Kendimi çok tuhaf hissederek uyandım. Sanki… ıslak değilmişim gibiydi, suyu hissetmiyordum. Gözlerimi açtığımda soğuk bir rüzgâr gözlerimi yaladı. Kuyruğum acıyordu sanki biri kuyruğumu parçalıyormuş gibi hissettim ve hemen kuyruğuma baktım… güzelim karayip yeşili kuyruğuma ne oluyordu? Ortadan ikiye ayrıldı… bu çok acı veriyordu. Sonunda acı biraz hafifledi, tekrar kuyruğuma baktığımda onun yerinde iki tane bacak vardı. İnsanlar bunlarla yürüyor ve yüzüyordu… yürümek… bunu hep uzaktan yüzen insanları izlerken hayal ediyordum. Nasıl bir şeydi acaba?
Bacaklarımı hareket ettirmeye çalıştım. Büyük bir acı ve çabalamanın ardından bacaklarımdan biri biraz geriye doğru gelmiş ve ikiye katlanmıştı. Biraz dinlendim ve yeniden denedim. Tam kalkmıştım ki birden yere düştüm. Anladım yürümek benim için bu kadar kolay olmayacaktı. Ben de sürünmeye karar verdim.
Yüzüstü döndüm ve ellerimi kuma sabitleyerek kendimi çekmeye başladım. Kum vücudumu gıdıklarken çıplak olduğumu fark ettim. Bir an önce gidip üzerimi kapatacak bir şey bulmalıydım.
Sonunda saklanabileceğim bir yere gelmiştim. Uzun, kocaman iki tane kapısı vardı. Kapıyı tüm gücümle ittirdim ve kendimi çekerek içeri girdim. İçeride uzun biraz yüksek beyaz bir sehpa vardı onun üzerinde de insanların bikini dediği şeyden vardı sanırım. Yüzerken hep bunları giyiyorlardı. Onları aldım ve üzerime giydim. Ve ne yapacağımı düşünmeye başladım. İnsan olmayı öğrenmeliydim ama kimseye bu gerçeği de söyleyemezdim… İşim çok ama çok zor olacaktı.
Buraya saklanmamın üstünden iki kez hava kararmış ve aydınlanmıştı. Midemden tuhaf sesler gelmeye başladı. Neydi bu? Sanırım acıkmıştım yemek istiyordum. Ayaklarımın acısı geçmişti yani biraz… Tekrar ayağa kalkmayı denedim. Evet bu kez ayakta durabildim ama nasıl yürüyecektim? Yüzmek gibi miydi yürümek? Önce iki ayağımı birden öne atmayı denedim ama yere düştüm. Kalktım ve öne doğru uzanmaya çalıştım tekrar düştüm. Anladım böyle de olmayacaktı. Yeniden sürünmeye karar verdim ve kendimi öne doğru çekmeye başladım.
Kapıya sonunda ulaşmıştım. Dışarıdan insanların kahkahaları geliyordu ama çok kısıktı sanırım uzaktalardı. Kapıyı açtım ve kendimi dışarı attım. Öyle çok yorulmuştum ki gözlerim kararıyordu. Sonunda tamamen kapandılar ve ne olduğunu anlayamadan kendimi kaybettim.
Gözlerimi açtığımda sahildeydim ama kumların üzerinde değildim sanki… evet evet bu bir tahtaydı. Güneşi görmeye çalışıyordum ama başımda o kadar çok şaşkın insan vardı ki göremiyordum. Bir dakika ETRAFIM İNSAN DOLUYDU!!! Vücudumu hareket ettirmeye çalıştım ama biri beni tekrar yatırdı. Sakince konuşmaya başladı.
