Het Huis Anubis~One shots

Feestdagen

Voor het eerst sinds de bewoners in het Anubishuis wonen, hadden ze besloten de kerstvakantie in het huis zelf door te brengen in plaats van naar huis te gaan. Ze zouden graag eens met elkaar Kerstmis en oudejaar gaan vieren. Kerstmis was gewoon in het huis, maar met oudejaar zouden ze uitgaan. Goed gaan feesten!

Amber en Nienke stonden in de winkelstraat. Nienke licht geïrriteerd doordat Amber haar zin niet vond en ze Nienke heel de tijd wilde restylen. 'Nien, kom die winkel hebben we nog niet gedaan! Daar gaan we het vinden! Ik voel het.' Amber trok haar vriendin mee richting de winkel die ze juist bedoelde. 'Dat zeg je nu al 3 winkels.' mompelde Nienke. Helaas had ook zij nog geen kleedje gevonden, maar voor haar maakte het niet zo veel uit. Ze vond wel nog iets in haar kast óf het zou te vinden zijn in de volgende winkel. 'We moeten er toch goed uitzien met de feestdagen!' glimlachte Amber en haalde al verschillende kleedjes uit de rekken. 'Amber dit is echt de laatste winkel he. Ik wil naar huis.' smeekte Nienke. Amber knikte. Nadat ze verschillende kleedjes had gevonden voor zowel zichzelf als voor haar vriendin, vertrok ze naar de pashokjes. Het eerste kleedje dat Nienke aan kreeg van haar blonde vriendin was niet meteen haar stijl. Amber had gelukkig eindelijk het goede kleedje gevonden, tot opluchting van Nienke. 'Nienke! Die moet je kopen!' gilde Amber toen ze haar vriendin in de jurk zag. 'Die is ideaal voor oudejaarsavond!' Amber was helemaal in de wolken. Nienke moest toegeven dat ze de jurk wel mooi vond en zonder het goed en wel te beseffen, werden haar wangen rood. Ze voelde zichzelf mooi, iets wat zelden gebeurde. 'Oké, ik neem hem.' glimlachte ze. De twee hadden al elk een jurk, dus de twee vriendinnen gingen met een goed gevoel naar huis.

'Hé eindelijk.' glimlachte Fabian en gaf zijn vriendin een kus. 'Haha, je kent Amber.' glimlachte Nienke. 'Ga je mee naar mijn ouders? Het is al vijf uur.' zei Fabian. 'Juist! Dat etentje, ik ben meteen klaar! Geef me 5 minuten.' Nienke rende de trap op richting haar kamer om even iets nieuw aan te trekken.

Ondertussen waren Appie en Jeroen het avondmaal aan het bereiden. 'Doe 2 gram zout in.' las Appie vanuit het kookboek. Hij bekeek het kannetje zout in zijn handen eens goed. '2 gram, 2 gram, waar is die weegschaal als je die nodig hebt?' zuchtte hij gefrustreerd. 'Waar is Trudie als je haar nodig hebt?' reageerde Jeroen. Jeroen zat ongeïnteresseerd in het hoekje van de keuken te kijken hoe Appie aan het klungelen was. 'Aan het koken?' Noa kwam de kamer binnen en liep meteen naar Appie om hem te helpen. 'Ooh mijn dierbare engel! Help mij!' zong Appie dramatisch. Noa lachte en stelde hem al gerust. 'Straks kunnen we op onze kin kloppen als we op jullie moeten wachten.' 

Kerstavond

De woonkamer was gezellig ingericht met een kerstboom, lichtjes en een kerststal en de tafel gedekt in de typische kerstsfeer met een rood tafellaken. Kaarsjes maakten het kerstgevoel af. Met zijn allen zaten ze op hun gemak rond de salontafel. Deze was bedkt met allerlei lekkere hapjes. 'Wanneer is het cadeautjestijd?!' vroeg Appie voor de zoveelste keer. Nienke lachte en liep naar de keuken. Daar schreef ze iedereen zijn naam op een briefje, om die vervolgens in een doosje te steken. De vrienden hadden namelijk 'Secret Santa' gedaan. Iedereen kreeg een naam en moest voor die persoon dan een cadeau kopen. Zo hoefden ze niet voor iedereen een cadeau te kopen én was het nog spannend ook. Nienke liep terug naar de woonkamer. Ze plaatste zich naast Fabian, die meteen weer zijn hand op haar bil legde. Nienke glimlachte lief naar hem, maar richtte zich alweer snel naar de groep. 'Goed. Ik heb de namen op een briefje geschreven en wie uit de doos komt moet zijn of haar cadeautje geven.' Appie klapte in zijn handen met de woorden: 'Kom maar op met die doos!' Zonder dat iemand kon reageren, zat zijn hand al in de doos. 'Joyce.' las hij luidop voor. Joyce sprong meteen recht en keek geheimzinnig de kamer rond. 'Hmm. Wie zou de gelukkige zijn?' zei ze geheimzinnig terwijl ze een middelgroot pakketje vanonder de boom nam. Appie zat op het puntje van de bank terwijl Jeroen er heel relaxed bij zat en het hem precies niets kon schelen. Joyce gaf uiteindelijk haar cadeau aan Mick, die stomverbaasd het aannam. 'Danku!' en hij gaf haar een kus op haar wang. Nieuwsgierig opende hij het pakketje. 'Whuuuut, het nieuwste boek over surfen! Die wilde ik kei graag! Merci Joyce!' lachte hij oprecht gelukkig. Meteen doorbladerde hij het boek. 

