Make Me Believe

22.

P.O.V Esmee
'Hey Muffin' zegt Shawn die me een knuffel geeft 'hey Cannuck' zeg ik en ik stap de auto in. Shawn wou rijden dus die gaat aan de bestuurders kant zitten en ik ga naast hem zitten.

'Waar gaan er eigenlijk heen' vraag ik hem en hij haalt zijn schouders op 'geen idee' grijnst hij. 'You are evil' mompel ik en ik kijk uit het raam.

als we er zijn stappen we uit bij een klein hutje naast het strand. voor het hutje staan allemaal surfborden. 'Shawn ik kan niet surfen, dus beter gaan we dat niet doen' zeg ik tegen hem als we het hutje binnen lopen 'we gaan het zien' grijnst hij en hij loopt naar een meneer.

'hier voor jullie allebei een wetsuit, jullie mogen in de 2 kleedkamers naast het huisje omkleden en dat geef ik jullie de instructies over het paddleboarden' zegt de man die mij een wetsuit in de handen drukt.

'heb je ooit gepaddleboard' vraagt Shawn als we naar buiten lopen 'nope' zeg ik en ik stap de kleedkamer in. als ik weer naar buiten loop is Shawn ook klaar en ik loop voor hem aan naar binnen.

'oke jullie krijgen 1 paddle en een board van mij, jullie moeten tussen de 2 palen blijven ik ben hier voor als er iets gebeurt' zegt de man en hij geeft ons de dingen tijdens zijn instructie.

Shawn en ik lopen naar de het plateautje waar de man ons helpt om op te stappen wat natuurlijk fout gaat bij mij. ik val in het water en Shawn begint keihard te lachen. 'hou je mond jij' zeg ik met een bitchface en Shawn gooit onschuldig zijn handen omhoog. na nog een poging sta ik en natuurlijk gaat het bij Shawn in 1 keer goed.

'natuurtalentje hoor' schreeuw ik tegen Shawn die het gelijk onder de knie heeft. 'ik heb het al een keer gedaan' schreeuwt hij terug 'oh nou dankje, nu lijk ik nog meet een sukkel naast jou' ik trek mijn wenkbrauwen omhoog en ik Paddle naar hem toe.

'nee joh, je kan dit wel' moedigt hij me aan ik naast hen drijf.

na een uurtje stoppen we en treken we onze wetsuits uit. we hebben besloten om ergens wat te eten en dan naar het strand te gaan.

'Esmee' vraagt Shawn als we bij een cafeetje zitten 'ja' antwoord ik. 'gister zei je dat je niet het enige ding wou beginnen wat je al een jaar ontloopt, maar wat ontloop je'

kut kut, ik wil hier niet over praten, niet nu.

'2 jaar geleden' begin ik en ik kijk naar de tafel 'ik werd voor het eerst verlieft. we hadden een relatie voor zo'n 8 maanden en toen ineens verdween hij, uit het niks. hij had niks van zich laten horen en ik kon hem nergens meer bereiken. niet meer op zijn telefoon, niet op zijn ouders telefoon. ik ben toen naar zijn beste vriend gegaan en die zei dat hij is verhuist en het niet aan mij wou vertellen omdat hij me niet pijn wou doen. nou dat heeft hij wel gedaan' ik kijk op naar Shawn die me met medelijden aan kijkt. 'hij heeft me zo pijn gedaan, voor 2 maanden kwam ik bijna niet meer van mijn kamer af, alleen voor school en dansen. ik werd ook steeds vaker chagrijnig. ik heb toen een deal met mezelf gemaakt, ik word nooit meer verlieft. en om te zorgen dat ook niemand meer verlieft word op mij ben ik een enorme bitch geworden en stoot ik iedereen af die ik tegen kom'

'het spijt me' zegt Shawn die mijn hand vast pakt. 'je verdient het niet dat iemand je zo pijn doet' zegt hij en ik glimlach klein 'het is niet erg, het is gebeurt en ik ben er over'

'geloof je nog wel in de liefde dan' stelt Shawn een moeilijke vraagt. ik geloof er namelijk niet meer in maar hij doet iets met me, iets wat hij toen ook deed.

'eigenlijk niet' mompel ik 'well then I'll make you believe' zegt hij met een grote glimlach

'succes'