Het Huis Anubis~One shots

Van een droom naar een schemerzone.

De tweede show van Het Huis Anubis, Anubis en de legende van het spooktheater, was op volle gang. Twee maanden lang deden de acteurs en actrices maar liefst 6 shows ieder weekend. Het was dus een heel drukke periode voor hen, maar ze waren blij dat ze allemaal samen waren, alhoewel de helft van de cast natuurlijk niet aanwezig was. Loek zat in haar hotelkamer en staarde door het raam naar buiten. Vanop de vijfde verdieping had ze een prachtig zicht over de stad Antwerpen. Ze schrok wakker van haar gsm die luid rinkelde. Het was haar moeder. "Hey mam! Hoe gaat het daar?" zei ze enthousiast. Ze vond het altijd geweldig als ze haar moeder aan de telefoon had. Sinds haar relatie met Lucien, woont ze ver van huis en is het niet zo gemakkelijk om op bezoek te gaan. Ze is van hartje Amsterdam naar de grens van Nederland met België gaan wonen. Lucien had echter al een eigen appartementje. "Met mij gaat alles goed. Is het niet te druk, al die shows? Nog 5 zeker dit weekend?" vroeg haar moeder. Loek glimlachte en keek naar haar steeds meer groeiende buik. Ze legde haar hand erop en voelde hoe haar kindje naar haar schopte. "Neen mam, voorlopig lukt het nog. Je weet dat er desnoods iemand klaar staat om het over te nemen van me tijdens de show." Ze hoorde hoe haar moeder zuchtte. "Ja ik weet het schat, maar toch. Je bent toch al zes maanden zwanger he!" Loek rolde lachend met haar ogen. "De fans vinden het allesinds geweldig." lachte ze hoorbaar. Loek hoorde hoe de deur van de hotelkamer open ging. Ze zag Lucien met een karretje binnenkomen. "De roomservice was hier net." zei hij en keek vragend naar haar gsm, waarna Loek fluisterde dat het haar moeder was. "Mam, ik moet je laten, het ontbijt is hier net." probeerde Loek de ongerustheden van haar moeder weg te werken. Ze namen afscheid. 

Lucien gaf Loek een kus, waarna hij inspecteerde wat er allemaal op het karretje lag. "Ik zag dat de ober hier net was met het ontbijt, trouwens de anderen vroegen om vanavond iets te gaan drinken na de show." legde Lucien uit. Loek knikte. "In de lobby kunnen we waarschijnlijk wel iets drinken." Ze nam plaats naast haar vriend, die net alles op het bed had geïnstalleerd. "Wat wist je moeder?" vroeg Lucien en gaf een bordje met spiegeleitjes aan Loek. "Gewoon, bang dat ik me overdoe in de shows. Dankje." Lucien lachte even. "Wanneer vertellen we eigenlijk of het een jongen of een meisje wordt?" vroeg Loek, die het nu eigenlijk echt wel wilde delen met de wereld. "Heb je die verf en dat witte T-shirt bij?" vroeg Lucien. Loek knikte. "Dan kunnen we het zo meteen wel doen, niet? Op Instagram?" stelde hij voor. "Ja en dan kunnen de fans die naar de show komen nog even histerisch worden." lachte ze. 

Zo gezegd zo gedaan. Loek deed een wit T-shirt aan, waarna Lucien achter haar ging staan. Hij had zijn handen geverfd in het geslacht dat de baby zou zijn. Hij legde zijn handen in een hartjes vorm op de buik van zijn vriendin. Zij legde haar handen op de zijne. Toen ze hun handen weghaalden, zat de kleur op het witte T-shirt. Loek nam haar gsm en poste de foto op haar Instagram met de ondertitel: 'Even tussen de Anubis-shows door: wij krijgen een meisje!' Lucien deed hetzelfde. "Ze is weer aan het stampen." glimlachte Loek en nam de hand van de aanstaande vader en legde hem op de plaats waar ze haar baby voelde. De twee straalden van geluk. Eerste keken ze naar de handen, waarna ze stralend in elkaars ogen keken. "Ik zie je graag, smalle." zei Lucien verliefd, waarna Loek hem meteen liefdevol kuste. "Ik jou ook, krul." grinnikte ze. Ze hadden elkaar die koosnaampjes gegeven toen ze nog maar een paar dagen samen waren. Ondertussen is het bijna vier jaar en een kind later. Het was sneller dan gepland, maar zeker niet minder welkom. 

De show was al in de helft bezig. Loek moest zich snel verkleden om zogezegd 100 jaar terug in de tijd te gaan. "Ik voel me slap." zuchtte Loek terwijl Marie haar hielp om in de andere kleren te geraken. "Zet je even neer, je hebt een paar minuten." Loek wist dat als ze het niet deed, zou flauwvallen, dus luisterde ze maar. "Ik moet echt even suikers hebben." zei ze tegen niemand in het bijzonder, waarna ze Marie hoorde roepen dat iemand snel cola moest brengen. "Loek, je ziet er echt niet goed uit. Ik vraag de anderen om een pauze in te lassen in de show." Loek wilde meteen protesteren, maar Marie was al weg.