yun eh." Isaac has always been motivated. Pag may gusto siyang gawin or maachive ay gagawin niya ang lahat para makuha yun. That one thing I like about him. Pati ako napapamotivate na din sakanya.

"Hindi ka ba nahirapan magadjust sa bagong kalaro mo? They're way too different than your usual teammates. Ano sa tingin mo?" He smiled at me at sumubo ng kanin. For the last two years he had been a social freak. He knows everyone, he's friends everyone kulang na lang nga pati mga kapitbahay namin kilala niya na din.

"Kilala ko na ang iba. Sempre basketball is not just a game, its also a way to make friends. Yung iba naman ay bago pa sa paningin ko pero kakaibiganin ko naman. Pare-pareho naman ang lahat kung marunong ka lang mag laro okay na yun. Mr. Friendship kaya to!" Taas noo niyang pinuri ang sarili. The over confident him. As usual. I gave him a sarcadtic slow clap tapos siya naman ang thumbs up.

"Oo pala! I almost forgot! Speaking of teammates. Biik, may naghihingi ng number mo saakin. Ano? Ibibigay ko ba?" Tumitingin lang siya saakin habang hinihintay ang sagot ko. He twinkled his eyes at me waiting for a yes. Nope your not gonna get any.

Hindi ko siya pinansin. Madali niyang binuksan ang bag niya na nakapatong sa tabing upuan niya at kinuha ang cellphone niya. Nakangisi siya binubuksan ang cellphone niya.

"Don't you dare!" I shoot glares at him. Mahilig kasi to si Sac magbigay ng number ko sa mga teammates niya hindi ko nga alam bakit. Natutuwa siya na pinagpasapasa ako itext ng mga kasama niya. Bait talaga ng best friend ko!

"Sige na, para naman may excitement naman yan buhay mo. Para may inspiration kana para pumayat" Binaba niya ang cellphone niya sa mesa at parang bata pumapalakpak. Binatukan ko siya ng hindi ganun kalakas dahil nga may table sa gitna namin dalawa.