07.05.2018
" Aşk dünyanın en tatlı mutluluğu ile en derin acısından yaratılmıştır" demiş Bailey.
Mutluluğumun acıma dönüşeceğini bilir gibi..
Başlangıç: 07.05.2018
Bitiş: ?
Taekook
Keyifli okumalarr. Beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın💜💜
Hayatı sorgulamayı bırakmıştım. Günübirlik yaşıyordum artık. Ailemin olmaması ilk başlarda zor gelse de alışmıştım. Kafama göre takılıyordum yani. Sabah kalkıp işe gidiyor akşam akşam geç saatte eve dönüyordum. Işimin uzun sürdüğünden değil, yürümeyi seviyordum. Ha bunun yüzünden başıma gelmeyen kalmamıştı ama olsun yine de bu huyumdan vazgeçmemiştim. Yine günlük rutinimi gerçekleştirmiş yavaş adımlarla kore sokaklarını turlamaya başlamıştım. Yağmur yağdığı için etraf ıslaktı ve ben ayakkabımdan dolayı ara sıra kayıp düşme tehlikesi geçiriyordum. Cidden ben nasıl bi ayakkabı giymistimde yağmurda kayıyordu? Her neyse elime aldığım dondurmamla tam bi kız havası veriyordum. Işyerinde ki arkadaşlarım hep bana feminen bi görüntün var çok tatlısın diyorlardı. Tanrı aşkına tatlı bi görüntüm mü var?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hiç yani. Dondurmamı yerken hava iyiden iyiye kararmış etrafa yoğun bi siyahlık çökmüştü. Ister istemez kıkırdamış kendimi filmlerde hissetmiştim. Dar sokakta çocuk ilerler etraf karanlık olduğu için hiçbirşey görmez birden nerden geldiği bilinmeyen sesler duyar ve BAM!! Aniden bayılır falan filan işte. Gülmelerim arttığında etrafta kimsenin olmaması büyük şanstı çünkü eminim benim bu halimi gören kesinlikle psikolojik sorunlarım olduğunu düşünürdü. Neyseki gülmelerim son bulmuş evime doğru yol almıştım ki koprudeki çalışmalar buna izin vermemişti. " Siktir!" ağzımdan çıkan küfürle durmuş köprüye bakıyordum. başka gidiş yolu yoktu. Evime giden tek yol bu köprüden geçiyordu ve şuan o köprü köprü özelliğini kaybetmiş harabeyi andırıyordu. Tabi ikinci seçeneği saymadığımızda evime giden tek yol buydu. Sağ tarafımda kalan çamur yol evime kestirme geliyordu ama oraya cesaret edip hiç gitmemiştim. Üstelik sadece ben değildim hiçkimse o yolu kullanmıyordu. Nedenini bilmesemde bende insanlara uymuş o yola adımımı atmamıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
( gece olduğunu düşünün)
Bi karar vermek zorundaydım ya sokakta kalacaktım yada bu yolu kullanacaktım. Aslında geriye dönüp Jiminin evinde kalabilirdim ama onun evine gitmek 5 saati bulurdu. Buraya uzaktı evi. Son kez iç çekip o yolu kullanmaya karar vermiştim Mümkün olduğunca ses çıkarmayarak yavaş adımlarla ilerlemeye başladım. Yağmurdan dolayı çamurdu heryer tabi sağolsun ayakkabılarımda kaydığı için bi kac kere düşmüş pantolonum boydan boya çamur olmuştu. Ama şu an onu önemsemiyordum burdan acilen çıkıp gitmek herşeyden önce geliyordu. Tanrı aşkına bu yerde kuş bile mi yok? O kadar sessizdiki etraf nefes alışverişimi duyuyordum. Buda baya baya urpermeme neden oluyordu. Ya uff ben şu an beyaz geceligimi giymiş dizilerime yorum yapmam lazımdı ne işim var burda:((
