Het Huis Anubis~One shots

Hoe het begon: Loek en Lucien (2)

Twee jaar later, op het huwelijk van Nina en Thomas
Het huwelijk ging door op het mooie strand van Sicilië. Er waren heel wat genodigden die zijn afgezakt naar het eiland.

"Nina, het komt goed! Rustig nou maar!" lachte Loek terwijl ze Nina in haar trouwjurk hielp. Nina was op van de zenuwen. "Ik geloof dat ik moet overgeven." zei ze en wou haar jurk uittrekken om naar het toilet te lopen. Loek nam haar gezicht in haar handen. "Nina, kijk me aan! Jij moet niet overgeven. Jij loopt gewoon naar het altaar en vanaf je Thomas zal zien, zullen alle zorgen verdwijnen." zei ze. Nina knikte. Loek hielp haar verder met het kleed aan te doen. "Is iedereen klaar?" vroeg de moeder van Nina, die net was komen binnenstormen. Nadat iedereen knikte, gaf de moeder van Nina haar dochter nog een knuffel. "Loek, jij moet nu vertrekken. Lucien staat op je te wachten in de gang." Ze knikte en liep de deur uit nadat ze Nina geluk had gewenst. Nina en Loek waren in die twee jaar beste vriendinnen geworden. Loek heeft enorm veel geholpen met Nina om het huwelijk te regelen. Omdat Lucien de getuige was van Thomas, moesten hij en Loek samen richting het altaar lopen, waar Lucien schuin achter Thomas ging staan. Loek haar haren zaten losjes opgestoken en ze had een mooie lange, babyroze jurk aan die langs haar lichaam tot aan de grond liep. Lucien droeg een grijs kostuum. Hij wilde eerst een zwart aandoen, maar Loek had hem dat verboden omdat het pak van Thomas al zwart was. Lucien had wel al twintig keer gezegd hoe mooi Loek eruit zag voordat ze richting het altaard liepen. Loek kneep hard in Luciens arm, angst om te vallen voor het gehele publiek. "Je doet het uitstekend, ontspan." fluisterde Lucien.

De ceremonie verliep vlekkenloos. Nina en Thomas hadden elkaar volmondig het ja-woord gegeven en was het dus tijd voor een feestje. Het feestje was al enkele uren aan de gang. Mason speelde veel met Louis en Loek en Lucien dansten erop los. Ze hadden daarnet nog een foto op Instagram geplaatst van hun outfit. "Alle dames, graag verzamelen. Het is tijd om het bruidsboeket weg te smijten!" riep de dj. Lucien duwde Loek richting de menigte vrouwen die achter Nina had gevormd. "Ik geloof daar niet in." lachte Loek en wou weer gaan zitten. "Kom op, je bent de enige vrouw die er niet staat. Doe nu maar." lachte Lucien en duwde haar weer richting de menigte. Al lachend ging ze erbij staan. "3, 2, 1!" riep Nina uit en de dj zorgde voor toepasselijk muziek. In plaats van te smijten met het boeket, gaf Nina het boeket aan Mason. Loek keek vragend toe. Wat deed Mason daar? Loek zag hoe Nina Mason iets toefluisterde. Vervolgens liep Mason recht door de menigte dames, naar Loek toe. "Wat?" vroeg ze lachend en nam het boeket van Mason aan. Ze ging door haar knieën en gaf hem een knuffel. Op de achtergrond hoorde ze mensen juichen. "Je moet je omdraaien." zei Mason in Loeks oor. En dat deed ze. Lucien was naar haar toegelopen en nam haar handen in de zijne. "Wat is dit?" vroeg Loek lachend met tranen in haar ogen. "Ik wil je wat vragen." begon hij en zakte daarna op een knie. "Wil je mijn vrouw worden?" vroeg hij. Het was muisstil rondom hen. Loek knikte met tranen in haar ogen. "Ja." zei ze, net luid genoeg dat Lucien het kon horen. Lucien schoof al lachend en zuchtend de ring over haar vinger. Loek trok hem recht en kuste hem. Er werd luid gejoeld en geklapt rondom hen. "Jij bent echt gek." zei ze al lachend in zijn oor. Nina en Thomas kwamen op hen afgelopen en feliciteerden hen. "Al dat gestress was dus nergens voor nodig!" grinnikte Thomas en klopte Lucien op zijn schouder. "Heb jij hem geholpen?" vroeg Loek ongelovig. Thomas knikte lachend. "Al ruim een jaar!" lachte hij. Loek keek Lucien ongelovig aan. "Jij kan echt iets verzwijgen!" lachte ze en gaf hem nog een kus. "Kom op, we hebben nog meer reden om te feesten!" riep Nina uit en danste er weer op los. Er werd gefeest tot in de vroege uurtjes.

De volgende ochtend lagen Loek en Lucien dicht tegen elkaar. Ze droomden weg over elkaar en bespraken vanalles en nog wat. Over het feest, het aanzoek, hun familie. Noem maar op. Mason lag in dezelfde kamer en kwam vrolijk op hun bed springen. "Mason, rustig jongen." lachte Lucien en begon hem te kietelen, waardoor Mason in zijn armen lag te kronkelen van het lachen. Loek keek lachend toe. "Waarom moest ik nu die bloemen aan Loekie geven?" vroeg Mason uiteindelijk. Mason noemde Loek sinds het begin al Loekie. "Omdat ik haar ten huwelijk heb gevraagd. Je weet wel, zoals mama en papa getrouwd zijn." Nu viel bij Mason het kwartje. "Ooooh! Dus jullie houden heel veel van elkaar dan?" Loek lachte. "Ja, Mason, wij houden heel veel van elkaar." zei ze terwijl ze Lucien in zijn ogen aankeek. Daarna wende ze haar blik tot Mason. "En van jou!" zei ze erachteraan. Masons wangen werden rood waardoor Loek begon te lachen. Ze vond hem zo schattig. "Ik heb een idee voor een foto op Instagram. Mason, lig eens tussen ons, wat lager. Hierzo." en Loek klopte op het dekbed. "Nu houd je onze handen vast." legde ze uit. Lucien snapte het al helemaal. Mason hield de handen van het koppel vast. Loeks hand lag vanboven, waardoor de verlovingsring duidelijk zichtbaar was. Het koppel gaf elkaar een kus terwijl Mason naar de camera lachte van Luciens gsm, die ze op een statief hadden gezet. Op de foto was Masons gezicht scherp gesteld samen met de handen van Loek en Lucien. Het kussende koppel was onscherp gemaakt, wat het juist mooi maakte. "Best eerst naar onze ouders sturen?" stelde Loek voor. Dat deden ze ook. Loeks moeder belde haar meteen op. "Anne-Loek, wat stuurde je me net door?" vroeg ze ongelovig. Loek lachte. "Mam, ja het is waar." zei ze. "En noem me geen Anne-Loek!" lachte ze erachteraan. "Proficiat meisje! Mijn kleine meisje wordt groot!" Loek hoorde dat haar moeder huilde. Loek kreeg hierdoor tranen in haar ogen. Mason begon weer te springen op het bed. "Mam, ik moet je laten." zei ze lachend en nam afscheid van haar moeder. "Trouwens, naar je vader moet je het niet sturen hoor." grinnikte Lucien. "Hoezo...? Heb jij mijn vader om toestemming gevraagd?" vroeg ze ongelovig. Lucien knikte. "Romanticus." lachte ze. Nadat ook de ouders van Lucien hadden gebeld, postten ze de foto op Instagram. Loek met de tekst eronder: 'Deze jongens hebben mijn hart gestolen, binnenkort zal ik hun familienaam stelen.' Loek postte de foto, nu postte Lucien hem. Natuurlijk met een ander tekstje: 'Ieder liefdesverhaal is uniek. De onze is mijn favoriet.' Loek had ondertussen al likes en reacties ontvangen, maar zette haar meldingen op stil. Ze zou ze wel op de terugvlucht naar huis bekijken. Nu wilde ze genieten van hun laatste dag hier op Sicilië. "Wat wil je vandaag doen, Mason?" vroeg Loek terwijl ze over zijn haren wreef. "Naar het strand! En dan met Luc in de zee!" riep hij enthousiast. Loek lachte. Dat gingen ze doen!