De 'Secret Santa' ging door. De volgende die uit het doosje kwam, was Fabian. Hij moest een cadeau zoeken voor Amber, wat zowat de moeilijkste taak uit zijn hele leven was geweest. 'Een bon om naar de kapper te gaan, merci Fabian! Je bent toch geen zo'n studienerd als gedacht!' grapte ze. En zo gingen ze door tot iedereen zijn of haar cadeautje gekregen had. Appie kreeg van Mick de nieuwste collectie horrorfilms. Patricia kreeg van Jeroen een setje juwelen die typisch Patricia waren (natuurlijk uitgekozen door Noa). Joyce kreeg twee bioscooptickets cadeau van Patricia. Amber gaf Noa een verwendag in de favoriete beautysalon van Amber cadeau. 'Jeroen, ik hoop dat je het leuk vindt!' zei Nienke terwijl ze zijn cadeau gaf. 'Zolang het geen sportboek, horrorfilms of beautydingen zijn is het goed voor mij!' lachte hij, specifiek bedoeld op de al uitgedeelde cadeaus. Nieuwsgierig opende hij zijn cadeau. 'Nienke, ik dacht al dat je goede ideeën had, maar zulke goede ideeën?' grinnikte hij en toonde de doos die hij net uit het papier had gehaald. 'Mojito-set! Vanavond trakteer ik!' zei hij en de groep juichte.

Als laatste was Noa aan de beurt met haar cadeau voor Nienke. Noa en Nienke waren na alle gebeurtenissen dichter naar elkaar gegroeid. 'Nien, je oma is momenteel op reis met haar vriendinnen.' begon Noa. Nienke keek nog verbaasder. Wat had haar oma hiermee te maken? 'Deze brief moest ik je geven op ons kerstfeestje, bij deze.' glimlachte Noa en gaf een envelop aan Nienke. Nienke zelf had tranen in haar ogen. Dat haar oma hier aan had gedacht! 'En nu is dit dan mijn officiële cadeau.' glimlachte ze. Ze gaf een klein doosje aan Nienke. 'Doe me niet nog meer huilen he.' lachte ze door haar tranen heen. Ze voelde hoe Fabian in haar schouder kneep. Met trillende handen maakte ze het doosje open. Er zat een gouden ketting in met een rondje eraan. In dat rondje stonden de namen van Nienkes overleden ouders. 'Noa...' Nienkes stem trilde. 'Het is zo mooi...dankjewel!' Er rolden een paar tranen over haar wangen. Ze vroeg meteen aan Fabian om het bij haar om te doen. 

De avond verliep vlekkeloos. De groep amuseerde zich kei hard. Na het gezellige diner, zonderde Nienke zich even af. Ze had nog steeds de brief van haar oma niet gelezen en dat wilde ze nu wel heel graag doen. Zonder dat iemand het wist, liep ze even naar boven. Waarschijnlijk dachten ze dat ze naar het toilet was. 

'Dag lieve Nien van me!

Hoe gaat het met je lieverd? Op het moment dat je dit leest ben ik er eventjes niet bij. Omdat dit onze eerste Kerst is zonder elkaar, wilde ik je toch deze brief schrijven. Ik ben zo zo zo trots op je! Mijn kleine meisje is een mooie volwassen vrouw geworden. Je mama en papa zouden even trots als mij geweest zijn, dat ben ik zeker!

Ik hoop dat je je beste Kerst beleeft op dit moment, samen met Fabian en al je vrienden. 

Ik zie je graag, poppemie!

Liefs oma en tot snel xxx'

Nienke zuchtte diep. Wat had ze zo'n geluk met haar oma. Ze keek op haar horloge en zag dat het al elf uur geweest was. Ze besloot haar oma morgen eens op te bellen. 'Nien?' hoorde ze Fabians stem na een korte klop op de deur. 'Ja ik ben er.' riep ze en liep naar de deur om die open te doen. 'Gaat het?' vroeg hij lief. Snel knikte ze. 'Zeker?' vroeg hij. Zonder iets te zeggen, omhelsde ze hem. 'Ik heb gewoon oma haar brief gelezen, dat is alles.' fluisterde ze. Als reactie nam Fabian haar nog steviger vast. Hij drukte zijn voorhoofd tegen de hare. 'Ik zal er altijd voor je zijn.' zei hij zacht. Nienke kuste hem met een glimlach. Al snel waren ze verwikkeld in een passionele zoen. Het koppel was ruim 8 maanden samen en Nienke kon niet wachten om hun eerste verjaardag te vieren. 'He tortelduifjes, komen jullie voor het dessert?' lachte Joyce nadat ze een foto had genomen van de twee. 'He! Wis die foto!' lachte Nienke en probeerde de gsm van Joyce af te nemen. 'Maar kijk die is kei schattig! Nieuwe achtergrondfoto op je gsm!' verantwoorde Joyce zich terwijl ze de foto liet zien. Nienke moest inderdaad toegeven dat het een mooie foto was. 'Oke, oke, stuur hem maar door dan.' zei ze. Hand in hand liep ze met Fabian weer naar beneden, klaar voor de rest van de avond.

Ik heb dit stuk niet herlezen op spelfouten en dergelijke...Het is een cliché eerder saai verhaal, maar beter iets dan niets! :)