Fragile Heart

Chapter One

[Author's note: The Story is unedited. It's my first time to write a Wattpad story I'm sorry for grammatical errors and other mistakes. Please don't hesitate to message me about it so I can change and improve my story.]

DISCLAIMER: Everything is a work of fiction and imagination. All written characters, names, places and events are product of the author's imaginations or real life related scenarios. Any resemblance to actual person, living or dead or actual events are purely coincidental.

Please be advised that this story contains mature themes and strong language that are not suitable for very young audiences. Read at your own risk.

--------

"Last ten seconds to shoot!" sigaw ng referee na malapit saakin. Hawak ko ang bola, dahan dahan akong nagdridrible habang hinihingal. Nakikita ko ang nakabantay saakin ay pagod na din kaya ko. I can barely stand and play my feet are about to give up.

I've been playing since the first quarter at time outs lang ang pahinga ko. I can feel my body aching at alam ko hindi ako makakagalaw ng maayos bukas because of body pain. Lamang ng isa ang kalaban kailangan kong tumira para manalo kahit two pointer lang. Pansin na pansin ko hindi lang ang pagod ng mga kasama kundi pati na rin sa kalaban namin.

We have been playing double over time at ramdam na ramdam ko na din yung pagod sa katawan ko ngunit kaya ko pa. Hindi ko alam kung bakit hindi pa napapagod sa kakalaban ng kalaban namin, tsk. I wish na hindi sila ganito ka intense mag laro para umabot kami ng ganito katagal sa isang laro.

Sige lang, kaya ko pang pumuntos para matapos na din tong laro. Huminga ako ng malalim at sumigaw ng konti. 20 seconds left game time at shot clock.

"Go Phantoms! Go!" sigaw ng crowd saamin. Kahit hindi ko man tignan  ng maigi ang bleacher ay ramdam na ramdam ko na maraming tao ang nanonood.

Puno ang bleacher ng mga taong naka pula at asul dahil isa tong importanteng laro hindi lang para sa team namin kundi pati na rin sa buong Phantoms.Championship game dagdag puntos to sa overall championship. I may not gain anything from this lalo na intramural lang to pero hindi ko alam kung ano ba ang pumasok saakin at gusto kong manalo.

Huminga ako ng malalim. At tumingin nanaman sa oras, 10 seconds. Its go time. Hindi na ako nag antay pa. Tumakbo ako ng mabilis nang makita ko butas ang gitna ng depensa ng kalaban. Buong lakas kong pumasok sa painted area not looking back kung may hahabol man o wala at nag lay up.

aaaaaanddd---

PASOK!

Ennnngk!

"Waaaaaaaaaaaaahhh!" Hiyawan ng lahat. 51-52 ang score at panalo kami. Finally natapos na din ang laro. My legs gave up at natumba nalang ako sa court sa sobrang pagod.Tumakbo lahat ng mga kasama ko papuntang court para hilain ako patayo at yakapin.