2| Depo

7.6K 427 165
                                    


Keyifli okumalar💜

Gözlerimi bir an olsun yerden kaldırmadan bekliyordum. O an hayatım gözümün önünden film şeridi gibi geçmişti. Ne yapmıştım şu ana kadar? Yaşayabilmiş miydim hayatı dolu dolu? Hayır! Hayatımdaki tek şey işti benim için. Işten eve evden işe bi hayatım vardı. Keşke demiştim o an içimden keşke şu an burda olmasaydım da hayatımı dolu dolu yaşasaydım. Ama artık çok geçti. Tamamen bitmiştim. Sanki şu an tam da şu an başka birine bürünmüştüm. Belkide çok kısa bi sürede de olsam depresyona girmiştim bilmiyorum.

" Şimdi sana ne yapalım?"

Ne yüzüne bakacak nede konuşacak cesaretim yoktu. Sadece bekliyordum beni neyin beklediğini görmek için.
O an düşüncelerimi bölen karşımda başkan dedikleri kişinin telefonla konuşmaya başlamasıydı.

" Depoya götürün."

Depo? Orda öldürecekti beni. Bunun başka bi açıklaması olamazdı. Kafamda kendi kendime senaryolar kurarken bunu arkamdaki kapının açılış sesi bozmuştu. Daha ne olduğunu anlamadan kolumun tutulup bedenimin sürüklenmesiyle odadan çıkmam bir olmuştu. Aşağı kata sürüklenirken evdeki herkesin gözü bizim üstümüzdeydi.

Dışarıya çıktıktan sonra bi süre yürümüştük. Daha doğrusu kolumdan tutan adam yürümüş ben resmen sürüklenmiştim. Yaklaşık 10 dakika yürüdükten sonra büyük sayılabilecek bi yere gelmiştik.

Adam zili çaldıktan kısa bir süre sonra kapı açılmış 2 kişi görüş alanıma girmişti

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Adam zili çaldıktan kısa bir süre sonra kapı açılmış 2 kişi görüş alanıma girmişti. Birisi uzun geniş omuzlu oldukça yakışıklı biriydi. Diğeri ise kıpkırmızı saçlarıyla oldukça ilgi çekici görünüyordu. Uzun boylu olan bana uzunca bakıp konuştuğunda ona dönmüştüm.

"Bu o mu?"

Yanımdaki adam beklemeden kolumdan tutup içeri firlattığında digerleri gülümsemiş arkamdaki adama selam vermişlerdi. Kızıl saçlı olan tam kapıyı kapatacağı sırada dışardaki adamın dediği şeyle bütün bedenim korkuyla titremişti.

" Çok hırpalamayın bize dirisi lazım;)"

Okyanusa doğru oturmuş denizin geniz yakan havasını ciğerlerimle buluşturuyordum. Gözlerimi kapatmış dalganın sesini dinliyordum. Huzurdu bu. Başka bi isim veremezdiniz bu ana.

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
MAFIA●   / VKOOKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin