Make Me Believe

19.

P.O.V Esmee
Het is Donderdag, de dag van het grote feest. Omdat bijna het hele dorp naar het feest komt is de school morgen dicht. Gelukkig.

'Kom je' vraagt Shawn. We zijn op het strand en we hadden bedacht dat we elkaar ons optreden zouden laten zien zodat we misschien minder zenuwachtig worden. Of nou ja, ik weet niet of dat de reden is maar we zouden ons optreden aan elkaar laten zien.

'Ja' zeg ik en ik ren naar hem toe. 'Shawn, kan je me even helpen' vraag ik en Shawn kijk naar beneden 'welke outfit ik voor de dans aan moet, ik ga je zou eerst mijn dans laten zien en dan moet je de outfit kiezen' hij stemt in en als we bij de bank staan zet ik de muziek aan.

'Wauw' hij klapt en kijkt me met open mond aan 'dat was echt heel goed'. 'Dan was gister toch nog ergens goed voor' grinnik ik en ik ga naast hem zitten. 'Dus de kleding' zeg ik en ik laat hem 2 foto's zien.

Shawn kiest uiteindelijk voor de blauwe jurk en nu gaat hij een liedje laten horen.

'Ik moet zeggen, je bent wel goed' zeg ik eerlijk 'echt' vraagt hij 'ja' glimlach ik

'Ben je ready voor vanavond' vraagt hij en ik knik. 'Zeg Esmee' Shawn gaat achteruit liggen 'wat' vraag ik en ik kijk hem aan 'ik ga maandag weer naar huis' zegt hij en eigenlijk vind ik dit heel jammer want ik begin nu eigenlijk een beetje los te komen en hem leuk te vinden.

'Oh' is het enige wat ik zeg 'dus dacht ik dat we vrijdag misschien naar Miami zouden kunnen gaan' stelt hij voor 'ja prima' mompel ik maar eigenlijk sta ik van binnen op knappen.

Niet van blijheid. Maar van angst. Ik heb vorig jaar een deal met mezelf gemaakt, laat niemand de muren die je om je hart heen hebt gebouwd breken. En daar ga ik me aan houden. Niemand kan mij nog pijn doen, ik kan aardig doen maar hij is het niet waard. De pijn is het niet waard. Hij gaat toch weg en hij gaat me toch pijn doen dus je moet alle hints bij je houden Esmee. Niet laten zien dat je hem leuk vind en niet laten merken dat je wat met hem wil hebben. Hij gaat je pijn doen en dat mag niet.

'Nou dan ga ik naar huis' zeg ik en ik sta op 'zal ik je ophalen' vraagt Shawn 'nee, ik haal jou wel op' ik geef een tikje op zijn neus wat hem duidelijk verbaasd 'oh stereotypes verbreken, I like it' grinnikt hij en hij geeft me een knuffel 'tot zo' zeg ik nadat ik mijn spullen heb gepakt en naar de auto loop.

'Esmee ben je al klaar' roept Anna van beneden 'ja ja' roep ik zeurderig terug. We zijn eigenlijk al een beetje laat maar ik wou er gewoon perfect uitzien.

'Let's go pick them up' zegt Anna als ik beneden kom en gelijk naar buiten loop. 'Tot zo schatjes' roept mijn vader en ik kijk hem nog even aan met een glimlach.

'Hey' zegt Shawn die me een knuffel geeft en de auto instapt 'you guys ready' vraag ik als ze allebei zitten. 'Jaa' roepen ze en Anna en ik gillen terug.

Het voelt alsof we in zo'n film zitten, weet je wel zo een als Honey. Alsof alles perfect is en alles goed gaat komen. En ik hoop dat het zo is.

Aangekomen bij Mulligans worden we gelijk door Layla naar achter gelokt en daar in de vergader kamer geplaatst. 'Maak je maar klaar' was de opdracht en dat doen we ook. Anna en ik zijn ons aan het stretchen en Shawn zit elke keer van die rare stemoefeningen te doen.

'Het gaat beginnen' zegt een meisje die net even binnen kwam en we lopen samen met Shawn en Liam naar de zijkant zodat we konden kijken.

'Hallo iedereen en welkom' opent Layla de avond 'ik wil even een momentje voor Mulligans. We zijn allemaal heel dankbaar voor dit mooie plek je hier in Vero Beach dat we dankzij hem hebben. Daarnaast een speciaal bedankje voor de mensen die u heeft opgevangen en een luisterend oor voor heeft geboden' ze stopt zodat mensen kunnen klappen 'oh en ook bedankt voor de overheerlijke koffie' de zaal lacht en ik ga weer naar achter aangezien ik als 3de op moet.

'An ben je klaar' fluister ik omdat Shawn nu Memories aan het optreden is 'ja' zegt ze en ze komt aan lopen in haar outfit voor onze hiphop duo.

Esmee. Anna

'En nu graag een groot applaus voor onze danstalentjes. Hier zijn Anna en Esmee Miller' roept Layla en Anna en ik rennen het podium op. De muziek start en we beginnen te dansen.

Als we klaar zijn klappen en gillen heel veel mensen. Meer dan bij een wedstrijd en het voelt goed. Een glimlach ontglipt mijn mond en Anna slaat een arm om me heen. 'Wen er maar aan, dit word onze toekomst' fluistert ze me toe en ik geef haar een kus op haar wang.

Let the future hit us.