GİDRUB ALFABESİ

4. BÖLÜM:YÜZLEŞME

Bağırışlarıyla evin içini kaplayan Bay Allison patlama sesinin yerini bulmak için deliler gibi bir sağa bir sola koşuşturup durdu. Ardından da, aklına neden ilk olarak gelmedi diye düşündüğü odaya yöneldi. Merdivenlerden büyük adımlarla çıkarken hızlı hızlı aldığı nefes alışverişleriden dolayı tıkanmasına ve kalbinin güm güm atmasına engel olamadı. Derin bir nefes alması sonucunda Isla'nın odasının kapısına savurduğu tekme ile küt diye açıldığında içeride gördükleri Bay Allison'un yüzünde seviçten açan güllerin, her şeyin yolunda gittiğinin anlatıyordu.

-"Tamam sakin ol baba! İyiyim ben."

+"Ah! Çok korktum tatlım canına kıydın diye."

-"Yapmadım. Açıkçası yapamadım. Ben korkağın tekiyim! Sürekli gözümün önüne annem geliyor! Yine onu gördüğümü sandım ve ona yaklaşacaktım ki yine kayboldu. Sinirimden duvara sıktım."

Rony, iki kolunun arasına aldığı kızını bağrına yaslayarak sarıldı ve alnına bir öpücük kondurarak birkaç dakika da olsa baba şefkati ve sevgisinin yaydığı büyü ile odadaki kötü enerjiyi az da olsa yok etmişti.
Ama her şey tabi ki birkaç dakika içindi.

+"Oh! Çok şükür iyisin kızım."

-"Bence bu kadar çok sevinme baba! Aşağı in ve beni bekle! Bana bir açıklama borçlusun."

Bay Allison kızının sözü üzerine bir şey söylemeden aşağı indi. Ruby, kıyafetlerinin üzerine yaydığı negatif enerjilerini atmak için üzerini değiştirdi ama üzerindeki yükü atmak için ne kadar kıyafet değiştirse faydası olmayacaktı.

Ruby üzerini değiştirir değiştirmez aşağı indi. Bu geçen zaman diliminde de Bay Allison kızının bitmek tükenmek bilmeyen sorularına uyanık kafayla cevap verebilmek için birer kahve yaptı. Ruby, kocaman basamaklardan indiğinde sol tarafında on beş adım kadar ileride, manzarası dışarıya bakan şöminenin karşısında duran; kendisi mürdümeriği renkli tekli koltuğa, babası da su yeşili bebek beşiğini andıran bir aşağı bir yukarı hareket eden tekli koltuğuna karşılıklı oturdular ve soru tufanı ile geçecek gece başlamış oldu:

-"İlk olarak bana annemin eşyalarının kayboluşundaki esrarı açıklamakla başlayabilirsin. Evet baba cevabını bekliyorum?"

+"Hastaneden çıktıktan sonra her şeyi öğrendiğinde anneni hatırlatacak hiçbir nesneyi görmeni istemedim." dedi Rony derin bir nefes alarak ve konuşmasına devam etti. "Eğer aksi olsaydı sürekli anılarla yaşayacaktın. Ben üzülmüyor muyum sanıyorsun sen? Ama her şeye rağmen hayat devam ediyor kızım. Şuan sana karşı bir empatim varsa bu kısa bir süreliğine bunu unutma! Eğer sen hayattan kopuk yaşamaya devam eder, işlerini aksatırsan bilmeni isterim ki ne kadar acı olursa olsun bu evi de satarım hatta anneni hatırlatan ne varsa yok ederim." diyerek sözünü ciddi bir edayla bitirdi.

Ruby, beklemediği sert yanıt karşısında şaşkınlık duygusu içinde donup kalmıştı. Sonrasında verdiği cevap ile sessizlik bozulmuş oldu.

-"Bıraksaydın da buna ben karar verseydim baba!"

+"Böylesi hepimiz için daha iyi oldu emin ol Ruby."

-"Annemin eşyalarını yakmadın umarım?"

+"Tabi ki hayır. Afrika'daki yardıma muhtaç kadınlara bağış olarak yeni kullanılmaya başlanılan güvenilir küçük, insansız kurye uçakları ile yolladım."

-"Sana artık söyleyecek kelime bulamıyorum! İyi ya da kötü yapmışsın da demiyorum, yorum yok! Diğer soruma gelirsek katilin izi sürüldü mü? Sürüldüyse ya da sürülmediyse bunu neden yapmış olabileceklerine dair bir şeyler biliyor musun?"