Marrying A Casanova (completed)

Chapter 23

(Greg 's pov)

Ano ba 'tong ginawa ko? Lalo lang syang umalis at lumayo sa akin. Bakit ba pagdating sa kanya wala akong maisip at magawang matino? Bakit? Naturingan akong casanova at expert pagdating sa pagpapaamo ng babae, pero sarili kong asawa ay hindi ko kayang amuin. Pagdating sa kanya nawawala lahat ng galing ko.

Muli kong tiningnan ang wedding ring na ibinalik nya sa akin. Wala na ba talaga, Charlene? Can't you give me another chance? This time, I promise, totoo na 'to. Totoo na talaga 'to. Mahal na kita eh.

Naramdaman ko ang pangingilid ng luha ko. Langya naman to! Ngayon lang ulit ako umiyak sa babae.

I tried calling her pero mukhang patay ang phone nya. I know how much I hurt her. Pero kasi... nag-init na lang ang ulo ko nang makita ko si Jasper na hahalikan sya. Gusto ko lang iparamdam sa kanya na akin lang sya. Na walang karapatan ang ibang lalaki na hawakan, halikan, tingnan o pagpantasyahan sya. Dahil akin lang si Charlene. Akin.

"Mommy! Daddy! I'm home! " masayang bati ni wesley.

Pero nagulat sya nang makita ako na nakasalampak sa sahig. Magulo at naging makalat ang bahay dahil sa mga nangyari kanina.

"Daddy, what happened? Where's mommy?" nagtatakang tanong ni Wesley.

Hindi ako sumagot at hinayaan ko siyang hanapin ang mommy nya. Pati ang anak ko ay nadamay na sa mga kalokohan ko. He's too young to be exposed to things like these. I'm such a cruel father to him.

"Daddy, mommy is missing. Let's find her please."

Matagal kong tinitigan ang anak ko. Naaawa ako sa itsura nya kaya niyakap ko agad sya. How would I even explain this to him? I don't want to scar his childhood.

"Sorry Wes. Mommy left us because of me." umiiyak na paliwanag ko kay Wesley. Hindi ko alam ang gagawin ko. My life's a mess.

Naisip kong Malaki ang pag asang bumalik si Charlene lalo pa at nasa poder ko ang anak naming. I know how much she loves her son. Pero dalawang araw ang lumipas ay wala pa ring sign ni Charlene. Pinipilit kong magluto para kay Wesley pero laging sunog. Kaya sa huli, lagi na lang kaming nagpapadeliver.

Hindi pala biro ang maging nanay..

(Charlene 's pov)

Dalawang araw na ang lumipas mula nang lumayas ako. Okay naman ako dito sa bahay nina Mama. Gumagaling na rin kahit papaano ang mga pasa na nakuha ko. Pero sobrang namimiss ko na ang anak ko.

Paano kung hindi sya ibigay ni Greg sa akin. Tapos mag asawa sya ng iba at iyon ang ipakilala kay Wesley na mommy nya. Hindii ko kaya yun. Sobrang dami kong naiisip. Pero natatakot pa akong makita si Greg. Natatakot pa rin ako sa kanya hanggang ngayon.

"What are you thinking?" Jasper asked. We were sitting on a bench under a tree at the back of our house. This is what I like about my family's house. Napakarefreshing dahil maraming puno sa paligid. Sobrang probinsya feels.

Magmula nang lumipat ako dito ay nagpahayag si Jasp na manliligaw sya sa akin. He even formally asked my parents about it. Pero ang sabi ng mga magulang ko ay ako pa rin ang masusunod.

"Naiisip ko lang ang anak ko."

"Do you want me to get your son?" he seriously asked.

His offer sounds so attracting. Pero alam kong magiging unfair ako kay Greg. Gusto kong kunin si Wesley pero ako ang dapat na gumawa noon at hindi si Jasper. I don't want to start a rift between our families.

"Hindi na Jasp. Kung gusto ko man syang makasama, ako ang dapat kumuha sa kanya."

"Alright, if you say so." Natahimik kami ni Jasper matapos iyon. Sobrang namimiss ko na talaga ang anak ko. Minsan iniisip ko na ako na muna ang sumundo sa kanya sa school pero alam kong mag aalala si Greg. He may not be a good husband but he's a great father to Wesley.