"Kom op, Loekie! De zee is super warm!" riep Mason, terwijl hij met zijn grote broer richting de zee liep. "Gaan jullie maar, ik let wel op de spullen!" riep Loek. Ze zwemt niet zo graag, geef haar maar een goed boek en de zon. Terwijl Loek aan het lezen was, en uiteindelijk in slaap gevallen met het boek op haar schoot, beleefde Mason de tijd van zijn leven met zijn grote broer. "Mason, kijk daar!" riep Lucien en wees richting de blauwe hemel, maar daar was niks te zien. Lucien nam hierbij zijn kans om Mason kopje onder te duwen. "He!" riep hij toen hij weer boven kwam. Mason wilde Luc grijpen, maar Lucien hield hem tegen en wees toen naar Loek die lag te zonnen. "Zullen we haar eens in het water brengen?" vroeg hij geheimzinnig. Mason begon te gniffelen. "Ssst!" hij legde zijn vinger op zijn lippen toen ze dichter en dichter bij Loek kwamen. Lucien legde voorzichtig zijn ene arm onder haar knieën en de andere onder haar rug. Hij schoot in een ruk overeind en liep richting de zee. Loek was wakker geworden en gilde het uit. "Luc, stop het! Zet me neer!" riep ze. Mason rende naast hen mee richting de zee. Loek had haar armen om Luciens nek geslagen en drukte zich tegen hem aan. "Kom op, stop het!" gilde ze lachend. Lucien liep al in de zee, maar toen het water bijna ter hoogte van zijn heupen was, struikelde hij. Hierdoor vlogen zowel hij als Loek met een klap in het water. "Mason, je zei dat het warm was!" riep ze proestend van het water uit. Mason kon maar niet stoppen met lachen. "Jullie zijn gek, Van Geffens!" riep ze lachend. Lucien nam haar rond haar middel vast. "Binnenkort ben jij er ook eentje." fluisterde hij in haar oor. Loek glimlachte verlegen. "Zo is er toch één normale in jullie familie hé." lachte ze. Luc keek veelbetekenend naar Mason. Het volgende moment duwden de jongens haar kopje onder. En zo beleefden ze nog heel wat avonturen in de zee.

De dag ging snel voorbij. In de avond hadden ze nog eens met het pas getrouwde koppel afgesproken en afscheid genomen. Zij bleven namelijk nog een week in Sicilië om hun huwelijk te vieren. Een soort huwelijksreis. Loek, Lucien en Mason gingen de volgende dag alweer naar Amsterdam, omdat Loek en Lucien over twee dagen alweer moesten filmen voor het huis Anubis. "Kom op. We moeten nu doorgaan naar de gate of we missen onze vlucht nog!" zei Loek en trok Mason met zich mee. Ze stonden veel te lang te treuzelen bij de winkeltjes in de luchthaven. "Loek, we hebben nog een halfuur!" lachte Lucien en sleurde twee handbagage valiezen achter zich. Loek luisterde niet en liep gewoon door. Ze waren gelukkig de controle en douane al voorbij. Toen het trio hen eindelijk op de stoelen bij de gate neerplofte, begon Loek wat te ontspannen. "Loek, het komt goed. Je hebt al meerdere keren gevlogen! Niet zo stressen!" lachte Lucien. Loek draaide met haar ogen. Na een uurtje zaten ze op het vliegtuig, hoog in de lucht. Mason zat bij het raam, Loek naast hem en Lucien aan het gangpadje. Loek had Luciens hand vast terwijl Mason gefascineerd naar buiten keek. Hij hield namelijk van vliegen want met Lucs ouders deed hij het nooit. "Probeer wat te slapen." fluisterde Lucien. Loek knikte. Ze legde haar hoofd op zijn schouder en verstrengelde haar vingers met de zijne. Het was een mooi weekend geweest. Eentje om nooit te vergeten.

Omdat jullie het toffer vinden dan ik had verwacht! (ik dacht dat ik de enige was die zo fan was van Loek en Lucien!)