Make Me Believe

16.

P.O.V Esmee
'Eehm' zeg ik ongemakkelijk 'je wou me een liedje laten horen' ik slik en kijk weg van zijn ogen die trouwens onmenselijk mooi zijn.
'Ja' stottert hij en hij stapt achteruit waardoor ik weer normaal kan bewegen
'oh en hier' ik geef zijn telefoon en die pakt hij met een glimlach aan.
'Zullen we weer terug naar de woonkamer, is het wat' hij kijk zijn kamer rond 'gezelliger' maakt hij zijn zij af.
'Klinkt mij goed in de oren' stem ik toe en ik loop naar de bank waar we gaan zitten en Shawn zijn gitaar pakt.
'Het liedje heet Never be alone' zegt hij voordat hij op zijn gitaar begint te spelen en het liedje begint te zingen.

Ik ken het nu echt niet ontkennen, hij kan wel zingen. Ik heb hem altijd al gehaat maar misschien haatte ik meer die gillende bakvissen die altijd om hem heen stonden. Dit liedje is trouwens ook Uber schattig.
'En' vraagt Shawn verlegen als hij klaar is 'nou ik denk dat als je het hele liedje verandert het nog wel oke is' zeg ik serieus. 'Serieus' vraagt hij onzeker 'nee' lach ik 'het is echt goed, de tekst is pakkend en de melodie blijft in je hoofd hangen' glimlach ik nu echt want op een vreemde manier voel ik me heel comfortabel bij hem.
'Nou dat moet ook wel want Esmee Miller glimlacht' grinnikt Shawn en ik kijk hem droog aan
'wow bel de kranten' zeg ik sarcastisch
'maar dankjewel' zegt hij en hij staat op.
'Je hebt trouwens best wel een mooie stem' zeg ik als ik achter hem aan loop
'dankje, dat hoor ik wel vaker' grinnikt hij
'dat weet ik maar die mensen faken het altijd, die doen het voor hun baan en ik' hoe ga ik dit zeggen 'nou ik zou het ook zeggen als je vals als een kraai bent, en dat ben je niet'
'Niet iedereen faket het, ik bedoel als ik echt heel vals was had ik ook niet zo veel fans'
'Dat is wel waar' ik ga weer aan tafel zitten waar ik mijn telefoon pak
'Esmee, zullen we naar buiten' vraagt Shawn opeens 'sure' ik sta op en loop naar hem toe
'Mag ik dan nu wel op je bank zitten'
'Ja nu wel' ik loop naar de bank en ga er op zitten. De zon is al aan het ondergaan en ik merk al dat we een mooie paarse lucht gaan krijgen.
'Hier een dekentje' hoor ik terwijl ik een dekentje op mijn hoofd krijg
'thanks' antwoord ik droog
'Sarcast'
'I know'
'Lekker gesprek dit'
'Ja toch'
'Woon je hier al lang' die vraag kwam letterlijk uit het niks maar oke. 'Al mijn hele leven' antwoord ik
'ga je ook vaak naar Miami'
'Ja de dansstudio zit daar dus daarvoor ga ik er vaak heen en om te shoppen ga ik er vaak heen'
'Ik kom er ook best vaak'
'Hoezo'
'I lied' grinnikt Shawn
'Klojo'
'I know'
'We hebben echt de beste gesprekken he' is mijn antwoord die word gevolgd door gesprekken waar we niet met 2 woorden spreken, we vragen en de andere antwoord terwijl we naar de zonsondergang kijken.

'Shawn' vraag ik als de zon onder is
'Ja' antwoord hij normaal
'Hoelaat is het' ik kijk hem voor het eerst in 2 uur aan '11 uur' antwoord hij en ik knik 'dan ga ik naar huis oke' ik kijk naar hem voor toestemming die ik niet eens nodig heb
'oke, morgen hebben we overleg over donderdag he' zegt hij alsof hij het door moet geven van iemand 'ja dat weet ik' antwoord ik dan ook en ik sta op.
'Dan zie ik je morgen' zegt Shawn die een beetje akward staat 'ja' zeg ik dan maar ook en ik loop weg
'Oh en Esmee' roept hij me nog na waardoor ik me omdraai 'het was gezellig' zegt hij en ik knik 'inderdaad' mompel ik en ik loop weg.

Het was ook gezellig.

Versassend genoeg wel.