Het Huis Anubis~One shots

Anubis en de Terugkeer van Sibuna (2)

Vanavond was het feestje dat de bewoners hadden georganiseerd. Ze zouden iedereen terugzien na twee jaar. Amber had via haar 'pappie' geregeld dat ze het zelfs in het Anubis huis zelf konden doen. Victor zag het wel zitten om de Anubis bewoners eens terug te zien. Blijkbaar zou hij een stuk vriendelijker geworden zijn en zou het hele huis gerenoveerd zijn. Vanavond zouden ze ook kennis maken met de nieuwe bewoners. 

"Ap! Het is tijd!" riep Amber en stapte ondertussen bij Fabian en Nienke in de auto. Appie sloot het appartement af en rende vervolgens naar de auto. De jongens zaten voorin, de meisjes achterin. "Ik zie het echt zo zitten! Ik heb Patries echt gemist! En Mick, Joyce, Mara...iedereen gewoon! Zelfs Victor!" ratelde Amber. Nienke lachte. "Nou, Victor heb ik nu wel niet echt gemist." zei ze en zag dat Fabian de snelweg opreed. "Ap, blijf daar af!" Fabian duwde Appies hand weg van de knopjes van de auto. "Dit is de auto van mijn pa, als er iets aan is, dan zwaait er wat! Jij bent echt nog geen haar veranderd he." grinnikte hij verder. "Moet jij nodig zeggen, studiebol. Waar zijn je krullen?" lachte Appie en wreef over Fabians haar. Iedereen lachte. Het was al een gezellige boel. 

"Amber, welkom terug!" lachte Victor toen hij Amber zag binnenrennen in het huis. Tot iedereens verbazing, omhelsde Amber de 'goede' oude man. Victor zou Victor niet zijn als hij haar niet meteen van zich aftrok. "Zo kan hij wel weer hé." zei hij en liep terug naar zijn kantoor. Nienke en Fabian liepen hand in hand de drempel van het huis over. "Het is nog niks veranderd." glimlachte Nienke met stiekem toch wat heimwee. "Mara!" gilde Amber toen ze de woonkamer binnenkwam. Iedereen was er al. Ondanks dat het nog maar twee jaar geleden is, hadden ze elkaar enorm gemist. Nadat ze elkaar hadden begroet, nam iedereen plaats rond en in de zetel. Nienke zat op de leuning, vlak naast Fabian. Hij bewoog zijn hand zachtjes op en neer over haar rug. Joyce, Patricia en Mara namen plaats in de grote zetel en hadden al een cocktail in hun handen. Jeroen had zich op de stoel dat bij de computer stond, neergezet en Mick stond gefascineerd rond te kijken. "Twee jaar is echt zo lang! Kom op, ik wil echt alles weten!" glimlachte Patricia als een opgewonden kind. "Nou, ik zal wel beginnen." zei Mara glimlachend. "Ik ben dus een aantal jaar weer naar Dubai geweest, maar wilde hier studeren. Daarom ben ik drie jaar geleden teruggekomen om mijn studies in de geschiedenis te starten." Het was muisstil in de kamer, iedereen leek geboeid te zijn door Mara haar verhaal. Ze wilden graag weten wat er allemaal is gebeurd in de groep. Ze waren dan ook precies een familie toen ze hier allemaal woonden. "Is er iemand die niet studeert?" vroeg Joyce en keek de kring rond. Jeroen stak meteen zijn hand op. "Ik heb samen met mijn pa de wereld verkend." zei hij trots. De groep reageerde enthousiast. Verder studeert blijkbaar iedereen nog. "Ik doe modellenwerkjes!" Ambers enthousiasme spatte ervan af. De groep lachte, typisch Amber. "Nienke, wat doe jij?" vroeg Noa nieuwsgierig. "Geneeskunde, tweede jaar." glimlachte ze. "Oke, binnenkort kan Nienke ons allemaal thuisschrijven van het werk!" grapte Jeroen. De avond verliep vlot. Iedereen had het naar zijn zin. Na een lang gesprek, besloten ze te feesten. Mick regelde de muziek en Appie verzorgde de drankje. Nienke stond gezellig met Noa te kletsen, terwijl Amber, Patricia en Joyce de pannen van de daken danste. "Heb je nog veel gedacht aan die tijd?" vroeg Nienke voorzichtig. Met die 'tijd' bedoelde ze natuurlijk alles wat er is gebeurd toen ze in Anubis woonden. Noa knikte voorzichtig. "In het begin had ik er nog vaak nachtmerries over. Nu is dat al iets verminderd. Heel soms, dan denk ik er wel weer aan." Nienke knikte begrijpend en nam een slok van haar cocktail. "Het is ook een hele gebeurtenis geweest he, ben ik blij dat het eindelijk voorbij is!" zei ze. Noa knikte meteen instemmend. "En hoe zit het nu tussen jou en Jeroen?" grinnikte Nienke nieuwsgierig. Noa glimlachte trots. "Nog steeds samen. We gaan binnenkort ook samenwonen, want Jeroen heeft zijn ouderlijk huis gekregen. Zijn vader gaat ergens anders wonen blijkbaar." legde ze uit. "En jij? Hoe zit het tussen jou en studiebol?" lachte Noa terwijl ze knikte richting Fabian. "Nou, het is twee jaar uit geweest, maar sinds een tweetal weken is alles weer in orde." Noa was verbaasd. "Twee jaar uit? Hoezo?" vroeg ze verbaasd. Nienke knikte verlegen. "Ik was druk bezig met studeren en hij ook, daar is het ergens fout gelopen. Niks ernstig." probeerde Nienke er zo snel mogelijk vanaf te zijn en tot haar grote opluchting hielp het.

Het feestje liep tot in de vroege uurtjes. Nienke was de eerste die zei dat ze naar huis moest. Morgen moest zij wel naar school, in tegenstelling tot de rest. "Faab, ik zou echt willen gaan." zei ze zacht toen Fabian even alleen naast haar stond. Fabian knikte en samen gingen ze nog even afscheid nemen. De groep had beloofd om zeker nog eens af te spreken.

Sorry voor het lange wachten en het super slechte en korte deel!! Ik zit momenteel in de examen periode, waardoor het zeer lastig wordt om te uploaden en deftige stukjes uit mijn mouw te schudden... Als het vakantie is zal ik zo snel mogelijk weer proberen te updaten!