P.O.V Esmee
'dat was me het dagje wel hoor' ik plof op de bank. het is inmiddels 11 uur omdat de clip uitliep. na het avond eten vond Ryan het deel dat Anna en ik dansen in de pastel kamer niet mooi dus die deden we opnieuw. Maar het was elke keer niet naar zijn wil dus moesten we heb 18 keer opnieuw doen dus nu ben ik zeg maar dood.'ja Ryan kan wel een beetje irritant zijn' zegt Shawn die allemaal dingen weg legt en naar de keuken loopt. 'wil je eten' roept hij 'wat denk je zelf' schreeuw ik terug want ik mag hopen dat hij nu wel door heeft dat ik een vreetmonster ben.
'alsjeblieft' zegt hij als hij mij een chocolate chip muffin geeft 'off course' zeg ik tegen Shawn want die is net zo opsessed met muffins als ik met maltezers.
'Esmee, morgen gaan we met mijn ouders en mijn zusje naar de dierentuin' zegt hij als ik tegen hem aan begin te leunen 'en dat zeg je nu' vraag ik en ik ga ene beetje geschrokken recht op zitten.
'ja' hij laat hij zijn schouders op 'maar misschien heb ik wel ehelmala niet de goed kleding mee. ik bedoel ik moet wel een goede eerste impressie maken. oh en wat gaan we doen, oh nee ik heb niks voor ze. Shawn we moeten morgen eerst langs een bloemenwinkel voor een bloemetje, oh nee dat si niet handig. nee want dan moet die in de auto en is hij dood als ze weer naar huis gaan. maar dan moet ik maar wat eten halen ofzo'
'Esmee' stopt Shanw mijn geratel 'it's fine' hij legt zijn handen op mijn schouders aangezien ik ben gaan staan en naar de slaapkamer was gaan lopen.
'mijn ouders hoeven niks, ze zijn al enthousiast genoeg over je' ik draai me om en Shawn slaat zijn armen rond mijn middel. 'weet je het zeker' vraag ik en Shawn knikt '100 procent' hij legt zijn hoofd op mijn hoofd als ik hem knuffel.
'hoelaat moeten we er eigenlijk zijn' vraag ik als we een tijdje gewoon zo hebben gestaan '12 uur' mompelt hij
'oh en overmorgen is de fotoshoot' ik knik en laat hem los om naar de kast te lopen.
'wat doe je' loopt Shawn achter me aan 'andere kleren aan trekken' zeg ik en ik ga voor mijn kast staan. 'je kan ook geen kleren aan doen' ik draai me om en zie Shawn met een enorme grijnst staan 'waarom zijn jongens zo' zucht ik.
'hoe zijn jongens' vraagt Shawn die tegen de deurpost aan gata leunen 'nou gewoon, ze denken ALTIJD aan seks, ze zijn irritant met hun irritante grijnzen, ze zijn continu aan het flirten, ze kunnen niet meer normaal concentreren als een meisje een iets bloot shirt aan hebben, en zo kan ik nog wel even door gaan' zeg ik 'oh shit' grinnikt Shawn.
'jaja, denk daar maar over na' zeg ik als ik langs hem naar de badkamer loop. daar kleed ik me om en als ik terug kom heeft Shawn zich ook omgekleed.
'Shawn' roep naar Shawn die in de keuken staat 'wat is er' vraagt hij en hij draait zich om. 'heb jij bak spullen' vraag ik en ik ga op een barkruk zitten. 'ja' zegt hij en ik grijns 'zullen we bakken' vraag ik en Shawn knikt.
'ik heb alle ingrediënten voor muffins' zegt Shawn nadat we op internet hebben gekeken voor een recept 'oke als ik alles opnoem wat we nodig hebben pak jij het' ik pak zijn telefoon uit zijn handen.
'we hebben Botér' nodig zeg ik met een Frans accent, Shawn pakt grinnikend boter.
'Bloëm'
'suikér'
'Watér'
'bakpoedér'
'báking sóda'
'zoút'
'eïren'
'mélk'
'zónnébloëmolië'
'en vanille extract' zeg ik nu normaal terwijl Shawn inmiddels blauw ligt van het lachen. 'jou frans accent is echt on point' lacht Shawn nog steeds als ik van mijn knuk af spring 'thanks Cannuck' zeg ik sarcastisch.
'nou lees jij wat we moeten doen, dan doe ik het' vraag ik als Shawn bij gekomen is 'wie zegt dat ik niet kan bakken' vraagt Shawn 'omdat je me net een muffin uit de winkel gaf, als je ze zelf kon maken had je dat wel gedaan' Shawn kijkt verslagen weg en ik grinnik 'lees het nou maar op'.
'mix alle droge ingrediënten' zegt Shawn 'moeten we niet eerst wegen' vraag ik. 'nee hoor Muffin, ik ben prima op gewicht' zegt Shawn sarcastisch en ik rol mijn ogen 'de ingrediënten'.
'je bent schattig als je je irriteert' zegt Shawn die kijkt op zijn telefoon. gelukkig ziet hij niet dat mijn wangen rood beginnen te worden.
als de muffins in de oven zitten ga ik naast Shawn op een kruk zitten. 'bak je vaak' vraagt Shawn 'nou, niet zo veel maar ik vind het wel leuk. meestal bak ik met Anna als we met onze ouders een film avondje doen' zeg ik.
'filmavondjes' vraagt Shawn 'ja minimaal 1 keer in de maand gaan papa, mama, Anna en ik een film kijken omdat we door ons dansen en hun werk elkaar veel te weinig zien. ook doen we verplicht 1 keer in de week samen avond eten om te kletsen' leg ik uit.
'is dat niet vervelend' ik schud mijn hoofd 'nee, de band tussen ons is echt heel goed en op deze manier blijft hij goed. daarnaast is het altijd heel gezellig' zeg ik
'heb jij geen gezamenlijke dingen' vraag ik en ik leun op mijn hand 'nou voordat ik bekend werk aten we altijd samen maar toen kreeg ik het heel druk. dus nu als ik tijd vrij heb ben ik zo veel mogelijk bij ze' zegt Shawn 'en we bellen en appen natuurlijk veel' vult hij nog aan
'mis je ze dan niet op tour' vraag ik weer 'natuurlijk, maar ik kan wel beter zonder ze dan in het begin' ik knik
We praten tot dat de pieper van de oven af gaat.
Ik haal de muffins er uit en Shawn probeert al 1 te pakken. 'Afblijven' zeg ik streng en ik geef een tik op zijn hand 'auw' zegt Shawn overdreven en hij wrijft over zijn hand. 'Ik bescherm je alleen maar hoor' zeg ik terwijl ik de Muffins op een bord leg 'yeah sure' zegt Shawn 'anders had je je verbrand aan de muffins' zeg ik en Shawn knikt sarcastisch 'sure' mompelt hij en hij gaat zitten.
'Mag ik nu een muffin, muffin' vraagt Shawn als ik alles opgeruimd heb 'jahoor Cannuck' zeg ik en ik geef hem een Muffin.
Shawn neemt een hap en maakt zijn ogen groot 'deze zijn zo lekker' zegt hij met een volle mond 'thanks' zeg ik en ik neem ook een hap.
'It sure is lekker' zeg in als in mijn muffin op is
'It sure is'
JE LEEST
Make Me Believe
FanfictionFINISHED MAKE ME BELIEVE Dit verhaal is geïnspireerd op de film: Be Somebody Fanfiction met Shawn Mendes (alle eigenschappen of dingen die hij leuk vind, dingen die hij kan is vooral zelf bedacht, sommige dingen zijn waar in de realiteit) Esmee M...