Haunted Boy (Charlie Puth FanFic)

-12-

1
Olduğu sınıfı bulup girdiğimde boş bir yere oturmuş, ürkekçe etrafa bakınıyordu.
Yanına gittim ve oturdum. "İyisin, değil mi? Korktun mu?"
Başını omzuma yasladı ve kendini sıktı. Büyük ihitmalle ağlamamak için.
Hızla başını omzumda ayırarak konuştu. "Charles ben çok korkuyorum."
"Neden, Victoria? Niye korkuyorsun ki?"
"Tyler, sanırım o iyi değil. Seni görene kadar hiçbir şeyi yoktu, yemin ederim. Seni görünce çıldırdı. Aranızda bir sorun mu var yoksa?"
Artık anlatmalıyım sanırım.
Olayı Victoria'ya anlattıktan sonra konuştum. "Yani kısacası, ben belalı ya da ulaşılmaz falan değilim. Sadece biraz korkuyorum o kadar."
Fakat bu onu sakinleştirmemişti. Daha da büyük bir panikle ellerini saçlarına daldırdı ve diplerinden çekti.
"Ben ne yapacağım, ha? Carol'un evinde kalıyorum ve onlardan uzak durabilmem imkansız."

Gözlerimi devirdim. "Bunun için mi gerildin cidden?"
İstemsizce sesini yükseltti. "Daha ne olabilir ki?"
İkimiz de düşünmeye başladık. Birkaç dakika sonra konuştum. Fakat sesim neredeyse çıkmamıştı.
"Bana..."
"Ha?"
"Bana taşın. Benim için sorun olmaz." Victoria'nın ağzından
"Hop, bir dakika, onlara güvenmiyorum diye sana taşınamam. Sonuçta seni de tanımıyorum."
"Haklısın ama, sana zarar vermesini istemiyorum."
Az önce bayağı enteresan şeyler yaşadım. Charles'ın anlattıklarına göre Tyler ve Carol beni kullanıyordu. Ve bu çok korkunçtu çünkü gidebileceğim başka bir yer yok.
Charles devam etti. "O zaman şöyle yapalım. Dersin bittikten sonra Tyler ile barış ve onu evine götür. Zaten mecburen uyuyacaktır, çok dayak yedi. Sana bir konum atacağım, Ty'ın telefonunu al ve oraya getir."
"Eğer şifre kırmak içinse şifresini biliyorum zaten." Sabah çaktırmadan bakmış olabilirim belki.
Verdiğim cevapla Charles'ın gözlerinin içi güldü. "Mükemmel o zaman Carol ile mesajlarını oku. Bak, inan bana dediğimi anlayacaksın zaten."
"Okuyunca nereye gideceğim peki?" "Gidecek bir yerin var mı?"
"Yok işte."
"Bana. Bana geleceksin."
Pis pis sırıttım. "Ağırağabey bana numarasını vermedi ki. Nasıl ulaşayım sana?"
" Unutmuş olmalıyım, üzgünüm."
"Charles bir de şey... Beni senin hakkında uyardılar. Yaklaşmamam konusunda. Bu da mı Chris olayıyla ilgili?"
"Sanırım evet, ama merak etme, ben seni incitmem, incitemem.
"Teşekkür ederim."
"Hiç sorun değil."
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Dersim bitince Tyler'ı bulup yanına gittim. Revirde oturuyordu.
"Ty, ben cidden üzgünüm.
"Tamam Vic. Cidden sorun değil. Sanırım çok abarttım."
Gülümsedim. "Bana gidelim mi. Hem uyursun. Yorulmuşsundur."
"Ciddi misin? Hadi kalk gidiyoruz."
Kıkırdadım. Bu kadar kolay olacağını düşünmemiştim.
Tyler'ın arabasının sürücü koltuğuna oturup eve sürdüm.
Eve girdiğimizde Tyler anahtarlarını ve telefonunu masaya bırakıp kendini koltuğa attı.
Harika. Tam mal çıktı müthiş bir şey bu. "Battaniye falan ister misin?"
Tyler ayağa kalkıp bana doğru ilerledi. "Hayır Vic battaniyeye ihtiyacımız olmayacak zaten."
Geri geri yürürken konuştum. "Tyler sakın yanlış bir şey yapma."
Tyler beni dikkate almadan gömleğinin düğmeleriyle oynamaya başladı.
"Tyler istemiyorum. Yaklaşma bana."
"Hadi ama Vic, ne olur ki benimle birlikte olsan? Pişman olmayacaksın, hadi bebeğim."
Bileklerimden sıkıca tuttu. "Tyler siktirip git evimden!"
Kollarımı hızla sallayıp bileklerimi ellerinden kurtardım ve koşarak kapıyı açtım. "Çık artık!"
"Şimdi çıkıyorum ve sen bana tekrar gelmem için yalvardığında gelmeyeceğim Victoria. Pişman olacaksın."
"Senin gitmenden asla pişman olmayacağım pislik. Def olup çık artık!"
Tyler hiçbir şey demeden yüzüme baktı ve evden çıkıp gitti.
O gider gitmez telefonuna baktım. Almıştı.

Bu sefer kendi telefonumu aldım ve sonunda sevdiğimi kabul ettiğim adama mesaj attım:
Victoria: Charles gelmen gerek gerçekten kötüyüm
*Konum*
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ben böyle yazmıycaktım ya neyse hsjndsmn
beğendiyseniz oy vermeyi unutmayın yorumlarınızı da
Bb♡